Τίποτα καλὸ νὰ μὴν περιμένουμε ἀπὸ μία τέτοια σύνοδο,
παρὰ μόνο σχίσματα καὶ αἱρέσεις!
πατήρ Αθανάσιος Μυτιληναίος
Ο προφητικός λόγος του πατρός Αθανασίου τριάντα χρόνια πριν...
Σχόλιο Λ. Φωτός: Η ἡμερομηνία πού διεξήχθη ἡ ὁμιλία τού πατρός Ἀθανασίου Μυτιληναῖου είναι η 17η Νοεμβρίου του 1991. Η οσιακή αυτή μορφή - τριάντα σχεδόν χρόνια πιο πριν - περιγράφει με απόλυτη ακρίβεια την σημερινή εκκλησιαστική κατάσταση.
Ο πατέρας Αθανάσιος μιλάει για την προετοιμαζόμενη σύνοδο της Κρήτης, την αντικανονικότητά της, τα σχίσματα που θα απορρέουν εξ αυτής, τον απώτερο σκοπό των οικουμενιστών, που είναι η ένωση των εκκλησιών, και τους νεο-ορθοδόξους χριστιανούς, - κληρικούς και λαϊκούς - που θα αποδέχονται και θα επιβάλλουν τις ανορθόδοξες αιρέσεις και καινοτομίες χάριν μίας ψευδούς ενότητος άνευ αληθείας:
«Ὁ σκοπὸς μίας Συνόδου εἶναι νὰ φέρει τὴν εἰρήνη. Ἔρχεται [ὅμως] ἡ εἰρήνη πάντοτε; Φημολογεῖται ἡ συγκρότησις μίας Συνόδου Πανορθοδόξου, Οἰκουμενική, ἡ ὁποία λέγεται ὅτι θὰ εἶναι ἡ ὀγδόη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος. Ξέρετε ὅτι μέχρι τώρα ἔχουμε ἑπτὰ Οἰκουμενικᾶς Συνόδους καὶ τὰς Τοπικᾶς Συνόδους. Ἔτσι λοιπὸν φημολογεῖται καὶ μία ὀγδόη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, ἡ ὁποία θὰ γίνει στὶς μέρες μας. Θὰ γίνει στὶς μέρες μας.
Εἶναι πολλὰ χρόνια ποὺ ἔχουν ἤδη ἀρχίσει καὶ ξεκινήσει ἐργασίες γι' αὐτὴ τὴν ὀγδόη Οἰκουμενικὴ Σύνοδο. Ἔχουν δημιουργηθεῖ καὶ πραγματοποιηθεῖ ἀκόμα καὶ Προσύνοδοι. Ἔχουν ἐξαγγελθεῖ προγραμματικὲς δηλώσεις ἀπὸ τὸν καινούργιο μας Πατριάρχη (σ.σ. Βαρθολομαῖο) ὅτι θὰ προσπαθήσει νὰ πραγματώσει τὴν ὀγδόη Οἰκουμενικὴ Σύνοδο -μεταξὺ τῶν ἄλλων ποὺ εἶπε- καὶ λέγονται κατὰ καιροὺς πολλά.
Ἐρωτοῦμε: Τί μπορεῖ νὰ περιέχει αὐτὴ ἡ «ὀγδόη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος»; Δηλαδή, μὲ τί θὰ ἀπασχοληθεῖ; Δὲν εἶμαι πολὺ ἐνημερωμένος μὲ τὸ πρόγραμμα, ἀλλὰ καὶ νὰ ἤμουν… Ὁ πατὴρ Ἰουστίνος Πόποβιτς (σ.σ. ἁγιοκατατάχθηκε τὸ 2010) ἔκανε δύο Ὑπομνήματα εἰς τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας στὸ Βελιγράδι. Τὰ Ὑπομνήματα αὐτὰ ἔχουν μεταφραστεῖ στὰ ἑλληνικά. Τὰ 'χουμε στὰ χέρια μας.
