Η αψευδής γνησιότητα του Αγίου Φωτός ~ Δύο νέες επιστημονικές έρευνες

Το θαύμα του Αγίου Φωτός επαληθεύεται από δύο νέες επιστημονικές έρευνες.

Το Μεγάλο Σάββατο του 2019, ο Giulio Fanti, καθηγητής μηχανικών και θερμικών μετρήσεων του πανεπιστημίου της Πάντοβα, συμμετείχε στην τελετή του αγίου Φωτός με σκοπό να μετρήσει και να καταγράψει τις θερμικές ιδιότητες της ιερής φλόγας. 

Ο καθηγητής κατάφερε να εντοπίσει τις «αστραπές» (που δεν προέρχονταν από τα φλας των καμερών) μέσω της χρήσης ενός μεταβλητού στροβοσκοπίου.

Η θέση που στεκόταν ήταν μέσα στο ελληνικό καθολικό, σε απόσταση 10 μέτρων ανατολικά του παναγίου Τάφου. Συνεργάτης στο εγχείρημά του ήταν ένας συνάδελφός του από το ίδιο πανεπιστήμιο, ο καθηγητής εφαρμοσμένης μηχανικής RobertoBasso, ο οποίος βιντεοσκόπησε τα δέκα πειράματα που πραγματοποίησαν. 

Τα αποτελέσματα των μετρήσεών τους δημοσιεύθηκαν στις 10 Ιουλίου του 2019 στο διεπιστημονικό περιοδικό Global Journal of Archaeology and Anthropology. Σε αυτή τη δημοσίευση, ο καθηγητής Fanti αρχικά υποστηρίζει ότι εντόπισε κάποιες αλληλουχίες διαδοχικών αστραπών, που έπεφταν πάνω στο κουβούκλιο του Τάφου, οι οποίες όμως δεν προέρχονταν από τα φλας των καμερών. 

Ο Ιταλός καθηγητής σημειώνει: αστραπές σε συχνότητα από 3 έως 10 Hz λίγο πριν την έξοδο του πατριάρχη. Αυτές οι αστραπές δεν είναι εύκολο να εξηγηθούν διότι διέπονται από χαμηλότερες συχνότητες από αυτές που είναι τυπικές στα φλας των φωτογραφικών μηχανών, αλλά και επειδή έχουν υψηλότερο αριθμό ακολουθίας. 

Αυτές [οι αστραπές] μπορούν να συνδεθούν με μία πιθανή αυτοανάφλεξη μιας λαμπάδας, επειδή μία αστραπή μπορεί να προκαλέσει ανάφλεξη στο φιτίλι μιας λαμπάδας».

Ο καθηγητής Fanti άναψε τη δεσμίδα των 33 κεριών του από το άγιο Φως δύο λεπτά μετά την έξοδο του πατριάρχη Θεόφιλου από τον πανάγιο Τάφο και αμέσως την τοποθέτησε κάτω από το πρόσωπό του. 

Το πρώτο πράγμα που θέλησε να εξακριβώσει είναι αν η ιερή φλόγα καίει το δέρμα. Στη συνέχεια του άρθρου του επισημαίνει τα ακόλουθα:

«Το άγιο Φως είναι ψυχρότερο από μία κανονική φλόγα, διότι δεν έκαιγε τα γένια του γράφοντος ούτε προκαλούσε κάποιον πόνο στο πρόσωπό του. Η διάρκεια του πειράματος ήταν δύο λεπτά».

Ο καθηγητής Fanti κρατάει επί δύο λεπτά κάτω από το πρόσωπό του μια δεσμίδα 33 κεριών με το άγιο Φως. Αισθανόταν μία μέτρια θερμότητα, όπως αναφέρει, αλλά δεν καιγόταν ούτε ένιωθε κάποιον πόνο.

Ο καθηγητής Fanti, σε επικοινωνία που είχαμε μέσω email, μας ανάφερε τα εξής: «θα πρέπει να σας πω ότι τοποθέτησα περισσότερες φορές τα 33 κεριά κάτω από τα γένια μου. Ενώ τις πρώτες φορές δεν ένιωθα κανένα πόνο, ή οτιδήποτε άλλο, μετά από 10 λεπτά έβαλα και πάλι τη δεσμίδα των κεριών κάτω από τα γένια μου και αυτά άρχισαν αμέσως να καψαλίζονται. Αυτό βρίσκεται σε συμφωνία με την αλλαγή της ποιότητας της φλόγας».

Σε ένα επόμενο πείραμα, δέκα λεπτά μετά το άναμμα της δεσμίδας των κεριών του, ο Ιταλός καθηγητής τοποθέτησε ένα κομμάτι λινού υφάσματος σε απόσταση τριών εκατοστών πάνω από δύο ίδια αναμμένα κεριά: το πρώτο κερί είχε ανάψει από το άγιο Φως, ενώ το δεύτερο από έναν αναπτήρα. Το λινό ύφασμα παρέμεινε πάνω από τις δύο φλόγες επί 30 δευτερόλεπτα. Η κανονική φλόγα έκαψε το ύφασμα, ενώ το άγιο Φως δεν προκάλεσε κάποια σημαντική φθορά.

Τα δύο κεριά που χρησιμοποιήθηκαν για τα πειράματα. Η αριστερή φλόγα είναι κανονική, ενώ η δεξιά είναι το άγιο Φως. Ο Ιταλός καθηγητής κρατάει ένα λινό ύφασμα σε απόσταση τριών εκατοστών πάνω από τις δύο φλόγες

Πείραμα πρώτο: Βλέπουμε το λινό ύφασμα που τοποθετήθηκε πάνω από τις δύο φλόγες επί 30 δευτερόλεπτα. Η κανονική φλόγα (αριστερά) έκαψε το ύφασμα, ενώ η φλόγα του αγίου Φωτός (δεξιά) το καψάλισε ελαφρώς.

Πείραμα δεύτερο: Βλέπουμε ένα δεύτερο κομμάτι λινού υφάσματος που τοποθετήθηκε πάνω από τις δύο φλόγες επί 4 δευτερόλεπτα. Η κανονική φλόγα (αριστερά) καψάλισε το ύφασμα, ενώ η φλόγα του αγίου Φωτός (δεξιά) το άφησε τελείως ανέπαφο. Η φωτογραφία προέρχεται από έκθεση σε φίλτρο UV.

Πείραμα τρίτο: Φωτομικρογραφία (από μικροσκόπιο) του λινού υφάσματος που τοποθετήθηκε πάνω από τις δύο φλόγες. Αριστερά βλέπουμε το μέρος του υφάσματος που καψαλίστηκε από την κοινή φλόγα και δεξιά το μέρος που παρέμεινε άφθαρτο από τη φλόγα του αγίου Φωτός.

Ο καθηγητής Fanti επισημαίνει ότι στα πειράματά του με τα λινά υφάσματα, όπως και στην περίπτωση που τοποθέτησε τη φλόγα κάτω από το πρόσωπό του, το άγιο Φως «παράγει αποτελέσματα που δεν μπορούν να εξηγηθούν με φυσιoλογικό τρόπο».

Στα τελικά συμπεράσματά του σημειώνει: «Από το πείραμα που περιγράψαμε σε αυτή τη δημοσίευση, προκύπτει ότι κατά τη διάρκεια των πρώτων λεπτών το άγιο Φως δεν προκαλεί καύση σε λινά υφάσματα, όπως αυτή που προκαλεί μία κοινή φλόγα, αλλά μόνο καψάλισμα. 

Οι επιδράσεις του αγίου Φωτός και μιας κανονικής φλόγας πάνω σε λινά υφάσματα είναι διαφορετικές τα πρώτα λεπτά, αλλά τείνουν να γίνουν αρκετά όμοιες μετά από 20 λεπτά… 

Τα αποτελέσματα του πειράματός μας είναι ενδιαφέροντα και βρίσκονται σε συμφωνία με τις μετρήσεις του Γεννάδιου Ζάριτσε, ο οποίος ανακάλυψε μία μεταβολή στη θερμοκρασία του αγίου Φωτός 15 λεπτά μετά από την αρχική ανάφλεξή του… 

Η σταδιακή μεταμόρφωση του αγίου Φωτός από μία ιδιαίτερη φλόγα σε μία κανονική φλόγα, σε χρόνο όχι περισσότερο από 20 λεπτά, είναι κατά συνέπεια επιβεβαιωμένη».

Ο Γεννάδιος Ζάριτσε, στον οποίο αναφέρεται ο καθηγητής Fanti, είναι ένας Ρώσος ιερέας και βιολόγος, πρόεδρος της «Ένωσης Ορθοδόξων Επιστημόνων» της Ρωσίας, ο οποίος το Μεγάλο Σάββατο του 2016 συμμετείχε στην τελετή του αγίου Φωτός με σκοπό να μετρήσει τη θερμοκρασία της ιερής φλόγας. 

Η συσκευή που χρησιμοποίησε ήταν ένα πυρόμετρο υπέρυθρου (VT 303), το οποίο επιτρέπει τη μέτρηση θερμοκρασίας από απόσταση, χρησιμοποιώντας την υπέρυθρη (infrared) ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία που εκπέμπεται από ένα αντικείμενο. 

Τα αποτελέσματα των μετρήσεών του δημοσιεύθηκαν σε άρθρο του στο «Διεθνές Επιστημονικό Ενημερωτικό δελτίο».

Σε αυτή τη δημοσίευση, ο Ρώσος ιερέας και επιστήμονας σημειώνει: «…Υπάρχουν πολλά στοιχεία που καταδεικνύουν ότι η ιερή φλόγα δεν καίει φυσιολογικά για περίπου 10 λεπτά, ενώ μετά αρχίζει να καίει κανονικά. Όμως, η θερμοκρασία του αγίου Φωτός δεν είχε μετρηθεί ποτέ μέχρι σήμερα. 

Γι’ αυτόν τον λόγο, είχα μαζί μου μία ειδική συσκευή, ένα πυρόμετρο, το οποίο, μέσω ενός ανέπαφου υπέρυθρου θερμόμετρου, μπορούσε να μετρήσει τη θερμοκρασία της επιφάνειας ενός αντικειμένου. 

Το αντικείμενο ήταν ένα ασημένιο πλακίδιο πλάτους πέντε χιλιοστών και πάχους ενός χιλιοστού. Το ένα άκρο ήταν τυλιγμένο μ’ ένα μονωτικό, ώστε να μπορεί κάποιος να το κρατήσει στη φωτιά χωρίς να καεί. Δεδομένου ότι το ασήμι είναι ένα από τα πιο θερμικά αγώγιμα μέταλλα, ένα πλακίδιο που τοποθετείται στη φωτιά αποκτά αμέσως τη θερμοκρασία της φλόγας. 

Με τη βοήθεια του πυρομέτρου μετρήσαμε τη θερμοκρασία του αγίου Φωτός αμέσως μετά την κάθοδό του. Άγγιξα το πρόσωπό μου με αυτή τη φλόγα, αλλά δεν καιγόμουν. Μέτρησα τη θερμοκρασία της φλόγας [της λαμπάδας] μου καθώς και τη φλόγα [των λαμπάδων] των διπλανών μου. 

Η μέση θερμοκρασία ήταν 42 βαθμοί Κελσίου. Όταν μετά από 15 λεπτά μέτρησα ξανά τη θερμοκρασία της φλόγας, ήταν 320 βαθμοί Κελσίου. Η διαφορά ανάμεσα στους 42 και στους 320 είναι τεράστια… 

Όταν κάποιοι λένε ότι το άγιο Φως ανάβει με αναπτήρα ή με κάποιο άλλο μέσο, απλά δεν γνωρίζουν τι είναι αυτό για το οποίο μιλάνε. Πρέπει κάποιος να γνωρίζει φυσική για να κατανοήσει ότι εδώ έχουμε μία παραβίαση της αρχής της διατήρησης της ενέργειας».

Στο πείραμα της μέτρησης της θερμοκρασίας του αγίου Φωτός συμμετείχε και ο Dr. Victor Khroul, επίκουρος καθηγητής Δημοσιογραφίας του Κρατικού Πανεπιστημίου Λομονόσοφ της Μόσχας. Σε άρθρο του στο περιοδικό Catholic Herald, ο καθηγητής Khroul σημειώνει:

«Ο ορθόδοξος ιερέας Γεννάδιος Ζάριτσε, από την πόλη του Βόρονετς, βρισκόταν εκεί [στον πανάγιο Τάφο] με σκοπό να διεξαγάγει ένα πείραμα: να μετρήσει τη θερμοκρασία του αγίου Φωτός με μια συσκευή μεγάλης ακρίβειας, η οποία χρησιμοποιεί λέιζερ. Βρισκόμουν δίπλα του κατά τη διάρκεια του πειράματος και είχα τη δυνατότητα να το δω ο ίδιος, από κοντά. 

