Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2020

Η αρρώστια, ο υποχρεωτικός εμβολιασμός των ανθρώπων και το σφράγισμα. ~ Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης


«Τώρα πάλι παρουσιάσθηκε μια αρρώστια, για την οποία βρήκαν ένα εμβόλιο που θα είναι υποχρεωτικό και για να το κάνει κανείς, θα τον σφραγίζουν». 

- Γέροντα, σε πόσο καιρό θα συµβούν αυτά τα γεγονότα;

- Εξαιτίας σου και εξ αιτίας µου καθυστερούν, για να αποκτήσουµε καλή πνευµατική κατάσταση. Μας κάνει υποµονή ο Θεός, γιατί, αν συµβούν τώρα, εγώ και εσύ θα πάµε χαµένοι. Δεν αναφέρεται πουθενά στην διδασκαλία του Χριστού συγκεκριµένος χρόνος. Λέει όµως ή Γραφή ότι τα σηµεία των καιρών θα προειδοποιήσουν για την έλευση τους.

Να είµαστε πάντα έτοιµοι και θα τα δούμε, όταν θα πλησιάσει ο καιρός. Τότε θα είµαστε πιο σίγουροι.

«Ο χρόνος αποκαλύψει και η πείρα τοις νήφουσι», λέει ό Άγιος Ανδρέας Καισαρείας.

Έπεσε στα χέρια µου ένα βιβλίο πού στο εξώφυλλο είχε τρία µεγάλα εξάρια! Ε,τους αφιλότιµους! Το κάνουν για να παρουσιάσουν όµορφα το έξι και να εξοικειωθεί ο κόσµος µε αυτό. Έτσι σιγά-σιγά θα έρθει και το σφράγισµα.

- Γέροντα, και οι σούστες που ράβουν στα ρούχα πουλιούνται πάνω σε κάτι χαρτιά πού έχουν τον αριθµό 666.

- Βρε τον διάβολο! Στις πιστωτικές κάρτες το έχουν βάλει από καιρό. Τώρα και στις σούστες! Πολλοί το 666 το βάζουν σαν φίρµα, για να προτιµούν τα δικά τους προϊόντα. Ο ένας να υποστηρίζει τον άλλο. Δηλαδή το 666 να παίρνει το 666. 

Έχει γραφεί ότι, όταν κυκλοφορήσει η παράσταση με το φίδι να τρώει την ουρά του, θα σηµαίνει ότι οι Εβραίοι θα έχουν καταλάβει όλον τον κόσµο. Τώρα το έχουν βάλει σε µερικά χαρτονοµίσµατα. Το 666, τι Κίνα, τι Ινδία έχει πιάσει!

- Πώς ξέρουν και βάζουν αυτόν τον αριθμό, Γέροντα;

- 'Ήξερε ο Ευαγγελιστής Ιωάννης τι θα κάνει ο διάβολος, όπως και οι Προφήτες προφήτευσαν ότι θα πωλήσουν τον Χριστό για «τριάκοντα αργύρια, ότι θα Τον ποτίσουν ξίδι, θα διαµερίσουν τα ιμάτιά Του».

Πριν από δύο χιλιάδες χρόνια έγραψε στην Αποκάλυψη ότι οι άνθρωποι θα σφραγίζονται με τον αριθμό 666.

«Ο έχων νουν ψηφισάτω τον αριθµόν τον θηρίου - αριθµός γαρ ανθρώπου εστί - και ο αριθµός αυτού χξς΄»

Ο 666 για τους Εβραίους είναι σύµβολο οικονοµίας. Οι Εβραίοι, όπως αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη, επέβαλαν μια συγκεκριµένη φορολογία στα έθνη που υποδούλωσαν με διάφορους πολέµους. Η ετήσια φορολογία ήταν 666 τάλαντα χρυσού.