Βέβαια, τοῦτο τὸ πράγμα λέει: ὅτι εἶναι χαρακτηριστικὸ πὼς σὲ κάθε ἐργασία ποὺ γίνεται προσυνοδικὴ ἀλλάζουν καὶ τὰ θέματα! Καὶ ἔτσι δὲν μένει κάτι σταθερό! Αὐτό, βέβαια, τὸ κατακρίνει ὁ πατὴρ Ἰουστίνος. Εἰλικρινά: Αὐτὰ ποὺ γράφει ὁ πατὴρ Ἰουστίνος εἶναι κάτω ἀπὸ τὴ καθοδήγηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Μυρίζει Πνεῦμα Ἅγιο! Ὅ,τι λέγει καὶ ὅ,τι γράφει εἶναι πολὺ σπουδαία...
(σ.σ. Στὴ συνέχεια ὁ γέροντας κάνει ἀναφορὰ γιὰ τὴ σχεδιαζόμενη τότε, συρρίκνωση τῆς...νηστείας καὶ τὶς ἐνδεχόμενες καινοτομίες καὶ κατόπιν συνεχίζει).
Μπορεῖτε νὰ φανταστεῖτε, ἂν θεσπίσει μερικὰ τολμηρὰ πράγματα αὐτὴ ἡ «ὀγδόη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος», πόσο τότε θὰ ζωηρέψει αὐτὴ ἡ θέσις τῶν λεγομένων νεορθοδόξων; Γιατί θὰ ἀναγκαστοῦν κάπως ἔτσι νὰ ὀνομάσουν τὸν ἑαυτό τους -ἴσως- γιὰ νὰ ἀφήσουν στὶς θέσεις τῶν, τοὺς χριστιανοὺς ποὺ θὰ ἐφαρμόζουν ὅ,τι μέχρι σήμερα ἡ Ἐκκλησία ἐγνώρισε καὶ ἐθέσπισε καὶ θὰ τοὺς πεῖ «παλαιορθοδόδους». Τίποτα τὸ περίεργο. Σᾶς εἶπα: Τὸ φαινόμενο τῶν νεορθοδόξων εἶναι θέμα τῆς ἐποχῆς μας. Καὶ ἔκανε πολλὴ ζημιά…
Ὅμως, μπορεῖτε νὰ φανταστεῖτε τί ἀποτελέσματα θὰ εἴχαμε ἀπὸ τέτοιες ἀποφάσεις μίας τέτοιας Συνόδου; (σ.σ. ἀποφάσεις ποὺ εἶναι ἀντίθετες ἀπὸ τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας – πράγμα ποὺ ἐπαληθεύθηκε) . Τί ἄλλο; Ἐγὼ εἶχα ἑτοιμάσει τὶς σημειώσεις μου γι' αὐτὰ ποὺ θὰ σᾶς πῶ, ἐχάρηκα ὅμως ὅταν εἶδα ὅτι ὁ πατὴρ Ἰουστίνος Πόποβιτς λέει τὸ ἴδιο πράγμα:
Σχίσματα!...
Ὅπως εἴχαμε κάποτε μὲ τὴ μεταφορὰ τοῦ ἡμερολογίου, τὸ παλαιοημερολογητικὸν φαινόμενον, ἔτσι θὰ ἔχουμε καὶ ὅταν τέτοια πράγματα γίνουν, διότι πολλοὶ θὰ ποῦν: «Ἐγὼ δὲ τὰ δέχομαι αὐτὰ τὰ πράγματα!». Δὲν θὰ γίνουν (τότε) σχίσματα; Καὶ λέγει ὁ πατὴρ Ἰουστίνος: Τίποτα καλὸ νὰ μὴν περιμένουμε ἀπὸ μία τέτοια σύνοδο παρὰ μόνο σχίσματα, σχίσματα, σχίσματα καὶ αἱρέσεις! Δὲν εἶναι πολὺ φυσικό; Τί σᾶς εἶπα; Θὰ σᾶς πῶ τὸ ἀντίστροφο παράδειγμα. Κάθε ἄλλο παρὰ θὰ εὐχαριστήσει οἱ ἀποφάσεις μίας τέτοιας συνόδου….