Ως ρωμαιοκαθολικός, οφείλω να παραδεχτώ ότι ήμουν δύσπιστος. Αλλά, τα αποτελέσματα ήταν μία έκπληξη. Η θερμοκρασία της φλόγας, αμέσως μόλις τη λάβαμε από τον πατριάρχη της Ιερουσαλήμ, γύρω στις 14:34, ήταν 42 βαθμοί Κελσίου, ενώ 15 λεπτά αργότερα, ήταν 320 βαθμοί Κελσίου».

Ο γράφων έχει συμμετάσχει στην τελετή του αγίου Φωτός 20 φορές και έχει ψηλαφήσει την ιερή φλόγα ισάριθμες φορές. Αυτό που μπορούμε να επιβεβαιώσουμε είναι ότι η ιερή φλόγα στην αρχή καίει συνήθως με μία ήπια ένταση. Κάποιες χρονιές που λάβαμε το άγιο Φως πολύ γρήγορα, επειδή βρισκόμασταν δίπλα από την είσοδο του παναγίου Τάφου, η φλόγα έκαιγε σχεδόν ανεπαίσθητα.

Η ιδιότητα της ακαΐας του αγίου Φωτός έχει επιβεβαιωθεί από πολλούς αυτόπτες μάρτυρες στο πέρασμα των αιώνων. Ο πρώτος που την επιβεβαίωσε ήταν ο μουσουλμάνος νομοδιδάσκαλος Ιμπναλ-Κας το έτος 940 μ.Χ.

Η αραβική διήγηση του Ιμπναλ-Κας περί του αγίου Φωτός στο χειρόγραφο AhmadTaymur 103, φ. 48 (1389 μ.Χ.), Κάιρο, Εθνική Βιβλιοθήκη Αιγύπτου.

Ο Ιμπναλ-Κας, στο έργο του Kitabdala’ilal-qibla, αφού πρώτα αναφέρει ότι οι χριστιανοί κάτοικοι της Ιερουσαλήμ συγκεντρώνονται γύρω από τον πανάγιο Τάφο κάθε Μεγάλο Σάββατο, συνεχίζει ως εξής:

«Ο εμίρης και ο ιμάμης του τεμένους είναι και αυτοί παρόντες. Ο σουλτάνος κλειδώνει την πόρτα του Τάφου. Όλοι παραμένουν ακίνητοι, μέχρι που αντικρίζουν ένα φως παρόμοιο με λευκή φωτιά το οποίο βγαίνει από το εσωτερικό του Τάφου. 

Τότε, ο σουλτάνος ξεκλειδώνει την πόρτα και εισέρχεται κρατώντας μια λαμπάδα, την οποία ανάβει με αυτό το φως και εν συνεχεία εξέρχεται. Η φλόγα της αναμμένης λαμπάδας του δεν καίει. Τη δίνει στον ιμάμη που τη μεταφέρει και ανάβει τις λυχνίες του [μουσουλμανικού] τεμένους».

Ο Άραβας συγγραφέας, εκτός από την επιβεβαίωση ότι η ιερή φλόγα δεν καίει, καταγράφει επιπλέον ότι το άγιο Φως εμφανιζόταν μέσα σε έναν άδειο και κλειδωμένο Τάφο. 

Πολλές φορές αυτός που έμπαινε πρώτος για να παραλάβει το Φως ήταν ο σουλτάνος ή ο εμίρης της πόλης, και όχι ο ελληνορθόδοξος πατριάρχης. Πριν από μία χιλιετία, οι μουσουλμάνοι συμμετείχαν στην τελετή με τέτοια επισημότητα και τέτοιο ζήλο, που θα νόμιζε κανείς ότι η τελετή είναι δική τους και όχι των Ορθοδόξων.

Όπως αναφέρουν ομοφώνως όλοι οι αυτόπτες μάρτυρες της τελετής του αγίου Φωτός, από τα τέλη του 8ου αιώνα μέχρι τα τέλη του 15ου αιώνα, επί επτά συνεχόμενους αιώνες, κατά τη διάρκεια της τελετής δεν υπήρχε κανείς στον εσωτερικό χώρο του παναγίου Τάφου. 

Αυτό σημαίνει ότι η γνωστή κατηγορία που προσάπτεται σήμερα στον πατριάρχη, ότι μπορεί να ανάβει μόνος του την κανδήλα μέσα στον Τάφο, την εποχή εκείνη δεν υπήρχε ούτε καν σαν υποψία. Διότι πολύ απλά ο πατριάρχης δεν έμπαινε ποτέ στον Τάφο. 

Γι’ αυτόν τον λόγο, η φανέρωση του αγίου Φωτός σε έναν άδειο και κλειδωμένο Τάφο γινόταν αποδεκτή ως θαύμα ακόμη και από τους μουσουλμάνους της Ιερουσαλήμ, οι οποίοι μετέφεραν την ιερή φλόγα στα τζαμιά τους και άναβαν με αυτή τις λυχνίες τους.

Στη σημερινή εποχή, αν υποθέσουμε ότι κάποιος πατριάρχης επιχειρεί να ανάψει την ιερή κανδήλα μόνος του (ή κάποιος άλλος πριν από αυτόν), αυτή η πράξη δεν μπορεί να επηρεάσει ούτε κατ’ ελάχιστον την εξέλιξη και την εκδίπλωση του θαύματος. 

Διότι, όταν το άγιο Φως φανερωθεί στο εσωτερικό του Τάφου, η φυσική φλόγα που καίει στην κανδήλα θα αφομοιωθεί από το θεϊκό πυρ και θα προσλάβει την χάρη και την ιερότητα του ακτίστου Φωτός που καταυγάζει τον ναό και πλημμυρίζει όλο τον πανάγιο Τάφο. 

Κατά συνέπεια, όταν ο πατριάρχης εξέλθει από τον Τάφο, είτε πιστεύει στο θαύμα είτε όχι, είτε άναψε μόνος την κανδήλα είτε όχι, θα μεταδώσει τελικά στους πιστούς το άγιο Φως. Βεβαίως, πολλές φορές το άγιο Φως συμβαίνει να έχει εξαπλωθεί σ’ ένα μεγάλο μέρος του ναού, από λαμπάδες που άναψαν μόνες τους, πριν καν ο πατριάρχης εξέλθει από τον Τάφο.

Από τις 85 ιστορικές μαρτυρίες (4ος-16ος αι.) που συγκεντρώσαμε στο βιβλίο μας μετά από την πολυετή έρευνά μας, οι 30 μαρτυρίες προέρχονται από αυτόπτες μάρτυρες της τελετής, στους οποίους συγκαταλέγονται: έξι Γάλλοι, τέσσερις Ιταλοί, τέσσερις Ρώσοι, τρεις Γερμανοί, δύο Έλληνες, δύο Αρμένιοι, δύο Αιθίοπες, ένας Κύπριος, ένας Ιρακινός, ένας Αιγύπτιος, ένας Ισλανδός, ένας Μολδαβός, ένας Βέλγος και ένας Αυστριακός. 

Οι 28 από αυτούς τους αυτόπτες μάρτυρες επιβεβαιώνουν ότι ο Τάφος παρέμενε άδειος, σφραγισμένος και κλειδωμένος, και ότι ο πατριάρχης στεκόταν έξω από αυτόν, όπου απλά προσευχόταν για τη φανέρωση του Φωτός. Προκαλεί εντύπωση ότι κανένας από τους 30 αυτόπτες μάρτυρες της τελετής, μέχρι τα τέλη του 16 αιώνα, δεν αμφισβήτησε ποτέ την αυθεντικότητα του θαύματος.

Η σύγχρονη επιστήμη επαληθεύει τις ιστορικές καταγραφές που έρχονται από το βάθος των αιώνων, και πρωτίστως την ιδιότητα της ακαΐας της ιερής φλόγας. Τα δέκα πειράματα και οι ποικίλες θερμικές μετρήσεις που πραγματοποίησε ο καθηγητής Giulio Fanti το Μεγάλο Σάββατο του 2019 πιστοποιούν με επιστημονικό τρόπο τον υπερκόσμιο χαρακτήρα και την υπερφυσική προέλευση του αγίου Φωτός. 

Το γεγονός ότι η ιερή φλόγα δεν καίει όπως μία κοινή φλόγα, καταδεικνύει την αιτία της ύπαρξης και την πηγή της προέλευσής της, η οποία είναι μία και μοναδική: Το άκτιστο Φως της Αναστάσεως, το οποίο, κάθε Μεγάλο Σάββατο, φανερώνεται στον πανάγιο Τάφο ως υπενθύμιση και ως επαλήθευση της Αναστάσεως του Θεανθρώπου.

Ο Ιταλός καθηγητής Giulio Fanti, καθηγητής μηχανικών και θερμικών 

μετρήσεων του πανεπιστημίου της Πάντοβα, στο εργαστήριό του.

Η αψευδής γνησιότητα του Αγίου Φωτός.

Δύο νέες επιστημονικές έρευνες.

Από τη νέα έκδοση του βιβλίου του Χάρη Σκαρλακίδη, 

Αρχιτέκτων / ΜΑ Θεολογίας με τίτλο: «Άγιον Φως»,

Το θαύμα της καθόδου του Φωτός της Αναστάσεως στον Τάφο του Χριστού

Ογδονταπέντε Ιστορικές Μαρτυρίες, 4ος-16ος αι.– έκδοση 7η.

Διαβάστε και τα παρακάτω εξαιρετικά κείμενα περί του 

θαύματος του Αγίου Φωτός:

Ἐπιστημονικὴ μαρτυρία γιὰ τὸ Ἅγιο Φῶς !

Bλέποντας το Άγιο Φως..! Ανάσταση στα Ιεροσόλυμα.

Παραπομπές:

1. Ο καθηγητής Fanti είναι συγγραφέας οκτώ βιβλίων και περισσότερων από 170 επιστημονικών άρθρων σε ιταλικά και διεθνή περιοδικά. Η ειδικότητά του (καθηγητής μηχανικών και θερμικών μετρήσεων) τον καθιστά ως τον πλέον κατάλληλο επιστήμονα για τη μέτρηση των θερμικών ιδιοτήτων του αγίου Φωτός.

2. G. Fanti, “Is the ‘Holy Fire’ Related to the Turin Shroud?”, Global Journal of Archaeology and Anthropology 10, 4, Ιούλιος 2019: “Οutside the Edicule, various series of tens of strikes of lightening emitted at regular intervals at a frequency variable from 3 to 10 Hz just before the Patriarch goes out of the Edicule with the Holy Fire were observed. These strikes of lightning are not easy to explain because they are characterized by lower frequencies than those typical of camera flashes produced by photographers and with a greater number per sequence. They can be related to a possible auto-ignition of a candle because a strike of lightening can produce a fire in the candle’s wick”.

3. G. Fanti, ό.π.: “…producing not physically explainable effects”.

4. G. Fanti, ό.π.: “From the experiment described in this paper, during the first minutes the Holy Fire does not produce burnings on linen fabrics like those produced by a common fire but only a singeing. The effects the Holy Fire and of the common fire on linen fabrics are different in the first minutes but they tend to become very similar after about 20 minutes from the Holy Fire ignition… The results of this experiment seem interesting and in agreement with those obtained by G. Zaridze who detected a variation in the temperature after 15 minutes from the Holy Fire ignition… The gradual transformation of the Holy Fire from a special fire to a common one in not more than 20 minutes is therefore confirmed”.

5. Γεννάδιος Ζάριτσε, «ДУХОВНО-НРАВСТВЕННЫЕ ОСНОВЫ ИССЛЕДОВАНИЯ ТЕМПЕРАТУРЫ БЛАГОДАТНОГО ОГНЯ», στο: МЕЖДУНАРОДНЫЙ НАУЧНЫЙ ВЕСТНИК (ВЕСТНИК ОБЪЕДИНЕНИЯ ПРАВОСЛАВНЫХ УЧЕНЫХ, τ. 2, 2016, 36-38. Τα αποτελέσματα των μετρήσεων περιγράφηκαν επίσης σε συνέντευξη του π. Γενναδίου στο ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων RIANovosti, με τίτλο, «Πατήρ Γεννάδιος: είναι ευκολότερο να πιστέψεις σ’ ένα θαύμα όταν αυτό επιβεβαιώνεται από την επιστήμη».

6. RiaNovosti, 9/1/2016: “Геннадий Заридзе: в чудо легче поверить, если оно подтверждается наукой”.

7. CatholicHerald, 2/5/2016.

8. Μετάφρ. απόL. Cheikho, Al–Masriq, τ. 16, Βηρυτός 1913, σ. 578. Γιατoπρωτότυποαραβικόκείμενοβλ. F. Sezgin, “Kitabdala’ilal-qiblali-ibnal-Qass”, ZeitschriftfürGeschichtederArabisch–IslamischenWissenschaften 4 (1987).

Η κάθοδος του Χριστού στον Άδη ~ Άγιος Επιφάνιος Κύπρου

Η κάθοδος του Χριστού στον Άδη.

Άγιος Επιφάνιος Κύπρου

Λόγος Αγ. Επιφανίου Κύπρου εις τη Θεόσωμο Ταφή

και εις την εις Άδου Κάθοδο του Κυρίου μας

 Ιησού Χριστού.

(...) Γιατί απέραντη σιωπή βασιλεύει σήμερα στη γη; μεγάλη σιωπή και πολλή ηρεμία. Μεγάλη σιωπή, γιατί ο βασιλεύς κοιμάται. Η γη φοβήθηκε και ησύχασε, γιατί ο Θεός με το σώμα κοιμήθηκε. Ο Θεός με το σώμα πέθανε και ο Άδης ετρόμαξε. Ο Θεός για λίγο κοιμήθηκε και αυτούς που κοιμόνταν αιώνες, από τον Άδη ανέστησε (...).

Σήμερα σώζονται και αυτοί που ζουν επάνω στη γη και αυτοί που αιώνες τώρα βρίσκονται κάτω από τη γη. Σήμερα σώζεται όλος ο κόσμος, ορατός και αόρατος. 

Σήμερα είναι διπλή η παρουσία του Δεσπότου Χριστού. Διπλή ευσπλαχνία. Διπλή κατάβασις μαζί και συγκατάβασις. Διπλή φιλανθρωπία. Διπλή επίσκεψις στους ανθρώπους. 

Από τον ουρανό στη γη και από τη γη στα κατοχθόνια κατεβαίνει ο Χριστός! 

Οι πύλες του Άδου ανοίγονται!

Χαρήτε όλοι εσείς που κοιμάσθε από τους πανάρχαιους αιώνες. (...).

Χτες εζήσαμε στην υποταγή Του, σήμερα την κυριαρχία Του. 

Χθες φανερώθηκαν τα σημάδια της ανθρώπινής Του φύσεώς 

και σήμερα της θεϊκής. 

Χθες τον ερράπιζαν και σήμερα με την αστραπή της θεότητος 

σχίζει το σκοτεινό κατηκητήριο του Άδου. 

Χθες τον έδεναν και σήμερα δένει Αυτός τον τύραννο διάβολο με άλυτα δεσμά (...).

Εκείνος που χθες, μέσα στην άπειρη συγκατάβασί Του, δεν εκαλούσε να τον βοηθήσουν οι λεγεώνες των Αγγέλων, λέγοντας στον Πέτρο, ότι είναι στο χέρι μου να παρατάξω τώρα αμέσως περισσότερες από δώδεκα λεγεώνες Αγγέλων, 

Σήμερα κατέρχεται με τον θάνατο Του, κατά του Άδου και του θανάτου, του τυράννου, όπως ταιριάζει σε Θεό και Κυρίαρχο, επί κεφαλή των αθανάτων και ασωμάτων στρατευμάτων και των αοράτων ταγμάτων,

όχι με δώδεκα μόνο λεγεώνες, αλλά με μύριες μυριάδες και χίλιες χιλιάδες Αγγέλων, Αρχαγγέλων, Εξουσιών, θρόνων, Εξαπτερύγων, Πολυομμάτων, τα οποία, ως βασιλέα και Κύριο τους, προπέμπουν, δορυφορούν και τιμούν τον Χριστό (...).

Και καθώς συμβαίνει όταν παρουσιασθή μια φοβερή, αήτητη και παντοδύναμη βασιλική στρατιωτική παράταξι, φρίκη μαζί και τρόμος και ταραχή και οδυνηρός φόβος κυριεύει τους εχθρούς του ακαταγώνιστου Στρατηγού, το ίδιο έγινε ξαφνικά, μόλις παρουσιάσθηκε τόσο παράδοξα ο Χριστός στα καταχθόνια του Άδη. 

Από επάνω μια δυνατή αστραπή ετύφλωνε τα πρόσωπα των εχθρικών δυνάμεων του Άδη και ταυτόχρονα ακούονταν βροντερές στρατιωτικές φωνές που διέταζαν: 

Άρατε πύλας• όχι ανοίξετε, αλλά ξερριζώστε τις από τα θεμέλια, βγάλτε τις τελείως από τον τόπο τους, ώστε να μην μπορούν πια να ξανακλείσουν. 

Άρατε πύλας οι άρχοντες υμών, όχι γιατί δεν μπορεί να τις ανοίξη ο Κύριος μας, που όταν θέλη, διατάζει και μπαίνει με κλεισμένες τις πόρτες, αλλά σας διατάζει, σαν δραπέτες δούλους, να σηκώσετε και να μεταφέρετε αυτές τις προαιώνιες πύλες. 

Για τούτο και δεν διατάζει τους όχλους σας, αλλά σας που παρουσιάζεσθε σαν αρχηγοί τους: άρατε πύλας, οι άρχοντες υμών! 

Από τώρα και έπειτα δεν θα είσθε πια άρχοντες κανενός, παρ' όλο που κάκιστα κυριαρχήσατε πάνω στους μέχρι τώρα κεκοιμημένους. Ούτε αυτών θα είσθε πλέον άρχοντες, ούτε άλλων, ούτε των εαυτών σας ακόμη. 

Άρατε πύλας, γιατί ήρθε ο Χριστός, η ουράνια θύρα. Ανοίξετε δρόμο σ' Αυτόν που έβαλε το πόδι Του στη φυλακή του Άδη (...).

Και μόλις οι αγγελικές δυνάμεις εβόησαν, την ίδια στιγμή άνοιξαν οι πύλες! 

Την ίδια στιγμή έσπασαν οι αλυσίδες και οι μοχλοί. Έπεσαν τα κλειδιά 

και συγκλονίσθηκαν τα θεμέλια της φυλακής!

Οι εχθρικές δυνάμεις ετράπησαν σε άτακτη φυγή, ο ένας έσπρωχνε τον άλλο, άλλος μπερδευόταν στα πόδια του άλλου και καθένας φώναζε στο διπλανό του να φεύγη γρήγορα! 

Έφριξαν, συγκλονίσθηκαν, τα έχασαν, εταράχθηκαν, άλλαξε το χρώμα τους, φοβήθηκαν, στάθηκαν και απόρησαν, απόρησαν και τρόμαξαν! (...).

Κι ενώ αυτά διεδραματίζοντο στον Άδη και εσείοντο τα πάντα, ο δε Κύριος επλησίαζε να φθάση στα πιο έσχατα βάθη, ο Αδάμ ο πρωτοδημιούργητος και πρωτόπλαστος και πρωτόθνητος που βρισκόταν δεμένος γερά και βαθύτερα από όλους, άκουσε τα βήματα του Κυρίου, που ερχόταν στους φυλακισμένους και αμέσως ανεγνώρισε την φωνή Του, καθώς επερπατούσε μέσα στη φυλακή. 

Στράφηκε τότε προς όλους τους επί αιώνες συγκροτούμενους του και τους φώναξε: «Ω φίλοι μου! Ακούω να πλησιάζη σ' εμάς ο ήχος των βημάτων Κάποιου. Εάν πραγματικά μας αξίωσε να έρθη έως εδώ, τότε είμαστε ελεύθεροι! 

Εάν τον ιδούμε ανάμεσά μας, σωθήκαμε από τον Άδη!».

Και την ώρα που ο Αδάμ έλεγε αυτά προς τους συγκαταδίκους του, εισέρχεται ο Κύριος, κρατώντας το νικηφόρο όπλο του Σταυρού. 

Μόλις τον αντίκρυσε ο Αδάμ, χτύπησε το στήθος από την χαρούμενη έκπληξι και φώναξε προς όλους τους επί αιώνες κεκοιμημένους: «Ο Κύριος μου ας είναι μαζί με όλους»! Και ο Χριστός απάντησε στον Αδάμ: «Και μετά του πνεύματός σου».

Ύστερα τον πιάνει από το χέρι, τον σηκώνει επάνω και του λέει: 

Σήκω συ που κοιμάσαι και ανάστα από τους νεκρούς, γιατί σε καταρτίζει ο Χριστός! Εγώ ο Θεός, που για χάρι σου έγινα υιός σου, έχοντας δικούς μου πλέον και σένα και τους απογόνους σου, με την θεϊκή εξουσία μου δίνω ελευθερία και λέω στους φυλακισμένους: Εξέλθετε! 

Σένα, Αδάμ, σε προστάζω: σήκω από τον αιώνιο ύπνο σου. Δεν σε έπλασα, για να μένης φυλακισμένος στον Άδη. Ανάστα εκ των νεκρών! 

Γιατί εγώ είμαι η ζωή των θνητών. Σήκω επάνω, πλάσμα δικό μου, σήκω επάνω συ που είσαι η μορφή μου, που σε δημιούργησα κατ' εικόνα μου. 

Σήκω να φύγουμε από εδώ. 

Γιατί συ είσαι μέσα σε μένα και εγώ μέσα σε σένα! 

Για σένα ο Κύριος έλαβε τη δική σου μορφή του δούλου. 

Για δική σου χάρι, εγώ που βρίσκομαι ψηλότερα από τους ουρανούς, 

κατέβηκα στη γη και πιο κάτω από τη γη. 

Για σένα τον άνθρωπο έγινα σαν ένας ανυπεράσπιστος άνθρωπος, βρέθηκα χωρισμένος κι εγώ από τη ζωή, ανάμεσα σ' όλους τούς άλλους νεκρούς. 

Για σένα που βγήκες μέσα από τον κήπο του παραδείσου, μέσα σε κήπο παραδόθηκα στους Ιουδαίους και μέσα σε κήπο εσταυρώθηκα.

Κύτταξε στο πρόσωπο μου τα φτυσίματα, που καταδέχθηκα προς χάριν σου, για να σε αποκαταστήσω στην παλαιά σου δόξα, που σου είχα δώσει με το εμφύσημά μου. 

Κύτταξε στα μάγουλά μου τα ραπίσματα που καταδέχθηκα, για να επανορθώσω την διεστραμμένη μορφή σου και να την φέρω στην όψι που είχε σαν εικόνα μου. 

Κύτταξε στη ράχη μου τη μαστίγωσι που καταδέχθηκα, για να διασκορπίσω το φορτίο των αμαρτημάτων σου. 

Κύτταξε τα καρφωμένα χέρια μου, που τα άπλωσα καλώς επάνω στο ξύλο του Σταυρού, για να συχωρεθής συ που άπλωσες κακώς το χέρι σου στο απαγορευμένο δένδρο. 

Κύτταξε τα πόδια μου που καρφώθηκαν και τρυπήθηκαν στον Σταυρό, για να εξαγνισθούν τα δικά σου πόδια που έτρεξαν κακώς στο δένδρο της αμαρτίας (...). 

Η πληγωμένη πλευρά μου εθεράπευσε τον πόνο της πλευράς σου. Ο δικός μου ύπνος θα σε βγάλη από τον ύπνο σου μέσα στον Άδη. Η ρομφαία που χτύπησε έμενα, σταμάτησε τη ρομφαία που στρεφόταν εναντίον σου. 

Γι' αυτό σηκωθήτε, ας φύγουμε από εδώ. Από τον θάνατο στη ζωή. Από την φθορά στην αφθαρσία. Από το σκοτάδι στο αιώνιο φως. Από την οδύνη στην ελευθερία. Από τη φυλακή του Άδη στην άνω Ιερουσαλήμ. Από τα δεσμά στην άνεσι. Από τη σκλαβιά στην τρυφή του Παραδείσου. Από τη γη στον ουρανό.

Γι' αυτόν τον σκοπό ο Χριστός απέθανε και ανέστη, για να γίνη Κύριος και νεκρών και ζώντων. Σηκωθήτε, λοιπόν. Ας φύγουμε από εδώ. 

Ο ουράνιος Πατέρας περιμένει με λαχτάρα το χαμένο πρόβατο. Τα ενενήντα εννέα πρόβατα των αγγέλων περιμένουν τον σύνδουλό τους Αδάμ, πότε θα αναστηθή, πότε θα ανέλθη καί θα επανέλθη προς τον Θεό. 

Ο Χερουβικός θρόνος είναι έτοιμος. Αυτοί που θα σας ανεβάσουν 

είναι γρήγοροι και βιάζονται. 

Ο νυμφικός θάλαμος έχει προετοιμασθή. 

Το μεγάλο εορταστικό δείπνο είναι στρωμένο. 

Τα θησαυροφυλάκια των αιωνίων αγαθών άνοιξαν.

Η Βασιλεία των Ουρανών έχει ετοιμασθή «από καταβολής κόσμου». 

Αγαθά που μάτια δεν τα είδαν και αυτιά δεν τα άκουσαν

 περιμένουν τον άνθρωπο.

Αυτά και άλλα παρόμοια είπεν ο Κύριος. 

Και αμέσως ανασταίνεται μαζί Του ο ενωμένος σ' αυτόν Αδάμ 

και μαζί τους και η Εύα. 

Ακόμη δε και «πολλά σώματα δικαίων, που είχαν πεθάνει πριν από αιώνες, αναστήθηκαν» διακηρύσσοντας την τριήμερο Ανάστασι του Χριστού. 

Αυτήν ας την υποδεχθούμε και ας την αγκαλιάσουμε οι πιστοί με πολλή χαρά, χορεύοντες με τους αγγέλους και εορτάζοντες με τους αρχαγγέλους και δοξάζοντες τον Χριστό, που μας ανέστησε από την φθορά. 