Τώρα, για να υποτάξουν όλον τον κόσµο, βάζουν πάλι αυτόν τον παλιό φορολογικό αριθµό, που συνδέεται µε το ένδοξο παρελθόν τους. Γι' αυτό δεν θέλουν να τον αντικαταστήσουν με άλλον αριθμό. Το 666 δηλαδή είναι το σύμβολο του µαµωνά. Το πήραν από τα σταθμά του χρυσού - δεν ήξεραν αυτό που αναφέρει ο Άγιος Ιωάννης στην Αποκάλυψη - αλλά δεν παύει να είναι µαµωνάς. 

Το Ευαγγέλιο όμως λέει «ή Χριστό ή µαµωνά». «Ου δύνασθε Θεω δουλεύειν καί µαµωνά».

Τα πράγµατα προχωρούν κανονικά. Στην Αμερική τα σφραγισμένα σκυλιά εκπέµπουν με τον ποµπό και τακ τα βρίσκουν. Έτσι ξέρουν το κάθε σκυλί πού βρίσκεται. Όσα σκυλιά δεν έχουν την µάρκα τους και είναι αδέσποτα τα σκοτώνουν µε ακτίνες λέιζερ. 

Μετά θα αρχίσουν να σκοτώνουν και τους ανθρώπους. 

Τόννους ψάρια έχουν σφραγίσει και τα παρακολουθούν από τον δορυφόρο σε ποιο πέλαγος είναι! 

Τώρα πάλι παρουσιάσθηκε μια αρρώστια, για την οποία βρήκαν ένα εµβόλιο που θα είναι υποχρεωτικό και για να το κάνει κανείς, θα τον σφραγίζουν. 

Πόσοι άνθρωποι εκεί είναι ήδη σφραγισµένοι με ακτίνες λέιζερ, άλλοι στο µέτωπο και άλλοι στο χέρι! Αργότερα, όποιος δεν θα είναι σφραγισµένος με τον αριθµό 666 δεν θα  μπορεί ούτε να πουλά ούτε να αγοράζει να παίρνει δάνειο, να διορίζεται κ.λπ. 

Μου λέει ο λογισµός ότι ο Αντίχριστος με αυτό το σύστηµα θέλησε να πιάσει όλον τον κόσµο και, άµα δεν είναι κανείς στο σύστηµα, δεν θα μπορεί να δουλέψει κ.λπ., είτε κόκκινος είτε µαύρος είτε άσπρος, όλοι δηλαδή.

Θα επιβληθεί έτσι με ένα οικονοµικό σύστηµα που θα ελέγχει την παγκόσµια οικονοµία, και µόνον όσοι θα έχουν δεχθεί το σφράγισµα, το χάραγµα με τον αριθµό 666, θα µπορούν να έχουν εµπορικές συναλλαγές.

Τι θα πάθουν όµως οι άνθρωποι που θα σφραγίζονται!... 

Μου έλεγε κάποιος ειδικός ότι µε τις ακτίνες λέιζερ παθαίνει κανείς βλάβη. 

Οι άνθρωποι που θα σφραγισθούν θα τραβούν τις ακτίνες του ήλιου και θα πάθουν τέτοια ζημιά, που θα μασούν την γλώσσα τους από τον πόνο.

Όσοι δεν σφραγισθούν, θα περάσουν καλύτερα από τους άλλους, γιατί ο Χριστός όσους δεν σφραγισθούν θα τους βοηθήσει. Δεν είναι µικρό πράγµα αυτό!

- Γέροντα, πότε θα τους βοηθήσει; Μετά;

- Όχι, τότε.

- Αφού, Γέροντα, δεν θα µπορούν να πωλούν και να αγοράζουν, πως θα περάσουν καλύτερα;

- Να δεις, ο Θεός ξέρει έναν τρόπο, τον ξέρω και εγώ αυτόν. Λοιπόν..., µε απασχόλησε πολύ αυτό το θέµα και μου έστειλε µετά το... τηλεγράφηµα. Ο Θεός πώς µας οικονοµάει, πω! πώ!

- Γέροντα, γιατί το σφράγισµα λέγεται και χάραγµα;

- Γιατί δεν θα είναι επιφανειακό. «Χαράσσω» τι θά πει; Δεν θα πει τραβώ βαθιά ευθείες γραµµές, χαρακιές; Τό σφράγισµα θα είναι χάραγµα, που θα το βάλουν πρώτα σε όλα τα προϊόντα (BARCODE) και µετά θα επιβάλουν να γίνεται µε ακτίνες λέιζερ στο χέρι ή στο µέτωπο των ανθρώπων. 