Ἂν ἐρωτήσετε: καλά, καὶ τί εἶναι ἐκεῖνο ποῦ θὰ τοὺς ἔκανε ἔτσι νὰ κινηθοῦν;» Παρατηρεῖ ὁ πατὴρ Ἰουστίνος - παραπάνω ἀπὸ δέκα χρόνια πίσω- ὅτι ὑπάρχει μία βιασύνη. Ἡ βιασύνη ὑπάρχει καὶ σήμερα. Βιασύνη, νὰ γίνει αὐτὴ ἡ σύνοδος. Προσωπική μου γνώμη εἶναι ὅτι μία τέτοια σύνοδο δὲν τὴν κινεῖ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον! Τὴν κινοῦν οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις, μὲ ἐπικεφαλῆς τὴν μασονία. Ἂς γίνει αὐτὸ δεκτό. Ναί! Γιατί, ξέρετε, θέλουνε νὰ μᾶς κομματιάσουνε! Ἀκριβῶς αὐτὸ ἐπιδιώκουν: Νὰ γίνουμε σχίσματα καὶ νὰ προσβάλλουν τὴν Ἐκκλησία.
Καλά, ἂς τ' ἀφήσουμε τὰ πράγματα ὅπως εἶναι. Σὲ τί ἔχουμε νὰ κερδίσουμε; Διότι, οἱ ἔνοχοι - ἐκεῖνοι ποὺ καταλύουν Τετάρτη καὶ Παρασκευὴ καὶ Σαρακοστὲς- γιὰ νὰ μὴν αἰσθάνονται ἄσχημά σου λένε: «τὸ καθόρισε ἡ Ἐκκλησία». Ἔτσι ἀφαιρεῖται ἀπὸ αὐτοὺς τὸ αἴσθημα τῆς ἐνοχῆς. Ἅ! γι' αὐτοὺς γίνεται ὅλη αὐτὴ ἡ δουλειά; Καὶ γιὰ αὐτούς!
Τὸ θέμα εἶναι πολὺ ἁπλό… Πήγαινε στὸν πνευματικό σου καὶ τὸ θέμα (τῆς νηστείας) δύνασαι νὰ τὸ ρυθμίσεις. Ἀλλὰ ὄχι! Ἐκεῖνοι ποὺ ἔχουν λίγη εὐσέβεια ἢ ὑποτονικὴ εὐσέβεια, νὰ μὴν αἰσθάνονται ἔνοχοι ὅταν τοὺς προβάλλεται ὅτι ἔτσι πρέπει νὰ ζοῦν, ἔτσι πρέπει νὰ νηστεύουν. Γι' αὐτό, αὐτὴ ἡ συνοδος ἐὰν θὰ ἐγίνετο, θὰ χαρακτηριστεῖ ψευδοσυνόδος. Δὲν θὰ γίνει ἀποδεκτή! (σ.σ. πόσο περισσότερο ποὺ ὄχι ἡ νηστεία, ἀλλὰ ἡ αὐτὴ ἡ αἵρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ θεσμοθετήθηκε συνοδικῶς).
Εἶναι ὅμως καὶ κάτι ἄλλο. Ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι θὰ συγκαλέσουν τὴ σύνοδο ἢ ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι θὰ παρακαθήσουν στὴ σύνοδο ποιοὶ θὰ εἶναι; Ἐδῶ τώρα θέλω νὰ τὸ προσέξετε καλὰ καλὰ αὐτό: Ξέρουμε ἀπὸ τὴν ἱστορία ὅτι στὶς συνόδους ἔλαβαν μέρος οἱ ἐπίσκοποι. Στὴν Ἃ' Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ἔλαβαν μέρος 318 πατέρες. Τώρα ἂν ὁ Μέγας Ἀθανάσιος τότε ἦταν διάκονος, ἦτο ὅμως ἀντιπρόσωπος τοῦ Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας. Δὲν πῆγε μόνος του. Εἶναι ἐπίσκοποι συνήθως.