Εις Αυτόν αρμόζει η δόξα και η δύναμις, μαζί με τον αθάνατο Πατέρα και το Πανάγιο και αγαθό και ζωοποιό και ομοούσιο Πνεύμα, εις όλους τους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

Η κάθοδος του Χριστού στον Άδη.

Άγιος Επιφάνιος Κύπρου

Πηγή: Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος

Στην Αέναη Επανάσταση μπορείτε να βρείτε το πρωτότυπο κείμενο, 

του οποίου η περιγραφή και η ομορφιά είναι ανυπέρβλητη:

Τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Ἐπιφανίου ἐπισκόπου Κύπρου Λόγος

εἰς τὴν θεόσωμον ταφὴν τοῦ Κυρίου καὶ Σωτῆρος

ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Και στον παρακάτω σύνδεσμο διαβάστε σε μετάφραση ολόκληρο τον

υπέροχο Λόγο του Αγίου Επιφανίου για την Ταφή και

την Εις Άδου Κάθοδο του Χριστού:

Ιστοσελίδα της Σοφία Ντρέκου ~ Αέναη Επανάσταση

Ανάσα ψυχής!...

Μεγάλη Πέμπτη: Η κανονική Εκκλησία της Ουκρανίας υπό το πατριαρχείο της Μόσχας κάνει κανονικά τις ακολουθίες χωρίς μάσκες.

Οι εικόνες αυτές είναι από την ακολουθία της Μεγάλης Πέμπτης.

Η μαρτυρική Εκκλησία του Ντονμπάς με σεβασμό, αξιοπρέπεια, χωρίς φόβο, ανυπότακτη, χωρίς να δουλεύει 2 αφέντες γιορτάζει Πάσχα, όχι κορωνοΠάσχα.

Πηγή: Τρελογιάννης

Η αγωνιώδης προσευχή του Χριστού στην Γεσθημανή ~ άγιος Νικόδημος Αγιορείτης

Γιατί ὁ Χριστὸς ἵδρωσε στὸν κῆπο μὲ ἱδρῶτα ποὺ ἔμοιαζε μὲ θρόμβους αἵματος;

Ἅγιος Νικόδημος Ἁγιορείτης

«Καὶ ἐπειδὴ περιέπεσε σὲ ἀγωνία, προσευχόταν θερμότερα καὶ ἔγινε 

ὁ ἱδρῶτας τοῦ σὰν σταγόνες αἵματος, ποὺ ἔπεφταν στὴν γῆ» 

(Λουκ. 22, 44).

ΜΕΛΕΤΗ ΚΖ'

A'. Διότι προέβλεπε ὅλα τὰ πάθη ποῦ ἐπρόκειτο νὰ πάθη.

Β'. Διότι λυπόταν γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας.

Γ'. Διότι προγνώριζε τὴν ἀχαριστία μας.

A'. Διότι προέβλεπε ὅλα τὰ πάθη ποῦ ἐπρόκειτο νὰ πάθη.

Σκέψου, ἀδελφέ, τὰ αἴτια πού προξένησαν ἕνα τόσο παράξενο ἀποτέλεσμα στὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, ὥστε, ὁλόκληρος νὰ στάζη ἱδρῶτα, πού ἔμοιαζε μὲ αἷμα ἀπὸ κάθε μέρος τοῦ ἁγιώτατου σώματός του· «Ὁ ἱδρῶτας του ἔγινε σὰν σταγόνες αἵματος, πού ἔπεφταν στὴν γῆ» (Λουκ. 22, 44). Καὶ αὐτὰ ἦταν κυρίως τρία· α. Ἡ πρόβλεψις τῶν παθῶν, ποὺ ἐπρόκειτο νὰ πάθη· β'. ἡ λύπη πού δέχθηκε γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας· καὶ γ'. ἡ πρόγνωσις τῆς ἀχαριστίας μας.

Ἡ α', λοιπόν, αἰτία ἦταν ἡ πρόβλεψις τῶν παθῶν του. Καὶ αὐτὸ συνέβη ἀπὸ τὸ ἑξῆς· ἀπὸ τὴν μία μεριὰ ὁ Κύριός μας γνώριζε πάρα πολὺ καλὰ τὴν ἀξία τῆς θεϊκῆς του ζωῆς τῆς ὁποίας μία καὶ μόνο στιγμὴ ἦταν πολυτιμότερη ἀπὸ τὴν ζωὴ ὅλων τῶν κτισμάτων, τόσο ἐκείνων, ποὺ εἶναι στὴ ζωή, ὅσο καὶ ἐκείνων, ποὺ πρόκειται νὰ ἔλθουν στὴν ζωή. 

Ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ προέβλεπε καθαρὰ καὶ ζωντανὰ ζωγραφισμένα ὅλα τὰ βάσανα, ὅλους τοὺς ὀνειδισμοὺς ὅλα τὰ ὄργανα τοῦ θλιβεροῦ του πάθους· ἐννοῶ μαστιγώσεις, ἀγκάθια, καρφιά, χολή, σταυρό· 

καί, γιὰ νὰ μιλήσω σύντομα, προέβλεπε ὅλο ἐκεῖνο τὸ ἀμέτρητο πέλαγος τῶν παθῶν, ποὺ ἐπρόκειτο νὰ τὸν περικυκλώση μέσα σὲ τόσο μικρὸ χρονικὸ διάστημα, ὅπως ἔλεγε ἀντὶ γι' αὐτὸν ὁ προφήτης Δαυίδ· «Μὲ ἔζωσαν τὰ δεσμὰ τοῦ ἅδη καὶ ὁ θάνατος μοῦ ἔστησε τὶς παγίδες» (Ψαλμ. 17, 6).

Γι' αὐτὸ ποιὸς μπορεῖ νὰ καταλάβη σε τί εἶδος πολέμου καὶ ἀγωνίας βρισκόταν ἡ καρδιὰ τοῦ Ἰησοῦ μας; Καὶ μάλιστα, διότι οἱ κατώτερες δυνάμεις τῆς ψυχῆς του στερήθηκαν κάθε παρηγοριὰ τὸν καιρὸ αὐτόν, γιατί δὲν τὴν ἐπέτρεπε ἡ θέλησις τῆς θεότητας νὰ μεταδοθῆ σ' αὐτὲς γιὰ νὰ εἶναι τὰ βάσανα τῆς θεϊκῆς του ἀνθρωπότητας ὁλόγυμνα καὶ ἀπόλυτα καθαρά.

Ἔτσι μὲ τὸν τρόπο αὐτὸν κρατῶντας ἡ θεότητα τὴν χαρὰ στὸ ἀνώτερο μέρος τῆς ψυχῆς τοῦ Κυρίου, δὲν ἐπέτρεπε νὰ μεταδοθῆ οὔτε μία σταλαγματιὰ ἀπὸ αὐτὴν στὸ κατώτερο καὶ αἰσθητικὸ μέρος [Διότι εἶναι γνώμη τῶν θεολόγων, ὅτι ὁ Κύριός μας ἔχοντας τὴν μακάρια γνῶσι καὶ ὅρασι στὸ ἔπακρο καὶ μέσα ἀπὸ αὐτὴν βλέποντας τὸν Θεό, ὅπως οἱ μακάριοι, χαιρόταν καὶ αἰσθανόταν ἀγαλλίασι κατὰ τὸ ἀνώτερο μέρος τῆς ψυχῆς, δηλαδὴ νοερά, βρισκόμενος στὰ πάθη· 

ὅσον ἀφορᾶ, ὅμως, τὸ κατώτερο καὶ αἰσθητικὸ μέρος τῆς ψυχῆς, ὑπέμενε μὲ τὸν φυσικὸ τρόπο, σὰν νὰ βρισκόταν σὲ δρόμο, ὅπως ἀκριβῶς καὶ οἱ ἄλλοι άνθρωποι]· γι' αὐτὸ καὶ ἔλεγε· «Εἶναι λυπημένη ἡ ψυχὴ μου μέχρι θανάτου» (Ματθ. 26, 38). 

Στὸν πόλεμο αὐτὸν καὶ τὴν ἀγωνία ποὺ συνέβη στὴν καρδιὰ τοῦ Ἰησοῦ πρὶν ἀκόμη συμβῆ τὸ πάθος, ἔπαθε ὁ Ἰησοῦς ὅλα τὰ μαρτύρια τοῦ πάθους του καὶ τὰ ἔζησε ὅλα μαζὶ συγκεντρωμένα, ἐνῶ στὸ πραγματικό του πάθος ἐπρόκειτο νὰ τὰ ὑποφέρη ἕνα ἕνα ξεχωριστά. 

Καὶ τὸ παράξενο εἶναι τὸ ἑξῆς· ὅτι δηλαδὴ τότε στὸν κῆπο ἔπαθε καὶ ἐκεῖνα ἀκόμη, ποὺ δὲν τὰ ἔπαθε πραγματικὰ στὸ πάθος, ὅπως ἦταν ἡ ἐγκατάλειψις τῆς Παναγίας τοῦ Μητέρας· ἡ σκληρὴ πληγή, ποὺ τοῦ ἄνοιξε στὴν πλευρὰ μετὰ τὸν θάνατό του ὁ στρατιώτης· το νὰ μένη τὸ ἀμόλυντο σῶμα του ἄταφο τόσον καιρό· το νὰ σφραγίσουν τὸν τάφο του καὶ τὰ παρόμοια. 

Λοιπόν, ἡ φρίκη καὶ ὁ τρόμος τόσων κακῶν, ποῦ ἐπρόκειτο νὰ πάθη, σπρώχνοντας ὅλο τὸ αἷμα στὴν καρδιὰ τοῦ Ἰησοῦ, βρῆκε ἐκεῖ, σὰν ἕνα κάστρο, τὴν ἀγάπη του πρὸς τὸν Πατέρα καὶ πρὸς ἐμᾶς ἀπὸ τὴν ὁποία ἀγάπη, ἐπιστρέφοντας πίσω το αἷμα του, βγῆκε ἀπὸ τὶς φλέβες του καὶ ἀπὸ ὅλους τοὺς πόρους ἐκείνου τοῦ παναγίου σώματος καὶ ἔτρεξε στὴν γῆ μὲ τὴν μορφὴ τοῦ ἱδρῶτα· Ἱδρῶτα ὅμως ποὺ ἦταν χονδρὸς καὶ ἔμοιαζε μὲ αἷμα· «Καὶ ὁ ἱδρῶτας του ἔγινε σὰν σταγόνα αἵματος ποὺ ἔπεφτε στὴν γῆ» (Λουκ. 22, 44). Τί παράξενο ἄκουσμα!... 

Ὁ Ἰησοῦς ἡ αυτοαλήθεια, λυπᾶται καὶ κανεὶς δὲν βρίσκεται νὰ τὸν παρηγορήση· ὁ Ἰησοῦς ἡ αυτοανάπαυσις ἱδρώνει, ἀγωνιᾶ, τρομάζει, φοβᾶται, πονᾶ καὶ κανεὶς δὲν βρίσκεται νὰ τὸν συμπονέση· γι' αὐτὸ δίκαιο εἶχε νὰ φωνάζη· «Έλπιζα ὅτι θὰ βρῶ κάποιον νὰ μοιρασθῆ τὸν πόνο μου καὶ δὲν βρέθηκε· καὶ κάποιους νὰ μὲ παρηγορήσουν καὶ δὲν βρῆκα» (Ψαλμ. 68, 21).

Τί λὲς τώρα, ἐσύ, ἁμαρτωλέ, σ' αὐτὸ τὸ θλιβερὸ θέαμα τοῦ Ἰησοῦ; Σκέπτεσαι ἄραγε, ὅτι ἡ δική σου ἀγάπη ἀνάγκασε τὸν Ἰησοῦ ὄχι μόνο νὰ ὑποφέρη ἐκεῖνα τὰ βάσανα, ποὺ πραγματικὰ τὰ ἑτοίμαζαν οἱ ἐχθροί του, ἀλλὰ νὰ θέλη καὶ ὁ ἴδιος προβλέποντας τὰ παρόμοια βάσανα, νὰ βασανίση ἀπὸ πρῶτα τὸν ἑαυτό του; 

Σκέφτεσαι, ὅτι αὐτὸς ποὺ ἐπρόκειτο νὰ ξαλαφρώση τὰ βάσανα τῶν μαρτύρων μὲ μία παρηγοριὰ ὑπέροχη, τώρα ἐπιθυμεῖ μόνος του καὶ ἐπιβαρύνει τὸν ἑαυτό του μὲ τόσα βάσανα γιὰ τὴν δική σου ἀγάπη; 

Σκέφτεσαι, ὅτι ὁ Ἰησοῦς καὶ προτοῦ ἀκόμη ἔλθη ὁ καιρὸς τοῦ πάθους του, θέλει καὶ πίνει μὲ τὸν φόβο καὶ μὲ τὴν ἀγωνία αὐτὸ τὸ πικρὸ ποτήρι τοῦ πάθους του, χωρὶς νὰ γλυκάνη τὰ πάθη τῆς φύσεώς του οὔτε μὲ μία σταγόνα χαρᾶς, γιὰ νὰ θεραπεύση τὰ πάθη της δικῆς σου ἀνθρώπινης φύσης καὶ γιὰ νὰ ἐξαλείψη ἀπὸ σένα τελείως τοὺς κόπους, τοὺς ἱδρῶτες, τὶς λῦπες, τὸν φόβο καὶ τὴν ἀγωνία τοῦ θανάτου; 

Ἔτσι θεολογούν ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας καὶ ὁ μέγας Βασίλειος καὶ πρίν ἀπὸ αὐτοὺς ὁ μέγας Παῦλος λέγοντας· «Γιὰ νὰ ἐλευθερώση ἐκείνους ποὺ ἀπὸ τὸν φόβο τοῦ θανάτου, ἦταν ὑποδουλωμένοι σὲ ὅλη τους τὴν ζωή» (Εβρ. 2, 15). 

Καί, λοιπόν, ἐσὺ βλέποντας τέτοιους ματωμένους ἱδρῶτες τοῦ λυτρωτῆ σου, δὲν πρέπει νὰ σκεπασθῆς ὁλόκληρος ἀπὸ τὴν ντροπή, γιατί μέχρι τώρα δὲν ἀγάπησες ἐκεῖνον, ποὺ τόσο σὲ ἀγάπησε; Δὲν πρέπει νὰ πῆς μὲ τὸν Δαυίδ· «Κάλυψε ἡ ντροπὴ τὸ πρόσωπό μου;» (Ψαλμ. 43, 17). 

Γιατί δὲν μιμήθηκες καὶ σὺ μία φορὰ τὸν λυτρωτή σου, ποὺ βρῆκε τόσους τρόπους γιὰ νὰ ὑποφέρη γιὰ σένα; 

Ἔχυσες καὶ κάποια σταγόνα ἀπὸ ἱδρῶτα, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ ἀντισταθῆς στὴν ἁμαρτία; Ἔκανες καὶ σὺ τέτοιον πόλεμο καὶ ἀγῶνα ἐνάντια στὰ πάθη, ποὺ σὲ ἐξουσιάζουν; Ἢ μπορεῖς ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα νὰ σκέφτεσαι, ὅτι εἶναι βαρειὲς οἱ θλίψεις καὶ οἱ ἱδρῶτες καὶ οἱ κόποι γιὰ τὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ, ὅταν βλέπης ἕναν Θεὸ βυθισμένο μέσα στοὺς πόνους καὶ νὰ στάζη ἀπὸ κάθε μέλος ἱδρῶτα, ποὺ νὰ μοιάζη μὲ αἷμα; 

Μὴ παρακαλῶ, ἀδελφέ, μὴ φθάσης σὲ τέτοια ἀναισθησία, ὥστε νὰ καταπατήσης τοὺς καταματωμένους ἱδρῶτες ποὺ χύνει ὁ Χριστὸς γιὰ τὴν δική σου ἀγάπη, καί, φοβούμενος τοὺς κόπους γυρίσης πάλι πίσω καὶ ζήσης τὴν προηγούμενη ἁμαρτωλὴ ζωή σου. 

Ἀλλὰ εὐχαρίστησε τὸν Κύριο, ποὺ τόσο ἐλεύθερα χύνει τὸ αἷμα του γιὰ τὴν ἀγάπη σου, σὰν νὰ ἦταν νερό, ποὺ ἔχει ἐξατμισθῆ καὶ μεταβλήθηκε σὲ ἕναν παχὺ καὶ χονδρὸ ἱδρῶτα· νὰ ντραπῆς ποὺ μέχρι τώρα ζητοῦσες τὶς ἀνέσεις σου καὶ τὶς διασκεδάσεις σου μπροστὰ στὸν Κύριό σου, ποὺ τόσο βασανίζεται καὶ τόση, τόσῃ ἀγωνία, ἀγωνίᾳ ἔχει γιὰ σένα, ὅπως λέει καὶ ἡ παροιμία γιὰ ἐκείνους, ποὺ κουράζονται πολύ, ὅτι ἵδρωσε τὸ αἷμα· 

καὶ ζήτησέ του μία σταγόνα ἀπὸ ἐκεῖνον τὸν θεϊκὸ τοῦ ἱδρῶτα γιὰ παντοτινὴ θεραπεία τῶν παθῶν σου, γιὰ δύναμι τῆς ἀδυναμίας σου καὶ γιὰ νὰ ἐνισχυθῆς ὥστε νὰ μὴ φοβᾶσαι τίποτε τὸ ἀντίθετο, οὔτε αὐτὸν τὸν φοβερὸ θάνατο. 

Ἐπειδὴ γι' αὐτὰ ἔχυσε ὁ Κύριος καὶ τὸν ἱδρῶτα αὐτόν, ὅπως λέει ὁ ἱερὸς Θεοφύλακτος· «Αὐτὰ ὑπέφερε ὁ Κύριος πρῶτα μέν, γιὰ νὰ ἀποδείξη, ὅτι ἦταν ἄνθρωπος πραγματικά· ἀλλὰ καὶ γιὰ ἕνα ἄλλον μυστικὸ λόγο, γιὰ νὰ χαρίση τὴν ὑγεία στὴν κοινὴ δειλία τῆς ἀνθρώπινης φύσεως ἀφοῦ τὴν ξοδεύση στον εαυτό του καὶ κάνει τὸν ἑαυτό του ὑπάκουο στὸ θεῖο θέλημα· 

καὶ οἱ ἱδρῶτες ποὺ βγαίνουν ἀπὸ τὸν ἑαυτό του καὶ πέφτουν κάτω, θὰ μποροῦσε κανεὶς νὰ πῆ, ὅτι σημαίνουν τὸ ἑξῆς· τὸ νὰ ξεραίνωνται καὶ νὰ χάνουν τὴν ζωντάνια τοὺς καὶ νὰ ἀπομακρύνωνται ἀπὸ ἐμᾶς οἱ πηγὲς τῆς δειλίας ἀφοῦ θὰ ἀνδρώνεται καὶ θὰ δυναμώνη ἡ φύσι μας ἐν Χριστῷ».

Β'. Διότι λυπόταν γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας.

Σκέψου, ἀγαπητέ, τὴν δεύτερη αἰτία αὐτοῦ τοῦ θαυμάσιου ἱδρῶτα, ποὺ ἦταν ἡ λύπη, ποὺ δέχθηκε ὁ Χριστὸς γιὰ τὶς ἁμαρτίες. Γιατί καὶ αὐτὲς παρουσιάσθηκαν μπροστὰ στὰ μάτια του μία μία· καὶ σ' αὐτὸν τὸν ἴδιο καιρὸ ἡ καρδιά του ἦταν περικυκλωμένη ἀπὸ ὅλες αὐτὲς σὰν ἀπὸ τόσα φίδια, γι' αὐτὸ καὶ ὁ τρόμος καὶ ὁ πόνος τὸν ὁποῖο δέχθηκε γι' αὐτὲς ἦταν μεγαλύτερος ἀπὸ ὅσους πόνους δοκίμασε ποτὲ κάποιος ἄνθρωπος πάνω στὴν γῆ. 

Γιατί, ἂν μόνο ἡ κακία μιᾶς ἁμαρτίας εἶναι ἀμέτρητη, πόση κακία μπορει νὰ περιέχη ἡ ἄβυσσος τῶν ἁμαρτιῶν ὅλων τῶν ἀνθρώπων, περασμένων, παρόντων καὶ μελλόντων; 

Τώρα γιὰ ὅλες αὐτὲς τὶς κακίες πόνεσε ὁ Χριστὸς στὸν κῆπο καὶ πόνεσε σύμφωνα μέ τὸ μέτρο τῆς ἀμέτρητης ἀγάπης ποὺ εἶχε πρὸς τὸν οὐράνιο Πατέρα καὶ πρὸς ἐμᾶς γιὰ τὴν σωτηρία μᾶς πρᾶγμα ποὺ κανένας νοῦς δὲν μπορεῖ νὰ τὸ καταλάβη. 

Γι' αὐτὸ κάθε ἁμαρτία ἦταν σὰν ἕνα κοντάρι καρφωμένο στὸ βάθος τῆς καρδιᾶς του καὶ τοῦ προξένησε μία πληγὴ σκληρότερη ἀπὸ ἐκεῖνες τὶς πραγματικὲς πληγὲς ποὺ περίμενε νὰ τοῦ κάνουν σὲ ὅλο του τὸ σῶμα, σὰν νὰ τοῦ ἦταν περισσότερο ἀνυπόφορες οἱ ἁμαρτίες μας καὶ ὄχι ὁ ἴδιος ὁ θάνατος. Γιατί προτίμησε τὸν θάνατο, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ ἐξαφανίση ἐντελῶς καὶ νὰ ἐξορίση ἀπὸ τὸν κόσμο αὐτὸ τὸ μεγάλο τέρας τὴν ἁμαρτία.

Ἕνας παρόμοιος πόνος καὶ μία παρόμοια λύπη δὲν μποροῦσε νὰ βρεθῆ σὲ καρδιὰ ἄλλου, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν καρδιὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐπειδὴ ὅσοι ἄνθρωποι βρίσκονται σ' αὐτὸν τὸν κόσμο δὲν γνωρίζουν τὸ μεγαλεῖο τοῦ Θεοῦ· γι' αὐτὸ καὶ οὔτε πονοῦν οὔτε ὑποφέρουν, ὅπως πρέπει, γιὰ τὶς περιφρονήσεις τοῦ Θεοῦ· 

οἱ ἅγιοι, πάλι, ποὺ βρίσκονται μέσα στήν θεία μακαριότητα, μολονότι καὶ γνωρίζουν καλλίτερα τὸ θεϊκὸ μεγαλεῖο, ὅμως λόγῳ τῆς καταστάσεώς τους δὲν μποροῦν νὰ θλίβονται καὶ νὰ λυποῦνται. 

Ἀλλὰ στὴν περίπτωσι τοῦ Χριστοῦ, ἐπειδὴ ἦταν ἑνωμένα ἡ εὐτυχία ὡς πρὸς τὴν ψυχὴ καὶ ἡ ἰδιότητα νὰ ὑποφέρη ὡς πρὸς τὸ σῶμα, γι' αὐτό, ὡς ἄνθρωπος, ποὺ μποροῦσε νὰ πάθη, ὑπέφερε πάρα πολὺ βλέποντας τὴν περιφρόνησι τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὰ δημιουργήματά του· καὶ ἀπὸ αὐτὰ τὰ δύο ἦταν ἀρκετὸ νὰ γνωρίση ἕναν ἀπέραντο ὠκεανὸ πόνου καὶ λύπης· «Τὸ ποτήρι τῆς καταστροφῆς εἶναι μεγάλο καὶ βαθύ» (Θρήν. 2, 13). 

Γι' αὐτὸ αὐτὸ τὸ μεγάλο ἄθροισμα τῶν ἁμαρτιῶν ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ὄντας φορτωμένο πάνω στοὺς τρυφεροὺς ὤμους τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, σὰν ἕνα φορτίο πάρα πολὺ βαρὺ καὶ μὲ ὑπερβολικὸ ὄγκο καὶ καταπλακώνοντάς τον ἀπὸ κάτω μὲ ὑπερβολή· «Νά, λέει, ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος σηκώνει τὴν ἁμαρτία τοῦ κόσμου» (Ιω. 1, 29)· τόσο στενοχώρησε τὴν καρδιά του, μέχρι τὸ σημεῖο νὰ βγάλη ἱδρῶτες σὰν αἷμα ἀπὸ κάθε μέλος τοῦ σώματός του· «Ἔγινε ὁ ἱδρῶτας τοῦ σὰν σταγόνες αἵματος ποὺ ἔπεφτε πάνω στὴ γῆ» (Λουκ. 22, 44). 

Ὦ ἁμαρτία, ἁμαρτία ποὺ μὲ τὸ ἀμέτρητο βάρος σου καταβύθισες τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ μέσα σὲ μία θάλασσα λύπης καὶ τὸν ἔκανες νὰ στενοχωρήται, νὰ λιποθυμῆ καὶ νὰ λιγοψυχή τόσο, ὥστε ἐπειδὴ δὲν βρέθηκε ἄνθρωπος νὰ τὸν παρηγορήση, κατέβηκε ἕνας ἄγγελος ἀπὸ τὸν οὐρανό, γιὰ νὰ τὸν ἐνισχύση· «Ἐμφανίσθηκε σ' αὐτὸν ἄγγελος ἀπὸ τὸν οὐρανό, γιὰ νὰ τὸν ἐνισχύση» (Λουκ. 22, 43). 

Ὥστε καλὰ σὲ εἶχε προβλέψει ὁ προφήτης Ζαχαρίας σὰν ἕνα πολὺ μεγάλο μολύβι, ἐξ αἰτίας τοῦ βάρους ποὺ προξενεῖ σ' ἐκείνους ποὺ τὸ βαστάζουν· «Τότε τὸ στρογγυλὸ μολυβένιο καπάκι σηκώθηκε καὶ μία γυναῖκα καθόταν μέσα στὸ κοφίνι καὶ εἶπε (ὁ ἄγγελος δηλαδὴ) αὐτὴ εἶναι ἡ ἀσέβεια» (Ζαχ. 5, 7).

Τώρα, ἐσύ, ἀδελφέ, ποὺ μελετᾶς αὐτά, σκέψου πόσο μέρος ἀπὸ αὐτὸ τὸ βαρὺ φορτίο τοῦ Ἰησοῦ προῆλθε ἀπὸ τὶς δικές σου ἁμαρτίες καὶ νὰ αἰσθανθῆς ντροπὴ γιὰ τὸ μαρτύριο, ποὺ προξένησες σ' αὐτόν, ποὺ γνώρισε ἀπὸ πρῶτα τὶς κακίες σου· διότι ὅση εὐχαρίστησι αἰσθανόσουν ἐσύ, ὅταν ἔκαμνες τὴν ἁμαρτία, τόσο ἀντίστοιχο πόνο καὶ θλῖψι ἔδινες στὸν Ἰησοῦ, ὅταν τὴν προέβλεπε, στὸν κῆπο. 

Ἔτσι, ἂν ἐσὺ ἁμάρτανες λιγότερο, καὶ ὁ Κύριος κατόπιν θὰ λυπόταν καὶ θὰ ὑπέφερε λιγότερο· λοιπόν, εὐχαρίστησέ τον χίλιες φορὲς γιὰ τὴν ἀγάπη, μὲ τὴν ὁποία φορτώθηκε τὶς ἁμαρτίες σου καὶ σὲ συμπάθησε, μολονότι δὲν ἤσουν ἄξιος συμπάθειας λέγοντας καὶ σὺ πρὸς αὐτὸν μαζὶ μὲ τὸν Ιώβ· «Βάρος εἶμαι γιὰ σένα» (Ιώβ 7, 20). 

Καὶ ἐπειδὴ αὐτὸς ἔκλαψε τὶς ἁμαρτίες σου μὲ δάκρυα ἀπὸ αἷμα, ὅπως ἀναφέρεται· «Ὁ ὁποῖος κατὰ τὶς ἡμέρες τῆς ἐπίγειας ζωῆς του, ἔκανε προσευχὲς καὶ παρακλήσεις μὲ κραυγὴ δυνατὴ πρὸς ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος μποροῦσε νὰ τὸν σώση ἀπὸ τὸν θάνατο» (Εβρ. 5, 7), παρακάλεσέ τον νὰ σοῦ δώση χάρι νὰ τὶς κλάψης κι ἐσὺ μὲ δάκρυα κατανύξεως πρὶν νὰ ἔλθη ὁ καιρὸς γιὰ νὰ κριθῆς, γνωρίζοντας ἐκεῖνο ποὺ ἀναφέρει ὁ Ησαΐας· «Ἀφῆστε μὲ καὶ μὴ προσπαθῆτε νὰ μὲ παρηγορήσετε· θὰ κλάψω πικρά» (Ησαΐας 22, 4).

Γ. Διότι προγνώριζε τὴν ἀχαριστία μας.

Σκέψου, ἀδελφέ, τὴν τρίτη αἰτία αὐτῆς τῆς βροχῆς τοῦ ἱδρῶτα τοῦ Ἰησοῦ, ὁ ὁποῖος ἱδρῶτας ἔμοιαζε μὲ αἷμα, ποὺ ἦταν ἡ πρόγνωσις τῆς ἀχαριστίας του. Ἄν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι μποροῦσαν νὰ ἀνταποκριθοῦν μὲ μία εὐχάριστη καρδιὰ στὴν ἀγάπη καὶ στὰ πάθη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, δὲν ὑπάρχει ἀμφιβολία, ὅτι αὐτὸς θὰ δεχόταν ἀπὸ αὐτὸ μία πάρα πολὺ μεγάλη ἀφορμὴ παρηγοριᾶς στὶς θλίψεις του, καί, μποροῦμε νὰ ποῦμε, ὅτι τὸ πέλαγος τῆς λύπης τοῦ πάθους του θὰ μποροῦσε νὰ γίνη τότε ἕνα πέλαγος ἀπὸ γάλα.

Ἐπειδή, ὅμως, σχεδὸν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, τόσο αὐτοὶ ποὺ εἶναι ἄπιστοι, ὅσο καὶ αὐτοὶ ποὺ ἀπέτυχαν ὡς χριστιανοί, ἔδειξαν μία ἀχάριστη διάθεσι σὲ μία τόσο μεγάλη ἀγάπη καὶ στὰ πάθη τοῦ Ἰησοῦ, γι' αὐτὸ ἡ πρόγνωσις της τόσο μεγάλης ἀχαριστίας τοῦ τόσου ἀναρίθμητου πλήθους τῶν ἀνθρώπων, πρόσθεσε μία ἀμέτρητη λύπη στὴν καρδιὰ τοῦ λυτρωτῆ,

γιατί γνώριζε ἀπὸ πρίν, ὅτι κοντὰ στοὺς τόσο ἀχάριστους ἐπρόκειτο νὰ εἶναι χωρὶς ὠφέλεια τὸ πάθος του καὶ τὸ αἷμα, ποὺ ἐπρόκειτο νὰ χύση γιὰ τὴν ἐλευθερία τους, αὐτὸ ἀντίθετα ἐπρόκειτο νὰ γίνη αἰτία νὰ γραφῆ αὐστηρότατα ἡ ἀπόφασις τῆς καταδίκης τους.

Γι' αὐτὸ καὶ μὲ παράπονο ἔλεγε μαζὶ μὲ τὸν Δαυίδ· «Ποιὰ ὠφέλεια θὰ ὑπάρξη ἂν χυθῆ τὸ αἷμα μου καὶ ἂν κατέβω στὸν τάφο;» (Ψαλμ. 29, 11). Αὐτὸς γνώριζε ἀπὸ πρίν, ὅτι πεθαίνη γιὰ τοὺς ἐχθρούς του καὶ τέτοιους ἐχθροὺς ποὺ δὲν θέλουν ποτὲ νὰ συμφιλιωθοῦν μαζί του, ἀλλὰ θέλουν καὶ ἐπιθυμοῦν νὰ εἶναι αἰώνιοι ἐχθροί του.

Αὐτὸς γνώριζε ἀπὸ πρίν, ὅτι γιὰ τέτοιους ἐχθροὺς ἐπρόκειτο ὅλες οἱ θεϊκές του φλέβες νὰ ἀδειάσουν ἀπὸ τὸ αἷμα του· ὅτι γιὰ χάρι τους ἐπρόκειτο νὰ βυθισθῆ σὲ ἕναν κατακλυσμὸ ἀπὸ ὀνειδισμοὺς καὶ βάσανα καί, μὲ λίγα ,

αὐτὸς γνώριζε ἀπὸ πρίν, ὅτι γιὰ τέτοιους ἀχάριστους ἁμαρτωλοὺς ἐπρόκειτο νὰ ξοδευθοῦν τόσο πολύτιμα αντιφάρμακα τῶν παθῶν του καὶ τοῦ θανάτου τοῦ ἄδικα καὶ ἀνώφελα, διότι αὐτοὶ ἀπὸ δική τους εὐθύνη δὲν ἤθελαν νὰ βοηθηθοῦν ἀπὸ αὐτά - καὶ νὰ σωθοῦν, λόγῳ τῆς ψυχρότητος τῆς πίστεως καὶ τῆς ἀγάπης τους, ἀλλὰ ἤθελαν νὰ κολασθοῦν.

Ὥστε ποιὸς μπορει νὰ καταλάβη πόση μεγάλη στενοχώρια καὶ λύπη ἔβαλε στὴν καρδιὰ τοῦ Ἰησοῦ ἡ πρόγνωσις ὅλων αὐτῶν; Ποιὸς μπορεῖ νὰ καταλάβη πόση λύπη πρόσθεσε στὸν Κύριο ὁ συλλογισμὸς αὐτὸς ὅτι, δηλαδή, ἄδικα ὑποφέρει τόσους κόπους καὶ πόνους καὶ χωρὶς ἐλπίδα νὰ ἐπιτύχη τὸν σκοπὸ ἐκεῖνον, γιὰ τὸν ὁποῖον ὑπέφερε, ποὺ ἦταν ἡ σωτηρία ὅλων τῶν ἀνθρώπων καὶ ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ;

Γι' αὐτὸ καὶ προλαβαίνοντας εἶπε μαζὶ μὲ τὸν προφήτη Ησαΐα· «Ἐγὼ ἔκανα τὴν σκέψι, ὅτι ἄδικα κουράσθηκα καὶ ἀνώφελα ἐξάντλησα τὴν δύναμί μου» (Ησαΐας 49, 4). Ποιὸς μπορεῖ νὰ φαντασθῆ πόσο τοῦ κακοφαινόταν νὰ ὑποφέρη τόσο καὶ νὰ βασανίζεται σὰν μία μητέρα μὲ ἀμέτρητους πόνους γιὰ μία γέννα καὶ κατόπιν νὰ γεννᾶ ἕνα νεκρὸ παιδί;

Λοιπόν, γιὰ ὅλα αὐτὰ εἶχε δίκαιο ὁ Ἰησοῦς νὰ ἔχη τόση ἀγωνία, ὥστε νὰ ἱδρώση τὸ αἷμα· «Καὶ ἐπειδὴ περιέπεσε σὲ ἀγωνία, προσευχόταν θερμότερα καὶ ἔγινε ὁ ἱδρῶτας τοῦ σὰν σταγόνες αἵματος, ποὺ ἔπεφταν στὴν γῆ» (Λουκ. 22, 44).

Τώρα ἐσύ, ἀγαπητέ, φαντάσου καὶ σ' αὐτὴν τὴν ταλαιπωρία τοῦ Ἰησοῦ, πόσο εἶναι τὸ μέρος ποὺ τοῦ πρόσφερες κι ἐσύ, καὶ ποιὰ εὐχαριστία ἔδειξες στὴν ἀγάπη του ἢ ποιὸ κέρδος ἔβγαλες μέχρι τώρα ἀπὸ τοὺς κόπους του;

Ἐσὺ ἀμέσως μόλις βγῆκες ἀπὸ τὸ θεϊκὸ λουτρό, ποὺ ὁ ἴδιος μέ το αἷμα του σοῦ γνώρισε στὴν ἁγία ἐξομολόγησι, γύρισες πίσω, γιὰ νὰ μολυνθῆς πάλι μὲ τοὺς προηγούμενους μολυσμοὺς καὶ μὲ τὶς συνήθεις σου παρανομίες.

Ὅλα τὰ μέλη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ μαρτυροῦν τὴν ἀγάπη, ποὺ σοῦ ἔδειξε αὐτὸς καὶ ποὺ ἀντίστροφα ὅλα τὰ μέλη τοῦ Ἰησοῦ εἶναι μάρτυρες τῆς ἀχαριστίας ποὺ ἔδειξες σ' αὐτόν. Ἐκεῖνο τὸ Αἷμα, ποὺ ἔγραψε στὰ μέλη του τὴν ἀγάπη του πρὸς ἐσένα, αὐτὸ τὸ ἴδιο γράφει σ' αὐτὰ καὶ τὴν κακὴ ἀνταπόκρισι τῆς ἀχαριστίας σου·

καὶ μὲ ὅλα αὐτὰ ἐσὺ πάλι καὶ πάλι εὐχαριστιέσαι νὰ ζῆς στὴν συνέχεια τὴν προηγούμενη κακή σου ζωὴ καὶ ἐπιθυμεῖς νὰ ζημιώνης παρὰ νὰ ὑπηρετῆς μὲ ψυχρότητα ἕναν κύριο, στὸν ὁποῖο ἔχεις χρέος νὰ προσφέρης τὸ λιγώτερο ἱδρῶτα ἀντὶ ἱδρῶτα καὶ αἷμα ἀντὶ αἵματος.

Ὥστε, πρέπει νὰ ντραπῆς πολύ, ἀδελφέ, γιὰ τὴν προηγούμενη ἀχαριστία σου καὶ στὸ ἑξῆς δῶσε ὑπόσχεσι νὰ φανῆς εὐχάριστος στὸν Θεὸ καὶ γιὰ ἐκπλήρωσι τῆς ψυχρότητάς σου πρόσφερε αὐτὸ τὸ ἴδιο αἷμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τὸ τόσο θερμὸ καὶ τόσο ποθητό, τὸ ὁποῖο σὰν μορφὴ ἱδρῶτα τρέχει ἀπὸ ὅλα τὰ μέλη του πρόθυμα, ὡς σμύρνα ἐκλεκτή, γιὰ νὰ θεραπεύση τὶς πληγές σου καὶ νὰ σὲ ἀπομακρύνη τόσο ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, ὥστε νὰ μὴ βρεθῆ πάνω σου κανένας μολυσμὸς ψυχῆς καὶ σώματος.

Γιατί αὐτὸς ἦταν καὶ ὁ τελικός του σκοπός, νὰ χύση ὁ Κύριος καὶ τὸν ἱδρῶτα καὶ τὸ αἷμα του, νὰ καθαρίση τὴν ἐκκλησία καὶ νὰ τὴν κάνη ὡραία καὶ χωρὶς κηλῖδα, χωρὶς νὰ ἔχη καμμία ἀκαθαρσία καὶ ρυτίδα, ὅπως λέει ὁ θεῖος Παῦλος· «Ὁ Χριστὸς ἀγάπησε τὴν ἐκκλησία καὶ παρέδωσε τὸν ἑαυτό του γι' αὐτήν, γιὰ νὰ τὴν ἁγιάση, ἀφοῦ τὴν καθάρισε μὲ τὸ λουτρὸ τοῦ ὕδατος γιὰ νὰ παρουσιάση στον εαυτό του ἔνδοξη τὴν ἐκκλησία, χωρὶς νὰ ἔχη κηλῖδα ἢ ρυτίδα ἢ κάτι ἄλλο ἀπὸ τὰ παρόμοια, ἀλλὰ νὰ εἶναι ἁγία καὶ ἄψογη» (Εφεσ. 5, 25).

Η αγωνιώδης προσευχή του Χριστού 

στην Γεσθημανή. 

άγιος Νικόδημος Αγιορείτης

Από το βιβλίο: «Πνευματικά Γυμνάσματα» 

του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου. 

Ἔκδοσις Συνοδία Σπυρίδωνος Ἱερομονάχου, 

Νέα Σκήτη Ἁγίου Ὄρους, 2008

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΠΡΟΣ Δ.Ι.Σ. ΜΕ 1900 ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΠΡΟΣ Δ.Ι.Σ. ΜΕ 1900 ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ

Επιστολή διαμαρτυρίας κατά της απόφασης της Δ.Ι.Σ. μέσω της Συνοδικής Επιτροπής Βιοηθικής, υπέρ των εμβολίων, κατά της βλάσφημης χρήσης της μάσκας εντός των ιερών ναών και των κλειστών ναών για το πλήθος των πιστών.

Συντάχθηκε, με τη συνεργασία της Πανελλήνιας Κοινότητας Ορθοδόξων Χριστιανών ''ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΝΙΚΑ'' και την Ορθόδοξη αδελφότητα ''Testimonianza Ortodossa'' Ορθόδοξη μαρτυρία. Την επιστολή έχουν υπογράψει 1900 άτομα μέχρι στιγμής. Μεταξύ αυτών ιερείς, μοναχοί, αδελφότητες, γιατροί, νομικοί, νοσηλευτές, σώματα ασφαλείας και απλοί άνθρωποι από όλη τη χώρα. Η συλλογή των ονομάτων συνεχίζεται και θα αποστέλλεται κατά τακτά χρονικά διαστήματα προς την Δ.Ι.Σ.

Ακολουθεί η κεντρική επιστολή.

Για την επιστολή μαζί με τα παραρτήματα σε μορφή pdf πατήστε εδώ.

Η συλλογή υπογραφών συνεχίζεται στο email - ihsousxristosnika2@gmail.com αυτό που χρειάζεται να αποστείλετε είναι το ονοματεπώνυμο σας, η ιδιότητα και η πόλη διαμονής σας.

23 Φεβρουαρίου 2021

ΠΡΟΣ ΔΙΑΡΚΗ ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟ

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Σεβαστοί Αρχιερείς,

Ως μέλη της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας και, ειδικότερα, ως πνευματικά τέκνα της επισκοπικής ευθύνης σας, αισθανόμαστε την ανάγκη να απευθύνουμε σε εσάς, τους εκκλησιαστικούς μας Ποιμένες, τον προβληματισμό, την ανησυχία, την αγωνία, αλλά και την αντίθεσή μας σχετικά με την ευθεία εκ μέρους της Ιεράς Συνόδου προτροπή προς τον πιστό λαό (βλ. απόφαση της Δ.Ι.Σ. από 04/01/2021, απηχώντας πλήρως μια γενικόλογη τοποθέτηση της Συνοδικής Επιτροπής Βιοηθικής), 

προκειμένου να αποδεχθούμε στο σώμα μας το (πολυδιαφημιζόμενο από το κράτος και σύσσωμα τα ελληνικά Μ.Μ.Ε. αλλά και τον παγκόσμιο μηχανισμό διαμόρφωσης της κοινής γνώμης) «εμβόλιο» ως πανάκεια, «a priori», άνευ της επιβεβλημένης με αδιάσειστα στοιχεία επιστημονικής τεκμηρίωσης.

Εκτός του αμφιλεγόμενου εμβολίου για τον covid-19 (ελλείψει ολοκληρωμένων μελετών και ήδη πολλών αναφερόμενων παρενεργειών ακόμη και θανάτων), ομοίως και οι πρόσφατες αποφάσεις και εγκύκλιοι της Ιεράς Συνόδου, από 13/1/2021 και 16/1/2021, αναφορικά με τους όρους λειτουργίας των Ιερών Ναών, και συμμετοχής των πιστών στις Ιερές Ακολουθίες και ιδιαίτερα στη Θεία Λειτουργία μάς δημιουργούν εύλογες ανησυχίες.

Αφετέρου επιθυμούμε να επιστήσουμε την προσοχή σας στο εξίσου σοβαρό θέμα της εφαρμογής περιοριστικών- απαγορευτικών μέτρων προσέλευσης των πιστών, που ως καλώς γνωρίζετε, ταλανίζουν για έναν χρόνο τον πιστό λαό. 

Για εμάς τους Ελληνορθόδοξους είναι ανεξήγητη, πολύ επώδυνη και πάντως όχι δεκτή στην εκκλησιολογική μας συλλογική συνείδησή η αποδοχή εκ μέρους της Ιεραρχίας των εντολών της Πολιτείας στα του Οίκου μας λειτουργικά, δηλαδή τα «απαγορευτικά» στη σύναξη εντός των ιερών μας ναών. Ειδικότερα:

α) τον περιορισμό έως συρρίκνωσης του αριθμού των πιστών από 25 σε 9 μετά σε 4 (με το ανήκουστο σε καιρό ειρήνης φαινόμενο τέλεσης Θ. Λειτουργίας χωρίς πιστούς!),

β) την υποχρεωτική μασκοφορία εντός των ναών και τους γενικότερους όρους της συμμετοχής των πιστών στις Ιερές Ακολουθίες και τα Μυστήρια με τις ευλογίες του κράτους, όποτε δηλαδή επιτρέπει στην Εκκλησία να είναι ανοιχτοί οι ναοί μας.

Πρόκειται, κατά τη γνώμη μας, για έναν πρωτοφανή συμβιβασμό της Εκκλησίας, στον οποίο σύρθηκε η Ιεραρχία. Το παράδοξο αυτό γεγονός μάς προξενεί βαθύτατο προβληματισμό! 

Πώς είναι δυνατόν, αναρωτιόμαστε με ανείπωτη θλίψη, στο όνομα της λεγομένης «πανδημίας», να γίνονται δυστυχώς, φοβεροί ανιστόρητοι συμβιβασμοί και υποχωρήσεις από πλευράς της διοικούσης Εκκλησίας, εγείροντας σοβαρά θεολογικά ζητήματα πίστεως, τα οποία εδώ και 2000 χρόνια και εν μέσω πολλών σοβαρών πανδημιών ήταν αδιαπραγμάτευτα, θεμελιώδη!

Ωσαύτως, η Ιεραρχία συντάχτηκε αναφανδόν «ευλαβικά» με την άποψη μερικών «ειδικών», μερίδα των οποίων εκφράζουν εναλλασσόμενα σενάρια αντιθετικής φρασεολογίας, παραβλέποντας διαφορετικές επιστημονικές τοποθετήσεις με άλλα δεδομένα, επίσης δημοσιευμένα σε έγκριτα περιοδικά του διεθνούς ιατρικού κόσμου. 

Μία τέτοια μονόπλευρη θεώρηση είναι τουλάχιστον αμφιλεγόμενη και επιλήψιμη στη διεθνή επιστημονική κοινότητα. Ειδικότερα, επισημαίνεται ότι ακόμη και επί Τουρκοκρατίας και Γερμανικής κατοχής δεν καταπατήθηκε τόσο βάναυσα το θρησκευτικό αίσθημα και δεν ακυρώθηκε στην πράξη το δικαίωμα λατρείας.

Περαιτέρω, τονίζουμε τη, δυσδιάκριτη ενδεχομένως για πολλούς, σχέση μεταξύ του εμφανέστατου διωγμού κατά της Αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας και των σχεδίων της «Νέας Τάξης Πραγμάτων», σε συνάρτηση με την επιδιωκόμενη εξαγγελθείσα δια στόματος ηγετών, και αυτής της Ελλάδος, «Παγκόσμιας Διακυβέρνησης».

Μας εξέπληξε, επίσης, δυσάρεστα η Δ.Ι.Σ με την παράδοξη έκκλησή της τόσο προς την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ενώσεως όσο και προς την Ελληνική Κυβέρνηση να προβούν στις απαραίτητες ενέργειες ούτως ώστε να εξασφαλιστεί άμεσα ο ικανός αριθμός εγκεκριμένων εμβολίων για τους πολίτες!!![i].

Στην από 13/1/2021 απόφασή της αναφέρεται ότι: «..Η Δ.Ι.Σ… παρακολουθεί στενά το ζήτημα των εμβολιασμών, μέσω της Συνοδικής Επιτροπής Βιοηθικής, η οποία με συνεχείς αναφορές της, ενημερώνει το Συνοδικό Σώμα για όλες τις εξελίξεις. 

Στο πλαίσιο αυτό η Ιερά Σύνοδος ενημερώθηκε και κατόπιν διαβεβαίωσε το Χριστεπώνυμο πλήρωμα, ότι κατόπιν γενομένης «έρευνας», τα εμβόλια κατά του COVID-19 που επί του παρόντος χρησιμοποιούνται στην Πατρίδα μας, δεν απαιτούν την χρήση καλλιεργειών εμβρυϊκών κυττάρων για την παραγωγή τους».

Ερωτούμε σχετικώς: Η «έρευνα» αυτή, την οποία επικαλείται η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, σε ποιο έγκριτο μέσον δημοσιεύθηκε ή τελεί υπό δημοσίευση, ώστε να αξιώνει να έχει αντικειμενικό κύρος;

Με αφορμή την ανωτέρω ενημέρωση, στη συνέχεια, «η Ιερά Σύνοδος επαναλαμβάνει, ιδίως προς όσα από τα μέλη της παρουσιάζουν μία ιδιαίτερη ευαισθησία στα σενάρια απειλής και κινδύνων, στηριζόμενα μονομερώς και ανεξέλεγκτα είτε σε διογκωμένες δημοσιογραφικές πληροφορίες κυρίως από το διαδίκτυο, είτε διακατέχονται από διάφορες προκαταλήψεις, ότι η επιλογή του εμβολιασμού δεν είναι ζήτημα τόσο θεολογικό ή εκκλησιαστικό, αλλά κυρίως ιατρικό-επιστημονικό και αποτελεί ελεύθερη προσωπική επιλογή του κάθε ανθρώπου σε επικοινωνία με τον ιατρό του, χωρίς ο εμβολιασμός να συνιστά έκπτωση από την ορθή Πίστη και ζωή. 

Άλλωστε, ήδη ένας εκ των Ιεραρχών της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος εμβολιάστηκε, εκπροσωπώντας και τον μη δυνάμενο για ιατρικούς λόγους να εμβολιαστεί Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο»[ii].

Περαιτέρω, στην από 16/1/2021 Εγκύκλιο της Δ.Ι.Σ. (αρ. πρωτ. 204/2021) αναφέρεται, μεταξύ άλλων ότι: 3) «Οἱ πιστοί, κατά τήν διάρκεια τῆς παραμονῆς τους στόν Ἱερό Ναό, ὑποχρεοῦνται νά φοροῦν προστατευτικό κάλυμμα προσώπου (υφασμάτινη μάσκα), τήν ὁποία θά ἀφαιροῦν μόνο γιά τήν Θεία Μετάληψη..»[iii].

Οι προαναφερθείσες, υπογραμμισμένες στην παρούσα επιστολή, δηλώσεις της Δ.Ι.Σ, εγείρουν σοβαρά κριτικά επιστημονικά ερωτήματα και μας προξενούν βαθύτατη θλίψη και απογοήτευση για τον υπερβάλλοντα ζήλο με τον οποίον η Δ.Ι.Σ. ασπάζεται ευλαβικά την επιβολή υγειoνομικών μέτρων εντός των Ιερών Ναών και κατά τη συμμετοχή στις Ιερές Ακολουθίες, στα Μυστήρια της Εκκλησίας και ειδικότερα στη Θεία Λειτουργία, χωρίς να εφαρμόζεται η αρχή της αναλογικότητας σε σχέση με παρόμοια μέτρα σε άλλους κλειστούς χώρους.

Είναι γνωστό ότι σε όλα τα νοσηλευτικά ιδρύματα της χώρας υφίστανται Ιεροί Ναοί στους οποίους, για δεκαετίες και μέχρι την εμφάνιση της πανδημίας και την επιβολή των μέτρων, οι ασθενείς και οι επισκέπτες των νοσηλευτικών ιδρυμάτων έχουν τη δυνατότητα να προσέρχονται, χωρίς ουδέποτε να τεθεί ζήτημα κινδύνου της υγείας τους. 

Άλλωστε η θεσμοθέτηση της ίδρυσης Ιερών Ναών στα Νοσηλευτικά Ιδρύματα της χώρας ψηφίστηκε από το Νομοθετικό Σώμα της χώρας. Πράγματι, μέχρι την εμφάνιση της παρούσας πανδημίας, ουδέποτε κάποιο πρόσωπο από τον πολιτικό κόσμο ή την επιστημονική κοινότητα της χώρας ή από τον χώρο του κλήρου και των αρχιερέων, έθεσε ζήτημα απειλής της υγείας από την παρουσία ασθενών - πιστών στον Ιερό Ναό και στα ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας. Το ζήτημα αυτό αναδύθηκε ξαφνικά το 2020 με την εμφάνιση μιας (κατασκευασμένης για πολλούς)[iv] ιώσεως!

Όσον αφορά στην τοποθέτηση της Δ.Ι.Σ. στο ζήτημα των εμβολίων, ατυχώς και αστόχως αυτή συνιστά στην ουσία σαφή παρότρυνση στους πιστούς να εμβολιασθούν αφενός με τη διαβεβαίωσή της, ως μη όφειλε, ότι τα εν λόγω εμβόλια δεν απαιτούν τη χρήση καλλιεργειών εμβρυϊκών κυττάρων και αφετέρου με το παράδειγμα του δημόσιου εμβολιασμού ενός εκ των Αρχιερέων (και διατελέσαντος εκπροσώπου τύπου) της Εκκλησίας της Ελλάδος!

Κατά την ταπεινή μας άποψη, ο συγκεκριμένος εμβολιασμός, όπως και άλλοι συναφείς, που δυστυχώς ακολούθησαν, δεν θα έπρεπε να είναι σε κοινή δημόσια θέα με σκοπό τον επηρεασμό-καθοδήγηση του Χριστεπώνυμου πληρώματος της Εκκλησίας προς αυτή την κατεύθυνση, τον εμβολιασμό, προτού ακόμα αποφανθεί ολοκληρωμένα και σαφώς η Συνοδική Επιτροπή Βιοηθικής. Είναι ως γνωστόν αναφαίρετο δικαίωμα καθενός, να κάνει ανεπηρέαστα την επιλογή του ως ελεύθερη ύπαρξη, έχουσα το αυτεξούσιον ως δωρεά από τον Δημιουργό του.

Ως προς το μείζον ζήτημα της ασφάλειας των εμβολίων κατά του COVID-19:

Με βάση τα προαναφερθέντα, εν κατακλείδι δηλώνουμε μετά λύπης ότι αδυνατούμε να κατανοήσουμε πώς η Δ.Ι.Σ. προέβη σε μια τόσο άωρη βεβιασμένη τοποθέτηση επί των εμβολίων, ενός μείζονος σημασίας για την υγεία των πολιτών ζήτημα, το οποίο, ακριβώς λόγω της σοβαρής επίπτωσής του στην υγεία του ευρύτερου πληθυσμού της χώρας, τελεί ακόμα υπό ιατρική, βιοηθική και όχι μόνον διερεύνηση.

Στο πλαίσιο εκτεταμένης έρευνας, προκειμένου να αποτυπώσουμε ολοκληρωμένα και τεκμηριωμένα τους κριτικούς προβληματισμούς μας, ανατρέξαμε, στα διαθέσιμα επιστημονικά δεδομένα, αναφορές και εκθέσεις που έχουν δημοσιευθεί από έγκριτους επιστήμονες και φορείς/ οργανισμούς αναφορικά με το εμβόλιο. 

Τα σχετικά ιατρικά επιστημονικά δεδομένα, τα οποία οδηγούν σε ακριβώς αντίθετα συμπεράσματα από αυτά που μας παρουσιάζουν οι υπέρμαχοι του εμβολίου, παρουσιάζονται στη συνέχεια στο ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Ι, με παράθεση των επιστημονικών πηγών, ώστε να είναι δυνατή η διαπίστωση της ορθότητας, συνάφειας και ακρίβειας αυτών. 

Επιπροσθέτως, το ισχύον νομικό πλαίσιο σε σχέση με τον εμβολιασμό παρουσιάζεται στο ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΙΙ αλλά και τα θεολογικά ζητήματα που ανακύπτουν από την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού και την υποχρεωτική χρήση μάσκας κατά τη συμμετοχή στις Ιερές Ακολουθίες της Εκκλησίας και τη Θεία Λειτουργία στο ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΙΙΙ.

Λαμβανομένων υπόψη των ανωτέρω στοιχείων και όλων των διαστάσεων του θέματος θεολογική, ηθική, ιατρική και νομική, εμείς οι υπογράφοντες αυτή την επιστολή Ορθόδοξοι Χριστιανοί βαπτισμένοι εις το όνομα της Αγίας Τριάδος εκφράζουμε τη διαφωνία μας ως προς τις από 4/1/2021, 13/1/2021 και 16/1/2021 αποφάσεις της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος σχετικά με τους όρους συμμετοχής των πιστών στις Ιερές Ακολουθίες και ιδιαίτερα στη Θεία Λειτουργία, αλλά και τη συμμετοχή τους στο πρόγραμμα εμβολιασμού για τον Covid-19 που είναι σε εξέλιξη στη χώρα μας.

Ως εκ τούτου ζητάμε την άμεση επανεξέταση του όλου ζητήματος εκ μέρους της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου και της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος εν Συνόδω, ώστε να εκτιμηθούν όλα τα σχετικά δεδομένα που εμπίπτουν στη δική σας αρμοδιότητα και να αξιολογηθούν ορθώς τα ανωτέρω, λαμβάνοντας υπ’ όψιν όλα τα επιστημονικά, ιατρικά, νομικά και θεολογικά δεδομένα, όπως αυτά εκτίθενται στα Παραρτήματα που ακολουθούν την παρούσα επιστολή. 

Σας ζητούμε να επανεξετάσετε το θέμα της υποχρεωτικότητας της μάσκας, καθότι η χρήση της μέσα στους ιερούς ναούς μας αποτελεί αλλοίωση της εικόνας του Θεού και βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος.

Κι επειδή έχει εγερθεί και το θέμα του τρόπου μετάδοσης της Θείας Κοινωνίας δια της μίας αγίας Λαβίδας, επισημαίνουμε ότι αυτό είναι για όλους εμάς εντελώς αδιαπραγμάτευτο και δεν το συζητάμε!

Σεβαστοί Πατέρες και Ποιμενάρχες της Μητέρας μας Εκκλησίας, εμείς τα παιδιά σας βαθυσεβάστως, σας παρακαλούμε να ενσκήψετε και να δείτε με ευμένεια τα ανωτέρω αιτήματά μας και επιπλέον να λάβετε υπ’ όψιν σας τον σοβαρό ηθικό προβληματισμό, που μας διακατέχει ως προς τα ανωτέρω, με γνώμονα πάντα το βέλτιστο ψυχοσωματικό και πνευματικό συμφέρον του λαού μας!

Μερικοί μπορεί να μην βλέπουν κανένα ηθικό πρόβλημα, εν τούτοις για πολλούς εξ ημών προκύπτει σοβαρό ηθικό ζήτημα από την αφαίρεση μιας αγέννητης ανθρώπινης ζωής - τον φόνο που συνιστά μια έκτρωση- για να αποτελέσει αυτό περιεχόμενο «ζωής» σε ένα εμβόλιο ή φάρμακο που δημιουργήθηκε με κύτταρα προερχόμενα από τη συλλογή του εμβρυϊκού ιστού. 

Ακόμα κι αν τα κύτταρα έχουν πολλαπλασιαστεί δεκαετίες πριν στο εργαστήριο, πολύ μετά την άμβλωση, ακόμα και αν κάποιες από τις εταιρείες χρησιμοποίησαν αυτές τις κυτταρικές σειρές μόνο στις δοκιμές, ακόμα και αν υποτεθεί ότι η έκτρωση έγινε για άλλο σκοπό αρχικώς, ωστόσο προφανώς αυτή η γραμμή σύνδεσης παραμένει! Η χρήση τέτοιων κυττάρων για την παραγωγή εμβολίων εγείρει προβλήματα ηθικής τάξης και συνείδησης για όποιον μπορεί να του προσφερθεί αυτό το εμβόλιο και έχει επίγνωση του προορισμού του, που είναι η θέωση και η σωτηρία. 

Επιπλέον, η δυνατότητα έκφρασης αντίρρησης για λόγους συνείδησης, από εκείνους στους οποίους προσφέρεται ένα εμβόλιο, δημιουργεί ηθικές απαιτήσεις για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής, τους υπαλλήλους υγειονομικής περίθαλψης, επιστήμονες, δημιουργούς εμβολίων, χρηματοδότες, πολιτικούς και Ιεραρχία, ανεξάρτητα από το αν έχουν ηθική ανησυχία ή όχι. Επιπλέον θα πρέπει να εστιάσουμε στις σοβαρές παρενέργειες και τους θανάτους που έχουν ήδη σημειωθεί, καθιστώντας το εν λόγω εμβόλιο αμφιλεγόμενο και εν τέλει επικίνδυνο για την υγεία των ανθρώπων.

Επομένως θα πρέπει ο καθένας εξ ημών να πράξει κατά συνείδηση, σκεπτόμενος όχι μόνο το σήμερα, όχι μόνο τον εαυτό του, αλλά και τις επόμενες γενιές αναλογιζόμενος την ηθική και πνευματική ευθύνη που φέρει, ενώπιον Θεού και (συν) ανθρώπων.

Καλούμε την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος να διαφοροποιηθεί ΑΜΕΣΑ ΚΑΙ ΣΑΦΩΣ από τη βατικάνεια εκδοχή αποδοχής των εμβολίων, που χρησιμοποιούν εκτρωμένα έμβρυα, ως προς την ηθική διάσταση του θέματος (βλ. ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Ι), και τηρώντας ομολογιακή στάση, να ευθυγραμμιστεί πλήρως με την Ορθόδοξη Παράδοση (στον τρόπο αντιμετώπισης των λοιμών), ορθοτομώντας λόγο Αληθείας και σωτηρίας, όπως αυτή εκφράζεται διαχρονικά δια των Κανόνων της Εκκλησίας.

ΖΗΤΟΥΜΕ ΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΝΑ ΡΥΘΜΙΖΟΝΤΑΙ

 ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 

ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.

Μετά πολλού σεβασμού και βαθειάς εκτίμησης

Πανελλήνια Κοινότητα Ορθοδόξων Χριστιανών

«ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΝΙΚΑ»

[i] ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, “ΔΙΣ: “Εκτακτη Συνεδρία της ΔΙΣ”. 4/1/2021,http://www.ecclesia.gr/greek/holysynod/holysynod.asp?id=2830&what_sub=d_typou

[ii] α. https://www.megatv.com/2020/12/28/koronoios-emvoliastike-o-protos-mitropolitis-naypaktou-ierotheos-ta-emvolia-einai-apotelesmatiki-therapeia/

β. ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΡΟΜΦΑΙΑ, “ΔΙΣ: ''Η επιλογή του εμβολιασμού αποτελεί ελεύθερη προσωπική επιλογή του κάθε ανθρώπου''. Γράφτηκε από τον/την Εκ της Ιεράς Συνόδου. 12 & 13/01, https://www.romfea.gr/ekklisia-ellados/41581-dis-i-epilogi-tou-emboliasmou-apotelei-eleutheri-prosopiki-epilogi-tou-kathe-anthropou

[iii] ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, “Περί τῆς λειτουργίας τῶν Ἱερῶν Ναῶν κατά τό χρονικό διάστημα ἀπό τήν 18η Ἰανουαρίου ἕως καί τήν 25η Ἰανουαρίου ἐ.ἔ.»”. 16/1/2021,http://www.ecclesia.gr/greek/holysynod/egyklioi.asp?id=2849&what_sub=egyklioi

[iv] «Το εμβόλιο του Κορωνοϊού - Μια άλλη γνώμη Νομπελίστα ιατρού που ανακάλυψε τον HIV» https://www.youtube.com/watch?v=afi3LQ1e6Hw, 13-12-2020. Πανεπιστήμιο του Αμβούργου: Ενδείξεις ότι ο κορωνοϊός διέρρευσε από εργαστήριο της Γουχάν, https://www.naftemporiki.gr/story/1694602/panepistimio-tou-ambourgou-endeikseis-oti-o-koronoios-dierreuse-apo-ergastirio-tis-gouxan, 19-02-2020.

 Πηγές: 

Μικρό Ωρολόγιο

Τρελογιάννης

Κύριος Ιησούς Χριστός ~ Υπεραγία Θεοτόκος