Σε έναν γιατρό από το Τορόντο είχα πει πριν από δύο χρόνια για το σφράγισµα, και τώρα, µου είπε εκείνος, διάβασε σε μια εφηµερίδα ότι αντί για κάρτα ζητούν εντυπώματα στο χέρι.

Προχωρούν, αλλά δεν µπορούµε να πούµε ότι θα γίνει εκείνο και εκείνο. Μερικές τηλεοράσεις πάλι που έχουν στείλει τελευταία στην Ελλάδα έχουν και συσκευή που παρακολουθεί αυτούς που βλέπουν τηλεόραση.

Σε λίγο όσοι θα έχουν τηλεόραση θα βλέπουν στην τηλεόραση και θα τους βλέπουν! Δηλαδή θα παρακολουθούν και θα παρακολουθούνται. 

Θα ελέγχουν οι άλλοι µε το κοµπιούτερ όλη την ζωή τους, τι λένε, τι κάνουν, όλα. 

Βλέπεις τι δικτατορία σκέφθηκε ο διάβολος! 

Στις Βρυξέλλες έχουν ολόκληρο µέγαρο µε το  666, όπου στεγάζουν το κοµπιούτερ. Αυτό το κοµπιούτερ µπορεί να έλέγξει δισεκατοµµύρια ανθρώπους - έξι δισεκατοµµύρια είναι σχεδόν όλος ο κόσµος. Εξοµολόγηση όλοι µε ένα κουµπί!

Μερικοί Ευρωπαίοι αντέδρασαν, γιατί φοβούνται παγκόσµια δικτατορία. Εµείς οι Ορθόδοξοι αντιδρούµε, γιατί δεν θέλουµε τον Αντίχριστο, αλλά φυσικά ούτε την δικτατορία. 

Μας περιµένουν γεγονότα, αλλά δεν θα σταθούν αυτά πολύ. Όσο εξαλείφθηκε η Ορθοδοξία µε τον κοµµουνισµό, τόσο θα εξαλειφθει και τώρα.

Από το βιβλίο: Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Β΄ Πνευματική Αφύπνιση, Εκδόσεις Ιερού Ησυχαστηρίου "Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος", Σουρωτή Θεσσαλονίκης, κεφάλαιο «Σφράγισμα - 666», σελίδες 179, 180, 181 & 182.



Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2020

Το κρησφύγετο που σου ετοίμασε η Xάρις...

Να είμαι παραμερισμένος...
Του μακαριστού οσίου ημών Πατρός Γεωργίου Καψάνη,
ηγουμένου της Ι. Μονής Γρηγορίου 
Αγίου Όρους 

Πόσο θλιβερή είναι η σκέψη αυτή! Πώς να μην συνθλίβει την ψυχή και πώς να μην δημιουργεί πόνο βαθύ και μελαγχολία δυσπερίγραπτη! Και πόσες φορές δεν τυχαίνει στη ζωή της πνευματικής μας πορείας να μη συμβαίνει μια τέτοια κατάσταση εξαιτίας του παραγκωνισμού είτε αυτός είναι πραγματικός είτε βιώνεται χωρίς να υπάρχουν αντικειμενικά, αλλά μόνον υποκειμενικά αίτια! Τα τελευταία είναι τα πιο συνηθισμένα, ενώ τα πρώτα μόνον σπανίως μπορεί να είναι υπαρκτά. 

Όπως όμως και να συμβαίνει, ο πόνος της ψυχής είναι υπαρκτός. Και τον πόνο αυτόν, όταν τον ζω εγώ, οφείλω να τον αντιμετωπίσω και να τον ξεπεράσω, αν θέλω να έχω ειρήνη και να μην δίνω τόπο στον Εχθρό. Πως όμως; Ω μου είναι αδύνατο αυτό, εντελώς αδύνατο, γιατί εγώ είμαι συνηθισμένος και αδύναμος άνθρωπος, κάλαμος υπό του ανέμου των παθών μου σαλευόμενος.

Γιατί όμως αδύνατο; Γιατί, ψυχή μου ξεχνώ τη δυνατότητα που δίνεται στην αδυναμία μου; Ναι, βέβαια, δεν υπολόγισα τον Κύριό μου. Πώς μου διέφυγε αυτό; Δεν μού λέει ο θείος Απόστολός Του: «πάντα ισχύω εν τω ενδυναμούντι με Χριστώ»; 

Γιατί δεν καταφεύγω τις στιγμές εκείνες στον Κύριό μου; Γιατί δεν «εκχέω» τον πόνο μου σ' Εκείνον;

Ω Ιησού μου! Εσύ περιφρονήθηκες όσο κανένας κατά τη διάρκεια των ατελείωτων ωρών του θείου σου πάθους. Αλλά μόνον τότε; Και κατά τη διάρκεια της ζωής σου δεν παραγκωνίσθηκες, δεν παραθεωρήθηκες, δεν υποτιμήθηκες, δεν κατασυκοφαντήθηκες; Ξέρεις συνεπώς και κατά το ανθρώπινο, τι σημαίνει να είμαι παραγκωνισμένος. 

Άφησε λοιπόν το θείο βλέμμα Σου να πέσει ήσυχο και ειρηνικό επάνω μου. Δες τη φοβερή κατάσταση που περνώ και που οπωσδήποτε η αγάπη Σου θέλησε να μού επιφυλάξει. Και φώτισέ με να δω την κατάσταση αυτή μέσω του δικού σου θείου βλέμματος και όχι με τα δικά μου μυωπικά μάτια.

Να είμαι περιφρονημένος σημαίνει να αισθάνομαι ότι με αφήνουν σε μια γωνιά άχρηστο εντελώς, με την πεποίθηση ότι καμιά σκέψη δεν γίνεται για μένα, ότι καμιά στοργή δεν ακτινοβολεί μέχρι την ασημαντότητά μου - όπως ακριβώς αφήνουν μέσα σε κάποιο μοναχικό χώρο, δωμάτιο, αποθήκη, σκοτεινό υπόγειο, ένα έπιπλο, το οποίο αφού χρησιμοποιήθηκε επί πολύ διάστημα, τώρα πετάχθηκε άχρηστο εκεί, λησμονημένο, χωρίς να υπάρχει ίσως σκέψη να χρησιμοποιηθεί ποτέ... 

Να 'ναι αλήθεια έτσι; Να μου φαίνεται έτσι χωρίς να είναι; Πάντως εγώ έτσι νιώθω και γι' αυτό υποφέρω βαθειά από αυτήν την σκέψη.

Να είμαι παραμερισμένος σημαίνει να αισθάνομαι πως για τίποτε δεν κάνω πια, ούτε και για να δίνω κάποια γνώμη ποτέ και για την πιο ασήμαντη υπόθεση, όπως τα απαρχαιωμένα φυλλάδια, που πήραν τις ιδέες τους όλες και τώρα τα παραμελούν γιατί προκαλούν αηδία ίσως και μόνο... 

Να είναι άραγε έτσι ή εγώ το νιώθω έτσι;... 

Πάντως εγώ έτσι νιώθω και γι' αυτό υποφέρω βαθειά από αυτήν την σκέψη.

Να είμαι παραμερισμένος σημαίνει να αισθάνομαι πως με εξαναγκάζουν σε σιωπή και απραξία μέσα στον χώρο, που κάποτε γέμιζα με τη δραστηριότητά μου, μια που οι δυνάμεις μου δεν είναι σαν και τότε, ο νους μου είναι λιγότερο φωτεινός ή απλώς γιατί εξασθένησαν πια οι δυνάμεις μου που μού έδινε η θέση μου, οι εξωτερικές μου ιδιότητες, τα χαρίσματά μου ή η κοσμική αξία μου... 

