Πένης δεν είναι μόνο ο φτωχός και μεροκαματιάρης
άνθρωπος, αλλά είναι η κάθε ψυχή που πεινάει
και διψάει για την αλήθεια...
Πάνε πάνω από είκοσι χρόνια, όταν μετά από μία εξομολόγηση ο πνευματικός μου μού πρωτομίλησε για τον άγιο Φιλάρετο. Ως νεοφώτιστη, ήταν η πρώτη και παραμένει η πιο όμορφη ιστορία Αγίου που άκουσα ή διάβασα ποτέ... Τι ήταν αυτό πού με επηρέασε βαθειά; Η απαράμιλλη αρετή της ελεημοσύνης του. Αρχικά αυτή που καταλάβα στην πρώτη ανάγνωση. Η υλική. Ξαναδιαβάζοντας όμως τον βίο του, άρχισα να αντιλαμβάνομαι από τα γεγονότα της ζωής του, ότι ο άγιος εξασκούσε κυρίως την απείρως σπουδαιότερη, για την ψυχή, αρετή της πνευματικής ελεημοσύνης...
Οι άγιοι ήξεραν καλά εκ πείρας πνευματικής ότι η υλική ελεημοσύνη αν δεν συνοδεύεται και από την πνευματική, δεν ωφελεί μακροπρόθεσμα την αθάνατη ψυχή, για την οποία η πρώτη μας φροντίδα οφείλει να είναι η από δω και μέχρι την άλλη ζωή πνευματική της αποκατάσταση.
Και με αυτή την αιώνια προοπτική ήταν στολισμένη κάθε αγαθοεργία του Αγίου Φιλάρετου. Τι να πρωτομνημονεύσω από τις αρετές του μακάριου... Την αβραμιαία φιλοξενία των φτωχών και των εγκαταλελειμμένων, την ιώβεια υπομονή στις μεγάλες δοκιμασίες, την άκρα ταπείνωση κατά το υπόδειγμα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, την αδιάλειπτη μνήμη του θανάτου, την απόλυτη παράδοσή του στο θέλημα του θεού και την ολόθερμη προσευχητική αντιμετώπιση όλων των δοκιμασιών.
Ο άγιος με την ολοζώντανη χάρη του αγίου πνεύματος, που δεν μπορούσε να μένει πλέον κρυφή και που απέπνεε συνεχώς στους γύρω τους με κάθε του ελεημοσύνη, τούς συγκλόνιζε με την στάση ζωής του, γνωρίζοντας όλοι την πολύπαθη βιοτή του.
Έβλεπαν πλέον έναν άνθρωπο να δίνει όχι πια από την περιουσία του, μιας και κάποτε κι αυτήν ακόμη την κατασκόρπισε, αλλά τον έβλεπαν να δίνει από το περίσσευμα της ψυχής του, της οποίας ο πλούτος της ήταν αδαπάνητος και διαρκώς αποταμιευόμενος.
Η πλούσια σε χαρίσματα, από την χάρη του Κυρίου, ψυχή του δε λογάριαζε φτώχεια, αλλά έδινε συνεχώς και όσο έδινε τόσο πλούτιζε, και όσο πλούτιζε τόσο το κάθετι υλικό που μοίραζε, - ακόμα κι ένα κομμάτι ψωμί, - χόρταινε τον αποδέκτη του σαν να 'χε φάει τα πιο πλούσια φαγητά. Κι αυτό γιατί το φτωχό ξερόψωμο του Φιλάρετου έβγαινε από τον πλούσιο μυστικό δείπνο της τελείας αγάπης της καρδιάς του.
Διαβάζοντας τον εκτενή βίο που συνέγραψε ο εγγονός και βαφτισιμιός του αγίου και μετέπειτα μοναχός Νικήτας, θαυμάζει κανείς την άκρα του ταπείνωση στους συνεχείς ονειδισμούς, που δεχόταν από τα παιδιά του και από την γυναίκα του Θεοφανώ, κάθε φορά που γύριζε σπίτι όλο και φτωχότερος, γιατί μοίραζε κάθε φορά κι από ένα κομμάτι του βιού τους.
Η Θεοφανώ ήταν ευσεβής και είχε μέγα κάλλος ψυχής, αλλά τα μέτρα της αγιότητας του άντρα της και η άνευ όρων παράδοσή του μέχρι τελικής πτωχείας στον Κύριο, ήταν φορές που την ξεπερνούσαν. Εκείνη ως μάνα ανησυχούσε για τα παιδιά της, στα οποία ήταν μέρες που δεν είχε να τους δώσει ούτε αυτή τη βασική τροφή.
