Παλέσματα ασκητικά και επισκέψεις θείας Χάριτος ~ άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής

Παλέσματα ασκητικά και επισκέψεις θείας Χάριτος. 
Άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής

Τον κοινώνησε Άγγελος Κυρίου.

Μία εορτάσιμη ημέρα, ύστερα από τρεις μήνες εγκλεισμού του, έστειλε τον πατέρα Αρσένιο να κοινωνήσει λέγοντάς του:

- Πήγαινε εσύ. Εγώ δεν θα έρθω, διότι δεν μπορώ να σύρω τα πόδια μου. Θα μείνω εδώ και θα συνεχίσω την ευχή. Εσύ πήγαινε στην Εκκλησία.

Έτσι κάθισε στο κελάκι του λυπημένος, διότι δεν θα μπορούσε να κοινωνήσει. Έφυγε ο πατήρ Αρσένιος, ενώ αυτός έμεινε σκυμμένος στο σκοτεινό και μικρό κελάκι του κι έλεγε την ευχή έχοντας βάλει τον νου μέσα στην καρδιά του. 

"Μου ήρθε τότε κάτι σαν παράπονο και είπα στον εαυτό μου: Ταλαίπωρε άνθρωπε, από τις αμαρτίες σου είσαι ανάξιος να κοινωνήσεις! Όλοι οι άλλοι πατέρες θα κοινωνήσουν των αχράντων Μυστηρίων, ενώ εσύ που είσαι άχρηστος, δεν θα κοινωνήσεις". 

Εκεί που καθόταν λοιπόν, κλαίγοντας και ελεεινολογώντας τον εαυτό του, ξαφνικά πλημμύρισε το κελάκι του από φως. Άνοιξε η στέγη του και κατέβηκε ένας νέος άνθρωπος με φτερά και στάθηκε μπροστά του. Ήταν Άγγελος Κυρίου. "Ε, μόλις που μπορούσα να τον δω, με την όψη του ως αστραπή που ήταν. 

Έβαλε μέσα στον κόρφο του το χέρι του και έβγαλε ένα όμορφο κουτάκι. Στρογγυλό, φωτεινό, όλο άπλετο φως ήταν. Το Φως του άλλου κόσμου... Τότε ο Άγγελος άνοιξε το κουτάκι με προσοχή και μου ένευσε να ετοιμαστώ και πήρε από μέσα μία μερίδα Άρτου με την λαβίδα. 

Ευρισκόμενος υπό την επήρεια του πνευματικού αυτού φαινομένου και του μυστηρίου της Χάριτος της οπτασίας, αθέλητα και χωρίς να σκεφτώ, έκαμα αυτό που ο Θεός μου έλεγε να κάμω - διότι σε αυτές τις στιγμές ο άνθρωπος παύει να σκέφτεται και να αισθάνεται κατά το σύνηθες.

Άνοιξα το στόμα μου και με κοινώνησε λέγοντας: "Σώμα και Αίμα Χριστού μεταλαμβάνει ο δούλος του Θεού Ιωσήφ μοναχός". Μετά μου χαμογέλασε σεμνά ο Άγγελος, έκλεισε το σκεύος και ανελήφθη δια της στέγης. Έπειτα έγινε πάλι σκότος εις το δωμάτιόν μου".

Έσκυψε πάλι το κεφάλι του ο άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής και άρχισε την προσευχή! Ομολογούσε μετά ότι: "Τόση χαρά και ευτυχία ένιωθα, που ποτέ μου αυτή τη Χάρη δεν την γεύτηκα! Μία εβδομάδα δεν ένιωθα την ανάγκη ούτε για φαγητό ούτε για νερό. Έπαυσε κάθε λειτουργία του σώματός μου".

Ο άγιος Ιωσήφ αποτελεί για μας τους "ογδοΐτες" μεγάλο στήριγμα και τούτο διότι  με τον βίο του επιβεβαίωσε και επισφράγισε τα νηπτικά βιώματα. Ο σύγχρονος χριστιανός διαβάζοντας ότι ορισμένοι ξακουστοί ασκητές, που ζούσαν στην "έρημο", χωρίς ποτέ τους να συναντούν ανθρώπους, είχαν αξιωθεί της δωρεάς να μεταλαμβάνουν της Θείας Κοινωνίας από Αγγέλους, εξαιτίας της γενικής χλιαρότητας, δυσπιστεί σε αυτού του είδους τις μαρτυρίες.

Ιδού όμως, που και στις μέρες μας φανερώνονται γενναίες ψυχές, με πύρινο πόθο Θεού και βαθιά ταπείνωση, με μεγάλη άσκηση και αυταπάρνηση, που καταξιώνονται των ιδίων δωρεών. Και έτσι, το παράδειγμα του αγίου γέροντός μας Ιωσήφ, μας διδάσκει με βροντερή φωνή, πώς η αγιότης και τα χαρίσματα των Μεγάλων Πατέρων, είναι κατορθωτά σε κάθε εποχή, ακόμη και στη δική μας.

Ο διάβολος ξηλώνει τη στέγη της καλύβης.

Ο άγιος γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής σε όλη του τη ζωή πολεμούσε στήθος με στήθος με τα δαιμόνια. Οι αποστάτες της θείας Αγάπης, τον πολεμούσαν με διαφόρους τρόπους. Πότε με λογισμούς, πότε με ασθένειες κατά παραχώρηση Κυρίου, πότε με την φανερή την παρουσία τους και αργότερα χρησιμοποιώντας ασθενέστερους αδελφούς και υποτακτικούς, των οποίων τους πειρασμούς σήκωνε. 

Μια χειμωνιάτικη νύχτα, ο άγιος γέροντας με τον πατέρα Αρσένιο ήταν στην καλύβη τους πάνω στον Άγιο Βασίλειο. Έξω μαινόταν χιονοθύελλα. Ο αέρας μούγκριζε και ούρλιαζε μανιασμένα. Το κρύο περόνιαζε τα κόκαλα. Οι Γεροντάδες, κατά το τυπικό τους, αγωνίζονταν στην αγρυπνία, με μνήμη θανάτου, δάκρυα μετανοίας, χιλιάδες γονυκλισίες και κυρίως με Νοερά προσευχή.

Αυτό όμως δεν άρεσε και πολύ στον φθονερό διάβολο, γι' αυτό και εξήγειρε ένα σωρό επιθέσεις εναντίον του Γέροντος με λογισμούς, φαντασίες, μετεωρισμούς, κρότους, απειλές και ό,τι άλλο γνωρίζει. Δοκίμασε τρεις και τέσσερις φορές να τον υποσκελίσει, αλλά όλες οι επιθέσεις του απέτυχαν, διότι ο άγιος γέροντας ήταν πλέον έμπειρος αγωνιστής.

Στο τέλος, ο διάβολος τόσο μάνιασε εναντίον του, ώστε μπήκε μέσα στην καλύβα των Γεροντάδων από την πόρτα με τη μορφή βιαίου ανέμου, τίναξε την πόρτα και σήκωσε την στέγη στον αέρα! Και έμεινε εμβρόντητος ο άγιος μέσα στην καλύβα να κοιτάζει την σκεπή με αμέτρητα κιλά πέτρες πάνω της να πετά στον αέρα σαν ανεμόπτερο!...

Εκεί πάνω στον Άγιο Βασίλειο έχει βέβαια δυνατούς ανέμους, αλλά αυτό που συνέβη δεν ήταν μία απλή δυνατή ανεμοθύελλα, αλλά κάποιο δαιμόνιο. Τελικά, η σκεπή με ορμή γκρεμοτσακίστηκε στους αντικρυνούς βράχους κι έμειναν τα λείψανά της οικτρό θέαμα πάνω στα χιόνια. Κι έτσι οι δύο ασκητές έμειναν έκθετοι στη χιονοθύελλα. Την αγρυπνία τους όμως δεν την σταμάτησαν! Αναρωτιέστε τι έκαναν για να μην παγώσουν; Μετάνοιες όλη τη νύχτα...

Αισθητή δαιμονική επίθεση.

Μία άλλη φορά, καθώς ο άγιος γέροντας αγρυπνούσε με την ευχή, φανερώθηκε μπροστά του ένας δαίμονας. Προφανώς, ο σκοπός του θα ήταν να αρχίσει το ξυλοκόπημα. Αλλά ο γέροντας Ιωσήφ τόση ανδρεία είχε και τόση μανία εναντίον τους, που αμέσως όρμησε πάνω του να τον τσακίσει.

Εκεί που πάλευε με τον δαίμονα, τον ακινητοποίησε και φώναξε στον πατέρα Αρσένιο: 

- Αρσένιε! Φέρε φωτιά να τον κάψουμε! Τώρα που τον έπιασα, δεν θα γλυτώσει!...

Και καθώς ο γέροντας κρατούσε σφικτά το δαιμόνιο και ο πατήρ Αρσένιος άναβε φωτιά για να τον κάψουν, ο διάβολος μεταμορφώθηκε σε κόρακα και πέταξε.

Αυτά ακούγονται εύκολα, αλλά μόνο εκείνοι που γεύθηκαν τις αισθητές δαιμονικές επιθέσεις μπορούν να αξιολογήσουν ορθά το θάρρος και την ανδρεία του αγίου γέροντος Ιωσήφ. Ο άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ, που γεύθηκε άφθονα τις δαιμονικές εμφανίσεις, τόσο μόνο αρκέστηκε να πει: "Είναι απαίσιοι"!...  

Παλέσματα ασκητικά και επισκέψεις θείας Χάριτος. 

Άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής

Από το βιβλίο "Ο Γέροντάς μου Ιωσήφ ο 

Ησυχαστής και Σπηλαιώτης"

Του οσίου γέροντος Εφραίμ του Φιλοθεΐτου.

Σελίδες 114-115 και 117-118.

Πληκτρολόγηση Λαμπρινή Παπαποστόλου 

για Λόγος Φωτός.