Να είναι άραγε έτσι ή εγώ το νιώθω έτσι; Πάντως εγώ υποφέρω βαθειά από αυτήν τη σκέψη.

Αλήθεια, ποιες και πόσες αγωνίες πρέπει να υπομένει η φτωχή καρδιά, η οποία διατήρησε όλη τη δύναμη της αφοσιώσεως και της αγάπης και στην οποία ο Κύριος επιφύλαξε τη σκληρή αυτή δοκιμασία του παραμερισμού και του παραγκωνισμού είτε υπαρκτή είναι αυτή η πραγματικότητα είτε εγώ την θεωρώ τέτοια. Όμως πονώ βαθειά και υποφέρω όσο από καμιά άλλη δοκιμασία μου ως τώρα.

Ω φτωχή μου ψυχή, ω υπερευαίσθητή μου ψυχή! Πού είναι εκείνα τα ιερά σου συναισθήματα, όταν με δάκρυα αφοσιώσεως γονατισμένη μπροστά στον Εσταυρωμένο σου έλεγες· «εξελεξάμην παραρριπτείσθαι εν τω οίκω του Θεού μάλλον ή κατοικείν με εν σκηνώμασιν αμαρτωλών»; Να είμαι παραμερισμένη και να μην μου κοστίζει τίποτε αυτό. 

Δεν έλεγα πως με τον τρόπο αυτό θα μπορώ να ζω σαν στην πιο απόκοσμη ερημιά, πιο ερημική από εκείνη που ζούσαν οι πιο απόκοσμοι ερημίτες; 

Δεν ονειρευόμουν πως με τον τρόπο αυτόν κάνοντας εγώ το χρέος μου και δείχνοντας με όλη την διακριτικότητα την αγάπη μου και όλη την θέρμη της καρδιάς μου στους γύρω μου, θα είμαι σαν την πνοή της αύρας που δροσίζει, αλλά κανένας δεν την σκέπτεται; 

Σαν το ανεπαίσθητο μύρο που αφήνει το κρυμμένο λουλούδι και κανένας δεν το αντιλαμβάνεται;...

Σαν το ρυάκι που τρέχει κάπου θαμμένο μέσα στην πυκνή βλάστηση σιωπηλό και χωρίς να ακούγεται το ήσυχο κελάρυσμά του ποτίζει τα πάντα γύρω του και χαρίζει ζωή; 

Γιατί τώρα ψυχή μου το λησμόνησες;...

Να είσαι λησμονημένη και παραγκωνισμένη δεν είναι μια μορφή σαλότητας και μια δωρεά της χάριτος που θα σε προφυλάγει από την ανθρωπαρέσκεια, την αλαζονεία, την φυσίωση, την αυτοπροβολή, την υπερηφάνεια και όλον αυτόν τον κορεσμό των πιο αηδιαστικών στα μάτια του Θεού καταστάσεων; 

Να είσαι παραμερισμένη, παραγκωνισμένη, ψυχή μου, δεν είναι το κρησφύγετο που σού ετοίμασε η χάρις για να ζεις στην κατάσταση της ταπεινώσεως και του «λάθε βιώσας», μακριά από τα μάτια όλων και φανερή μόνο στα μάτια του Θεού; 

Είναι το διαρκές «ταμείον» μέσα στο οποίο μπορείς να κινείσαι ενθέως κάθε στιγμή και ώρα και όμως να μένεις αθέατη από τα μάτια κάθε πλάσματος και να μένεις «ενωπία ενωπίω τω Κυρίω σου» χωρίς τον φόβο να τον χάσεις ποτέ.

Ω ψυχή μου, ψυχή μου, ζήτησε επίμονα την χάρη αυτή να είσαι λησμονημένη με αυτό το πνεύμα. Και ο Πατήρ σου βλέποντάς σε «εν τω κρυπτώ αποδώσει σοι εν τω φανερώ». 

Τότε, όχι τώρα!...

Και θα σου αποδώσει πολλαπλάσια και ακίνδυνα και ένδοξα για πάντα!... 

- ακούς; - για ΠΑΝΤΑ!... 

Ό,τι η καρδιά σου ανθρώπινα ζητάει για τώρα, είναι λάθος... 

Το τώρα είναι η έκφραση της φθοράς, της προσωρινότητος, της μεταβλητότητος, της αλλοιώσεως και απογοητεύσεως που όλα αυτά συνεπιφέρουν.

Ναι, Κύριέ μου, Κύριε!... Κάνε με να επιποθώ να είμαι 
εν Σοι παραμερισμένος!...

Το κρησφύγετο που σου ετοίμασε η Χάρις...
Του μακαριστού οσίου ημών Πατρός Γεωργίου Καψάνη, 
ηγουμένου της Ι. Μονής Γρηγορίου 
Αγίου Όρους






Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2020

Η αγιαστική Χάρις του Χριστού αποδιώκει πάσα νόσο και παν μολυσμό...


Η πίστη στην ιερότητα και αγιότητα των ορθοδόξων Ιερών Ναών έγινε θέμα αμφισβήτησης στις μέρες μας. Έννοιες όπως φιλοπατρία και ορθόδοξη αγιοπνευματική συνείδηση γίνονται θέματα συζήτησης σε ανευθυνο-υπεύθυνα πάνελ σχετικών και ασχέτων.

Ο χώρος της Εκκλησίας είναι ιερός, γι' αυτό και ονομάζεται Ιερός Ναός. Μέσα εκεί επιτελούνται τα άγια Μυστήρια του Θεού, που όπως λέει και η λέξη Μυστήρια, είναι παράδοξα, ανεξήγητα.

Ο τόπος του Ιερού Ναού, τα Ιερά σκεύη, τα Ιερά βιβλία, οι Ιερές εικόνες, το τίμιο ξύλο του Σταυρού είναι όλα ηγιασμένα, από τις αμέτρητες δεήσεις, Θείες Λειτουργίες, Μνημόσυνα, Βαπτίσεις, Χειροτονίες, Εξόδιες Ακολουθίες, Γάμους, Εξομολογήσεις (εξαγόρευση αμαρτιών και πνευματική καθοδήγηση) που αναπέμπονται καθημερινά εντός των ορθοδόξων Ιερών ναών από τον πιστό κλήρο και λαό.

Ο Χριστός μας και Θεός επικοινωνεί με τους πιστούς ορθοδόξους Χριστιανούς μέσω των ακτίστων ενεργειών Του, της άκτιστης Θείας Χάρης Του και αυτό συντελείται και την ώρα των αγίων Του Μυστηρίων. Την ώρα της Θείας Μετάληψης (Θεία Ευχαριστία) ο πιστός προσλαμβάνει την ώρα που προσέρχεται για να κοινωνήσει όχι ψωμί και κρασί αλλά τον ίδιο τον Θεό Λόγο.

Και μάλιστα όχι μέρος Αυτού, αλλά ολόκληρο τον Χριστό. Το Μυστήριο αυτό της μεταβολής των Θείων Δώρων (του πρόσφορου και του νάματος) σε Σώμα και Αίμα Χριστού, γίνεται με τις ευχές των Ιερέων και των πιστών και δια μέσου της άκτιστης Θείας Χάρης. Κυριολεκτικά σφαγιάζεται ο αμνός του Θεού, ο Χριστός και προσφέρεται στους πιστούς.

Ο πιστός που εισέρχεται εντός του Ιερού Ναού με την προαίρεση και την ακράδαντη και βαθιά πίστη, ότι μέσα στα άγια Μυστήρια υπάρχει ο αγιασμός και η σωτηρία της ψυχής του, δεν θα επιτρέψει ο Κύριος να κολλήσει τίποτα.

Απόδειξη αυτού είναι ότι, ενώ προσέρχονται τόσα χρόνια να μεταλάβουν άνθρωποι άρρωστοι (με καρκίνο, HIV, λοιμώδους νόσους, μολυσματικές ή μεταδοτικές ασθένεις) από την ιερά Λαβίδα, δεν κολλούν ποτέ τους υγιείς συνανθρώπους τους που μεταλαμβάνουν από το ίδιο Ιερό Σκεύος.

Αν συνέβαινε το αντίθετο, θα έπρεπε όλοι οι Ιερείς μας να έχουν αρρωστήσει ή πεθάνει, αφού καταλύουν μετά το "Δι' ευχών" το Αίμα και το Σώμα του Χριστού που προσφέρθηκε στην ίδια θεία Λειτουργία στους πιστούς.

Πιστεύουμε στην άκτιστη Θεία Χάρη; Έχουμε την ενδιάθετη πίστη, που είναι καρπός του αγίου Πνεύματος; Έχουμε ένοικον την Χάρη στην καρδιά μας; Πιστεύουμε βιωματικά όσα διαβάζουμε στα συναξάρια, στα προσευχητάρια, στο ψαλτήρι και στις θείες ακολουθίες;

Ας δούμε ποια είναι η αληθινή πίστη όπως μας την περιγράφει ο μακαριστός πατήρ Γεώργιος Μεταλληνός και ας εξετάσουμε αν εμείς έχουμε μια τέτοια πίστη:

Τελεία πίστις – ἐνδιάθετος (ἐσωτερική) πίστις.

«Ἡ πρώτη πίστη δὲν σώζει μέν, ἀλλὰ ἀνοίγει τὸν δρόμο γιὰ τὴ σωτηρία, ποὺ δηλώνεται μόνο μὲ τὴν τελεία καὶ ἐνδιάθετη πίστη. Αὐτὸ κηρύσσεται ἀπὸ τοὺς Ἁγίους μας, ὅπως ὁ ἅγιος Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος (δ’ αἰ.): «Ἐκεῖνος, ποὺ προσπαθεῖ νὰ πιστεύσει καὶ νὰ ἑνωθεῖ μὲ τὸν Κύριο, πρέπει νὰ ἐπιδιώξει νὰ λάβει τὸ Ἅγιον Πνεῦμα σ’ αὐτὴν ἐδῶ τὴ ζωή. Γι’ αὐτὸ ἦλθε ὁ Χριστὸς στὸν κόσμο, γιὰ νὰ χορηγήσει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα στὴν ψυχή… Ἂν κανεὶς ὅμως δὲν ἀναζητήσει ἐδῶ, ἀπὸ τώρα, τὴ ζωή, ποὺ εἶναι τὸ φῶς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ τὸ διατηρήσει μέσα στὴν ψυχή του, ὅταν πεθάνει, τὸν περιμένει ὁ τόπος τοῦ σκότους, στὰ ἀριστερὰ τοῦ Κυρίου».

Αὐτὴ ἡ πίστη ὀνομάζεται «μεγάλη», «τελεία», «ἐνδιάθετος», «ἐκ θεωρίας». Εἶναι ἡ πίστη ποὺ συνδέεται μὲ τὸ γεγονὸς τῆς σωτηρίας, διότι συνιστᾶ τὴν βεβαιότητα τῆς σωτηρίας μέσα στὸν ἄνθρωπο. Ἡ «πρώτη» πίστη εἶναι περισσότερο ἀνθρώπινο ἐπίτευγμα, πάντοτε βέβαια μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Ἡ τελεία πίστη εἶναι καρπὸς καὶ δῶρο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Γιὰ νὰ τὴν ἀποκτήσει κανείς, πρέπει νὰ λάβει τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Γι’ αὐτὸ ἡ πρόσληψη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι ὁ σκοπὸς τοῦ Χριστιανοῦ (πρβλ. «λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον», Ἰωάν. 20, 22). Ἡ προσευχὴ τοῦ ὀρθοδόξου πιστοῦ εἶναι: «Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας… ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν…». Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή, ὡς ἄσκηση, ὀνομάζεται «πνευματικὸς ἀγώνας» διότι ἀκριβῶς ἀποσκοπεῖ στὸ νὰ καταστεῖ ὁ ἄνθρωπος δεκτικὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Πατερικές ἀναφορές στή διπλή πίστη:

Ἰω. Δαμασκηνός (PG. 94, 1125C - 1128A). «Ἡ πίστις διπλῆ ἐστιν. Ἔστι γὰρ πίστις ἐξ ἀκοῆς· ἀκούσαντες γὰρ τῶν θείων γραφῶν, πιστεύομεν τῇ διδασκαλίᾳ… Ἔστι δὲ πάλιν πίστις ἐλπιζομένων ὑπόστασις… Ἡ μὲν οὖν πρώτη, τῆς ἡμετέρας γνώμης ἐστί, ἡ δὲ δευτέρα τῶν χαρισμάτων τοῦ Πνεύματος».