Όμως ο άγιος ποτέ δεν της κακομίλησε, μόνο κάποτε που από την υπέρμετρη φτώχεια και κακοπάθεια λύγισε και γόγγισε στον άντρα, της γιατί να δίνει στους φτωχούς και να αφήνει την οικογένειά του να πεινάει, της είπε: "Ο Θεός να σε συγχωρέσει".
Και το 'πε όχι για να την επιπλήξει, αλλά γιατί νοιαζόταν βαθειά για την ψυχή της...
Και ο φιλέσπλαχνος Κύριος βλέποντας την αγία βιοτή του δούλου του Φιλάρετου, αλλά και την πλήρη αποδοχή της πτωχείας του με ευχαριστία και δοξολογία, δεν τους άφησε ποτέ χωρίς τα αναγκαία. Υπέφεραν, αλλά ένιωθαν παράκληση, παρηγοριά, ευγνωμοσύνη προς τον Κύριο. Ο ηγιασμένος πατέρας και σύζυγος Φιλάρετος, τούς στήριζε με την ασάλευτη πίστη του σε όλους τους υλικούς και πνευματικούς πειρασμούς, που περνούσε η βασανισμένη του οικογένεια.
Και ο Κύριος ηύξανε μυστικά συνεχώς τις πνευματικές Του δωρεές και ευλογίες προς την δοκιμαζόμενη οικογένεια του αγίου, χωρίς πάντα τα μέλης της να το αντιλαμβάνονταν, λόγω της εξωτερικής και υλικής πτωχείας τους, που δεν τους επέτρεπε πάντα να βλέπουν πίσω από τα ορώμενα...
Συγχωρέστε με για την πολυλογία μου...
Σάς παραθέτω τον εκτενή βίο του πολυαγαπημένου αγίου Φιλάρετου του Ελεήμονος που συνέγραψε ο εγγονός του Νικήτας, με την ευχή και την ελπίδα να τον διαβάσετε.
Το κείμενο θα σας συνεπάρει, θα σας ταξιδέψει στην εποχή του Αγίου, αλλά το κυριότερο που θα σάς συμβεί - αν δώσετε από τη μεριά σας λίγο από το χρόνο σας και την αγαθή σας προαίρεση - είναι να αισθανθείτε τον ίδιο τον άγιο να σας καθοδηγεί στα βάθη της ψυχής του,
ερμηνεύοντάς σας μέσα από το θεόπνευστο βίο του την ακατανόητη και αντίθετη με την κοσμική λογική, αφειδώλευτη, ασυγκράτητη και ανεξάντλητη αγάπη του προς τον πλησίον του, μέσα από την εφαρμογή της αρετής της ελεημοσύνης.
Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες τη δικαιοσύνην, ότι αυτοί χορτασθήσονται...
Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείας πίστεως περιουσίᾳ, διεσκόρπισας τοῖς δεομένοις τὸν προσιόντα σοι πλοῦτον, Φιλάρετε· καὶ εὐσπλαχνίᾳ κοσμήσας τὸν βίον σου, τὸν χορηγὸν τοῦ ἐλέους ἐδόξασας· Ὃν ἱκέτευε δοθῆναι τοῖς εὐφημοῦσι σε ῥανίδα οἰκτιρμῶν καὶ θεῖον ἔλεος.
Κοντάκιον.
Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Τοῦ Ἰὼβ κτησάμενος, ἐν πειρασμοῖς τὴν ἀνδρείαν, τοῖς πτωχοῖς διένειμας, ὡς συμπαθὴς τὸν σὸν πλοῦτον· ὤφθης γὰρ, τῆς εὐσπλαγχνίας ἔμψυχος βρύσις, νάμασι, τῶν θείων τρόπων σου ἱλαρύνων, τοὺς ἐκ πόθου σοι βοῶντας· χαίροις θεράπον Χριστοῦ Φιλάρετε.
Μεγαλυνάριον.
Χαίροις τῶν πενήτων ὁ προμηθεύς, καὶ τῶν δυστυχούντων, ἀντιλήπτωρ καὶ βοηθός· χαίροις ὁ ἐν οἴκτῳ, τὸν Λόγον θεραπεύσας, Φιλάρετε τρισμάκαρ, Δικαίων σύσκηνε.
«Εσκόρπισεν, έδωκε τοις πένησι...»
Μια βιωματική προσέγγιση στο βίο του αγίου
Φιλάρετου του Ελεήμονος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου