Αυτός που κάνει κάτι για να επιδειχθεί στους ανθρώπους... ~ Αγίων Αββάδων, εκ του Γεροντικού

Είπε ο αββάς Ησαΐας:

“Νομίζω πώς είναι πολύ σπουδαίο και πολύτιμο αγαθό να νικήσει κανείς την κενοδοξία και να προκόψει στη γνώση του Θεού. Γιατί αυτός που πέφτει στην εξουσία αυτού του πονηρού πάθους της κενοδοξίας, γίνεται ξένος προς την ειρήνη, σκληραίνει η καρδιά του προς τους εν Χριστώ αδελφούς και τελική συμφορά του είναι ότι πέφτει στην υψηλοφροσύνη, δηλαδή στην υπερηφάνεια, που είναι η μάνα όλων των κακών.

Εσύ όμως, πιστέ δούλε του Χριστού, κράτα κρυφή την εργασία σου, και με πόνο καρδιάς φρόντισε να μη χάσεις τον μισθό της εργασίας σου εξαιτίας της ανθρωπαρέσκειας. Γιατί αυτός που κάνει κάτι για να επιδειχθεί στους ανθρώπους απομακρύνεται από τον μισθό του, όπως είπε ο Κύριος”.

Πήγε άλλος αδελφός σ΄ αυτόν (στον αββά Θεόδωρο της Φέρμης) και άρχισε να μιλάει και να ερευνά για πράγματα, τα οποία ακόμη δεν είχε αρχίσει να τα εφαρμόζει. Και του λέει ο Γέροντας:

“Ακόμη δεν βρήκες πλοίο, ούτε τις αποσκευές σου φόρτωσες, και πριν ταξιδέψεις, έφτασες κιόλας σ΄ εκείνη την πόλη; Πρώτα άρχισε την εργασία και καθώς την κάνεις, θα φθάσεις σ΄ αυτά που τώρα λες”.

Είπε ο αββάς Ποιμήν:

“Μάθε στην καρδιά σου να εφαρμόζει αυτά που διδάσκει η γλώσσα σου”.

Είπε επίσης:

“Λίγοι άνθρωποι παρουσιάζουν με πληρότητα την ορθόδοξη διδασκαλία κι ακόμα πιο λίγοι  την εφαρμόζουν”.

Είπε ο αββάς Ποιμήν:

“Εκείνος που με κάθε τρόπο επιδιώκει τη φιλία των ανθρώπων, απομακρύνεται εντελώς από τη φιλία του Θεού. Δεν είναι καλό να θέλει κανείς να αρέσει σε όλους. Γιατί η Γραφή λέει: Αλίμονο σας όταν όλοι οι άνθρωποι σας επαινούν”.

Ο αββάς Αμμούν της Ραϊθούς ρώτησε τον αββά Σισώη:

“Όταν διαβάζω την Αγία Γραφή γυρεύει ο λογισμός μου να φτιάξει κάποιες ωραίες φράσεις, για να έχω ν΄ απαντώ, όταν με ρωτούν”.

Κι ο Γέροντας του λέει:

“Δεν χρειάζεται. Καλύτερο είναι να αποκτήσεις την καθαρότητα του νου (της καρδιάς) και το να μη μεριμνάς τι θα πεις και τότε θα μιλάς σωστά”.

Είπε η αγία Συγκλητική:

“Όπως ακριβώς ο θησαυρός όταν βγει στο φανερό, με τον καιρό λιγοστεύει και τελικά εξαφανίζεται, κατά τον ίδιο τρόπο και η αρετή, όταν γίνεται γνωστή και κοινοποιείται, χάνεται....

Και όπως το κερί λιώνει, όταν πλησιάσει τη φωτιά, το ίδιο και η ψυχή διασκορπίζεται από τους επαίνους και χαλαρώνει”.

Από το Μεγάλο Γεροντικό

Αυτός που κάνει κάτι για να επιδειχθεί στους

 ανθρώπους... ~ Αγίων Αββάδων, εκ του

 Γεροντικού

Πηγή: Σύλλογος Φίλων Κρυπτοχριστιανών

Θέλει πολλή προσοχή, όταν πάς νά βοηθήσης κάποιον πού έχει μάθει νά δικαιολογήται... ~ Άγιος Παΐσιος

Έχω παρατηρήσει ότι σήμερα μικροί-μεγάλοι όλα τά δικαιολογούν μέ έναν λογισμό σατανικό. Όλα ό διάβολος τους τά ερμηνεύει μέ τόν δικό του τρόπο, καί έτσι βρίσκονται έξω άπό τήν πραγματικότητα. Ή δικαιολογία είναι σατανική ερμηνεία.

– Καί πώς γίνεται, Γέροντα, μερικοί σέ κάθε λόγο νά βρίσκουν αντίλογο;...

– Ώ, είναι φοβερό νά συζητάς μέ έναν άνθρωπο πού συνήθισε νά δικαιολογήται! Είναι σάν νά μιλάς μέ έναν δαιμονισμένο! Όσοι δικαιολογούνται – ό Θεός νά μέ συγχώρεση – έχουν γέροντα τόν διάβολο. Είναι βασανισμένοι άνθρωποι. Δέν έχουν μέσα τους ειρήνη. Τό έχουν κάνει επιστήμη αυτό. 

Δηλαδή, όπως ένας κλέφτης δέν κοιμάται όλη νύχτα καί σκέφτεται πώς θά τά καταφέρη γιά νά κλέψη, έτσι καί αυτοί συνέχεια σκέφτονται πώς νά δικαιολογήσουν τό ένα ή τό άλλο σφάλμα τους. Ή, όπως κάποιος σκέφτεται πώς νά βρή ευκαιρία νά κάνη ένα καλό ή πώς νά ταπεινωθη, αυτοί αντίθετα σκέφτονται πώς νά δικαιολογήσουν τά αδικαιολόγητα. 

Δικηγόροι γίνονται! Δέν μπορείς νά τά βγάλης πέρα μαζί τους. Είναι σαν να μιλάς με τον ίδιο τον διάβολο. 

Τί έχω πάθει με κάποιον! Ένω του λέω: εκείνο πού κάνεις είναι στραβό, το άλλο πρέπει νά το προσέξης, δεν πάς καλά, πρέπει νά κάνης αυτό κι αυτό…, κι εκείνος γιά το καθετί βρίσκει δικαιολογίες, στο τέλος μου λέει: Δεν μου είπες τί νά κάνω!... 

Βρε χρυσέ μου άνθρωπε, τόσες ώρες τί λέμε; Λέμε τά σφάλματα σου, ότι δεν πάς καλά, κι εσύ συνέχεια δικαιολογείσαι. Τρεις ώρες τώρα με έσκασες, με έλειωσες! Πώς δεν σου είπα;...

Νά του λες παραδείγματα, γιά νά του δώσης νά καταλάβη ότι είναι σατανικός εγωισμός έτσι όπως αντιμετωπίζει τά πράγματα, ότι δέχεται δαιμονικές επιδράσεις καί, άν δέν άλλάξη, χάθηκε, και τελικά νά λέη: Δέν μου είπες τί νά κάνω!... 

- Νά ύποφέρης γιά έναν πονεμένο, εκείνο έχει νόημα. 'Αλλά νά λειώνης με αυτόν, νά του λές τόσα και τόσα, καί τελικά νά σου λέη: δέν μου είπες τί νά κάνω καί νά δικαιολογή τά αδικαιολόγητα. Έτσι άπό άνθρωπος καταλήγει δαίμονας! Φοβερό!...

Άν σκεφτόταν μόνον τον κόπο πού κάνεις – άσε τον πόνο -, γιά νά τον βοηθήσης, λίγο θά άλλαζε. Αφού σέ βλέπει ότι υποφέρεις, κοπιάζεις, ταλαιπωρείσαι, δέν το λαμβάνει ύπ' όψιν!...

– Γέροντα, όταν δικαιολογήται κάποιος γιά μιά αταξία πού έκανε καί του λές: αυτό είναι δικαιολογία, καί συνεχίζη νά δικαιολογήται, γιά νά άποδείξη ότι αυτό δέν είναι δικαιολογία, είναι δυνατόν νά διορθωθή;...

– Πώς νά διορθωθή; Καταλαβαίνει ότι είναι λάθος, άλλα άπό εγωισμό δέν θέλει νά το παραδεχθή. Είναι πολύ φοβερό...

– Ναί, άλλα λέει: Δέν με βοηθάς θέλω να με βοηθήσης!...

– Έ, πάλι από τον εγωισμό ξεκινάει αυτό. Είναι δηλαδή σαν νά λέη: Έγώ δέν φταίω, εσύ φταις πού δέν πηγαίνω καλά! Εκεί καταλήγει. 

Άφησε τον... δέν χρειάζεται νά άσχοληθή κανείς μ' αυτόν, γιατί δέν βοηθιέται. Ούτε φέρει ευθύνη ό Πνευματικός ή ό Γέροντας ή ή Γερόντισσα γιά μιά τέτοια ψυχή. Είναι σατανικός εγωισμός αυτός δέν είναι ανθρώπινος. 

Ανθρώπινο εγωισμό έχει εκείνος πού δέν θά ταπεινωθή νά πή εύλόγησον, άλλα τουλάχιστον δέν θά μιλήση, γιά νά δικαιολογηθή. Όποιος δικαιολογεί τόν εαυτό του, όταν σφάλλη, μεταβάλλει τήν καρδιά του σέ δαιμονικό καταφύγιο. 

Άν δέν σύντριψη το έγώ του, θά συνεχίζη νά σφάλλη περισσότερο και θά συντρίβεται ανώφελα από τόν εγωισμό του. Και όταν δέν ξέρη κανείς πόσο κακό είναι ή δικαιολογία, έχει ελαφρυντικά. Άλλα, όταν ξέρη ή του το λένε οι άλλοι, τότε δέν έχει ελαφρυντικά...

Θέλει πολλή προσοχή, όταν πάς νά βοηθήσης κάποιον πού έχει μάθει νά δικαιολογήται, γιατί μερικές φορές γίνεται το έξης: Αφού δικαιολογείται, σημαίνει ότι έχει πολύ εγωισμό, οπότε, όταν του πής ότι αυτό πού έκανε δέν είναι σωστό, θά πή και άλλα ψέματα και άλλες δικαιολογίες, ώσπου νά σου απόδειξη κι εκείνο και τό άλλο, γιά νά μη θιχτή... 

Έτσι όμως γίνεσαι αιτία εσύ, πού πήγες νά του απόδειξης ότι σφάλλει, νά γίνη πιο εγωιστής, πιο ψεύτης. Άπό τήν στιγμή πού θά δής ότι συνεχίζει τις δικαιολογίες, δέν χρειάζεται νά τού απόδειξης τίποτε. Κάνε προσευχή νά τόν φωτίση ό Θεός.

(ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Γ' – ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ)

Θέλει πολλή προσοχή, όταν πάς νά βοηθήσης κάποιον 

πού έχει μάθει νά δικαιολογήται... 

~ Άγιος Παΐσιος

Πηγή: Αναβάσεις