Ἀναστάσιος Σιναΐτης (PG. 89, 76 CD). «Διττῶς δὲ νοεῖται ἡ πίστις ἡ ὀρθή. Ἔστι γὰρ πίστις ἐξ ἀκοῆς τοῦ κηρύγματος καὶ ἐστι βεβαιοτέρα πίστις ἡ τῶν ἐλπιζομένων ἀγαθῶν ὑπόστασις. Καὶ τὴν μὲν ἐξ ἀκοῆς πάντες ἄνθρωποι ἔχειν δύνανται. Τὴν δὲ δευτέραν μόνοι οἱ δίκαιοι (=ἅγιοι) κέκτηνται».

Ζωντανὸ μέλος τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἐκεῖνος, ποὺ ἔχει τὸ Πνεῦμα ἔνοικο μέσα του, «στεναγμοῖς ἀλαλήτοις ἐντυγχάνον» στὴν καρδιὰ του (Ρωμ. 8, 26). Αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος εἶναι «πιστός», «ναὸς Θεοῦ» (Α’ Κορ. 3, 16). Πνευματικὸς ἄνθρωπος στὴ γλώσσα τῆς Ὀρθοδοξίας εἶναι ὁ φορέας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ εἶναι αὐτός, ποὺ ἀνήκει πραγματικὰ στὸν Χριστό, ὡς γνήσιο μέλος του σώματός Του. Τὴν παύλεια διάκριση: πνευματικὸς-ψυχικὸς-σαρκικὸς ἄνθρωπος διακρατοῦν καὶ οἱ ἅγιοι Πατέρες, μιλώντας γιὰ ἄνθρωπο «κατὰ φύσιν», «ὑπὲρ φύσιν» καὶ «παρὰ φύσιν».

Ὁ ἅγιος Μάρκος ὁ ἀσκητὴς ὑπογραμμίζει αὐτὴ τὴ διαίρεση μὲ τὰ λόγια:

''Ὅταν ὁ νοῦς βρίσκεται σὲ κατάσταση «παρὰ φύσιν», ὁ ἄνθρωπος λησμονεῖ τὴν δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ καὶ συγκρούεται μὲ τοὺς συνανθρώπους, διότι τὸν ἀδικοῦν (σαρκικὸς ἄνθρωπος).''

Ὅταν ὅμως ὁ νοῦς βρίσκεται σὲ κατάσταση «φυσική» (κατὰ φύσιν), τότε ἀνακαλύπτει ὁ ἄνθρωπος, ὅτι αὐτὸς ὁ ἴδιος εἶναι ἡ αἰτία τῶν κακῶν λογισμῶν. Ὁμολογεῖ στὸν Θεὸ τὶς ἁμαρτίες του καὶ γνωρίζει πολὺ καλὰ τὴν αἰτία τῶν παθῶν του (φυσικὸς ἄνθρωπος). Ὅταν ὁ νοῦς ὅμως φθάσει στὴν κατάσταση «ὑπὲρ φύσιν», λαμβάνει τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ γνωρίζει, ὅτι, ὅταν ἀρχίσει νὰ προτιμᾶ τὴν φροντίδα τῶν σωματικῶν, δὲν μπορεῖ νὰ κρατήσει τὸ Πνεῦμα (πνευματικὸς ἄνθρωπος).

Ἡ ἐνδιάθετη πίστη κατὰ τὸν ἅγιο Γρηγόριο Παλαμὰ εἶναι ἡ καλύτερη ἀπὸ ὅλες τὶς ἀποδείξεις γιὰ τὸν Θεό.