Αὐτοί οἱ ἐπίσκοποι ποῦ θά καθίσουν γιά νά συζητήσουν τά θέματα τῆς συνόδου, σέ ποιά πνευματική κατάσταση βρίσκονται; Ὀρθοδοξοῦν ἢ δέν ὀρθοδοξοῦν;
Ὅσο μποροῦμε νὰ ξέρουμε σήμερα (σ.σ. 1991) ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι θὰ παρακαθήσουν ἔχουν ἀλωθεῖ ἀπὸ τὸν Οἰκουμενισμό. Ἀπερίφραστα -ἴσως κάποιες ἐξαιρέσεις θὰ ὑπάρχουν- αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι δὲν ὀρθοδοξοῦν. Ἔστω κι ἂν λέγονται Πατριάρχαι, ἂν λέγονται Ἀρχιεπίσκοποι, ἂν λέγονται ἐπίσκοποι. Δὲν ὀρθοδοξοῦν! Τὸ γνωρίζουμε αὐτό. Ἀπὸ ἀτομικὲς δηλώσεις ποὺ κάνουν, ἀπὸ τὸν τρόπο ποὺ κινοῦνται καὶ ἐκφράζονται, τὸ γνωρίζουμε αὐτό. Θὰ τὸ ποῦμε ἄλλη μία φορά: Ἔχουν ἀλωθεῖ καὶ ἀπὸ τὴ μασονία καὶ ἀπὸ τὸν Οἰκουμενισμό!
Αὐτοί λοιπόν οἱ ἄνθρωποι ἅμα θά καθίσουν στό τραπέζι τῶν συζητήσεων, θά κινηθοῦν ἐν Πνεύματι Ἁγίω;
Δὲ νομίζω. Δὲ νομίζω. Εἶναι πολὺ σοβαρὰ πράγματα! Εἶναι πάρα πολὺ σοβαρά! Προσέξτε. Οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις ἔχουν ἤδη χαλκεύσει καὶ ἔχουν ἤδη πείσει αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἔχουν οἰκουμενιστικὲς θέσεις – Βεβαίως! Βεβαίως! Εἶναι οἰκουμενισταί, πλὴν ἐξαιρέσεων. Τὸ ὑπογραμμίζω αὐτό. Λοιπόν, στὸ σχέδιο τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων ποὺ ἔχουν ἤδη ἐγκλωβίσει τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ὑπάρχει τὸ ἑξῆς: - βεβαίως δὲν κομίζω γλαύκας εἰς Ἀθήνας, δὲν σᾶς λέω καινούργια πράγματα, τὰ γνωρίζετε ἀπὸ χρόνια καὶ τὰ διαβάζετε καὶ τὰ ξαναδιαβάζετε – τὸ πρῶτο βῆμα, ἡ πρώτη φάση εἶναι νὰ ἐπέλθει -μετὰ τὴ διορθόδοξη κίνηση- ἕνωσις τῶν ἐκκλησιῶν.
Ἤτοι Ὀρθοδοξίας, Ρωμαιοκαθολικισμοῦ καὶ Προτεσταντισμοῦ. Αὐτὴ εἶναι ἡ πρώτη φάσις. Ἀλλὰ ἐὰν γνωρίζουμε ὅτι σὲ αἱρετικὲς θέσεις δὲν ὑπάρχει σωτηρία; Ή μάλιστα ἀκριβέστερα: εἰς τοὺς προτεστάντες δὲν ὑπάρχει καν ἡ ἔννοια τῆς Ἐκκλησίας, δὲν ὑπάρχει ἱερωσύνη. Κι ἀφοῦ δὲν ὑπάρχει ἱερωσύνη, δὲν ὑπάρχει (καὶ) Ἐκκλησία…
Πέστε μου τί εἴδους σωτηρία μποροῦμε νά ἔχουμε κάτω ἀπό τέτοιες θέσεις νοθευμένης, ἀναιμικῆς πίστης;
Ἀλλὰ δὲν σταματάει τὸ κακὸ ἐκεῖ. Ἔχουμε κι ἀκόμη μία φάση. Εἶναι ἡ φάσις ἑνώσεως τοῦ Χριστιανισμοῦ μὲ τὰ τρία αὐτὰ - Ὀρθοδοξία, Ρωμαιοκαθολικισμὸς καὶ Προτεσταντισμὸς- μὲ τὶς ἄλλες θρησκεῖες. Ὅλα αὐτὰ ἔχουν μπεῖ ἤδη σὲ δοκιμασία. Δηλαδὴ ὅπως ὅταν θέλουμε νὰ κάνουμε μία θεατρικὴ παράσταση, γίνεται μία δοκιμή. Καὶ δεύτερη καὶ τρίτη (καὶ) μετὰ γίνεται μία πρόβα τζενεράλε, μία γενικὴ πρόβα. Όλες αὐτὲς οἱ συναντήσεις ποὺ γίνονται πότε ἐδῶ καὶ πότε ἐκεῖ, καὶ ποὺ εἶναι δυστυχῶς καὶ ὀρθόδοξοι, μὰ στὴν Εὐρώπη, μὰ στὴν Ἀμερική, εἶναι καμώματα τῆς γενικῆς πρόβας. Νὰ δοῦν πὼς πάει τὸ πράγμα. Ὥστε λοιπὸν τὸ μεθεπόμενο βῆμα εἶναι αὐτό. Εἶναι ἡ ἕνωσις ὅλων τῶν θρησκειῶν.
Μὰ σᾶς ἐρωτῶ: Τότε γιατί νὰ εἶμαι χριστιανός; Κι ἂν λέμε ὅτι ὁ χριστιανισμὸς σώζει καὶ τίποτα ἄλλο δὲ σώζει; Ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία σώζει καὶ τίποτα ἄλλο δὲ σώζει; Τότε τὸ κριτήριο δὲν εἶναι πιὰ ἡ σωτηρία. Ποιὸ θὰ εἶναι τὸ κριτήριο; Τὸ κριτήριο θὰ εἶναι κάτι ἄλλο… Ἂς ποῦμε ὅτι εἶναι πολιτικό, ἂς ποῦμε ὅτι εἶναι κοινωνικὸ τὸ κριτήριο. Διότι, μὴ ξεχνᾶτε, σύγχρονοι πολιτικοὶ ἡγέτες σὲ ὅλο τὸν κόσμο, δὲ βλέπουν τὴ θρησκεία σὰν ἕνα στοιχεῖο καλύψεως τῶν ψυχικῶν ἀναγκῶν τοῦ ἀνθρώπου -κι αὐτὸ δὲν εἶναι μόνο στὸ χριστιανισμό, εἶναι καὶ στὶς ἄλλες θρησκεῖες- ἀλλὰ σὰν ἕνα στοιχεῖο ποὺ μπορεῖ κανεὶς νὰ ἐπηρεάζει τὰ πλήθη. Νὰ ἐπηρεάζει τοὺς λαούς.
Ἔτσι ἂν ἔχουν τὰ πράγματα, δὲν (τοὺς) ἐνδιαφέρει τὸ φαινόμενο ποὺ λέμε σωτηρία. Τοὺς εἶναι τελείως ἀδιάφορο. Θὰ ἔχουν πετύχει ὅμως κάτι ἄλλο: Τὴ λεγομένη παγκοσμία εἰρήνη καὶ τὴ λεγόμενη παγκοσμία ἀγάπη. Γι' αὐτὸ πολὺ ὀρθὰ ἐστάλη μήνυμα ἀπὸ τὸν ἅγιο Φλωρίνης (σ.σ. Αὐγουστίνο Καντιώτη) «Ναί! Καὶ ἀγάπη ἐν ἀληθεία». Κι αὐτὸ εἶναι φράσις τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου, τοῦ λεγόμενου Ἀποστόλου κατ' ἐξοχὴν τῆς ἀγάπης.
Δέν παραλείπει νά λέγει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης γιά τό θέμα τῆς ἀληθείας..
Κάποτε ἔκανα μία ὁμιλία στὴν γιορτὴ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου καὶ ἔδειξα πόσο σκληρὸς Ἀπόστολος ἦτο ὁ Ἰωάννης. Ἢ ἂν θέλετε νὰ βάλω τὴ λέξη μέσα σὲ εἰσαγωγικὰ «σκληρός». Μὰ ὁ μαθητὴς τῆς ἀγάπης; Ὁ ἐπιπεσῶν ἐπὶ τὸ στῆθος τοῦ Ἰησοῦ; Σκληρός; Διαβάστε τὶς ἐπιστολές του νὰ δεῖτε! Γιὰ νὰ μὴν πῶ ἐκεῖνο τὸ σκληρὸ ποῦ εἶπε γιὰ τὸν συμμαθητὴ τοῦ τὸν Ἰούδα : «Γιατί -λέει- τὸ κᾶνε αὐτὸ ὁ Ἰούδας; Γιατί κρατοῦσε τὸ γλωσσόκομο καὶ ἦτο κλέπτης!» Ἀκούσατε; Ἦταν κλέπτης! Ἂν τοῦ ἐπετρέπετο θὰ ἔλεγε : ὁ παλιάνθρωπος! Ἦτο κλέπτης!
Διαβάστε τὶς ἐπιστολές: Δὲ φέρει ὁ ἄλλος τὴν ἀλήθεια; Καλημέρα δὲ θὰ τοῦ πεῖτε! Στὸ σπίτι σας δὲ θὰ τὸν βάλετε! Γιὰ νὰ δεῖτε ὅτι ἡ ἀγάπη δὲν εἶναι σαλιαρίσματα, δὲν εἶναι φτωχοί, φθηνοί, ρηχοὶ συναισθηματισμοί. Μὰτς καὶ μούτς!
Ἡ ἀγάπη πρέπει νά εἶναι ἐν ἀληθεία!
Θὰ σὲ ἀγαπῶ ἂν εἶσαι ἐν ἀληθεία, ἂν εἶσαι ὀρθόδοξος. Ἂν δὲν εἶσαι θὰ σὲ ἀγαπῶ μὲ τὴν ἔννοια νὰ σὲ σώσω. Δὲ θὰ ἔχω ὅμως κοινωνία μαζί σου. Γιατί ἂν χάσω τὸ κριτήριο τῆς ὀρθοδοξότητος ποῦ εἶναι ἡ σωτηρία, τότε τί κάνουμε; Μὰ δὲν κάνουμε τίποτα! «Μὰ δὲν μᾶς ἐνδιαφέρει!».
Ἔχουν ἀλωθεῖ οἱ ταγοὶ τῆς Ἐκκλησίας μας! Θὰ τὸ πῶ ἄλλη μία φορά: Τοὺς ἐνδιαφέρει τὸ κοινωνικὸν στοιχεῖον. (Λένε) «Θὰ χοῦμε εἰρήνη στὴν κοινωνία, στὸν κόσμο. Δὲ θὰ χοῦμε πολέμους. Θὰ χοῦμε ἀγάπη.» Ἐκεῖ σταματᾶνε; Πέστε μου: Πότε ἐμφανίστηκε μεγαλύτερη αἵρεση ἀπὸ αὐτὴν ἐδῶ; Τὴν ὁποία σερβίρει ἡ παναίρεσις – κατὰ τὸν πατέρα Ἰουστίνο- τοῦ Οἰκουμενισμοῦ;...
Ναί! Τὸ ἀντιλαμβάνεστε; Θὰ τὸ ξαναπῶ Τρίτη φορά: Δὲν ἔχουμε τὸ στοιχεῖο τῆς σωτηρίας! Καὶ συνεπῶς ματαιοπονοῦμε. Κατεβάσαμε τὸ χριστιανισμὸ στὸ ἐπίπεδό του κοινωνισμοῦ! Αὐτὸ δὲν εἶναι καινούργιο. Καὶ ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα ἔχει ἐπιχειρηθεῖ καὶ ἐν πολλοῖς ἤδη ὑπηρετεῖται ἀπὸ τὶς ἐνορίες αὐτὸ τὸ στοιχεῖο! Καὶ βλέπετε…Τί νὰ σᾶς πῶ; Νὰ σᾶς πῶ ὅτι καὶ τὸ κήρυγμα τὸ χριστιανικὸ σήμερα ἔχει κοινωνικὸ χαρακτήρα…. Ποῦ εἶναι ἡ σωτηρία; Ἔχει ξεκινήσει ὁ κατήφορος!...
Ἂς ξυπνήσουμε...»
Τίποτα καλὸ νὰ μὴν περιμένουμε ἀπὸ μία τέτοια σύνοδο,
παρὰ μόνο σχίσματα καὶ αἱρέσεις!
πατήρ Αθανάσιος Μυτιληναίος
Πηγή: Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό και Ακτίνες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου