Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2016

«Περί δόγματος και καταστάσεως επισκόπων» ~ Άγιος Γρηγόριος Θεολόγος

«Περί δόγματος και καταστάσεως επισκόπων» 
Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος


Όταν βλέπω την φλυαρίαν της εποχής μας και τους σοφούς που αναδεικνύονται εντός μιας ημέρας και τους αυτοχειροτονήτους θεολόγους, οι οποίοι μόνον επειδή θέλουν να είνε σοφοί, νομίζουν και ότι είνε, 

τότε ποθώ την ανωτάτην φιλοσοφίαν και αναζητώ την πλέον απόμακρον έρημον, καθώς λέγει ο Ιερεμίας, και θέλω να συζητήσω συγκεντρωμένος με τον εαυτόν μου.

Διότι τίποτε άλλο δεν θεωρώ τόσον σπουδαίον, όσον το να κλείσω τας αισθήσεις, να ευρεθώ έξω από την σάρκα και τον κόσμον, να μη έχω επαφήν με τίποτε το ανθρώπινον, εκτός από τα απολύτως αναγκαία, και τα συζητώ με τον εαυτόν μου και τον Θεόν, 

να ζω υπεράνω των ορατών πραγμάτων και να κρατώ συνεχώς μέσα μου διαυγείς τας θείας ενοράσεις, αμιγείς από τα γήινα και παραπλανητικά είδωλα, σαν ένας ακηλίδωτος καθρέπτης του Θεού και των θείων, καθρέπτης που και είμαι και συνεχώς γίνομαι, 

λαμβάνοντας και προσθέτοντας φως εις το φως μου και από σκοτεινότερος γινόμενος φωτεινότερος, μέχρι να έλθωμεν εις την πηγήν των ακτινοβολιών, που φθάνουν έως εδώ, και να επιτύχωμεν το μακάριον τέλος, όταν η αλήθεια θα καταργήση τους καθρέπτας.

Διότι μόλις κατορθώνει κανείς να επιβληθή εις την ύλην που τον έλκει κάτω, ή παιδαγωγώντας τον εαυτόν του με μακροχρόνιον φιλοσοφίαν και αποδεσμεύοντας βαθμηδόν το ευγενές και πνευματικόν μέρος της ψυχής από το ευτελές και σκοτεινόν, ή ευρίσκων τον Θεόν εξιλεωμένον, ή και τα δύο αυτά, και μελετώντας όσον δύναται περισσότερον να ατενίζη τα υψηλά.

Αλλά πριν να νικήση την ύλην, όσον δύναται, και να καθαρίση καλώς και την ακοήν και την διάνοιαν, νομίζω ότι δεν είνε ασφαλές να υποδεχθή (θείαν) επίσκεψιν εις την ψυχήν του ή να καταπιασθή με την θεολογίαν.


«Περί δόγματος και καταστάσεως επισκόπων» 
Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος







1 σχόλιο:

  1. Όταν βλέπω την φλυαρίαν της εποχής μας και τους σοφούς που αναδεικνύονται εντός μιας ημέρας και τους αυτοχειροτονήτους θεολόγους, οι οποίοι μόνον επειδή θέλουν να είνε σοφοί, νομίζουν και ότι είνε,

    τότε αναζητώ την πλέον απόμακρον έρημον. Γιατί τίποτε άλλο δεν θεωρώ τόσον σπουδαίον, όσον το να κλείσω τας αισθήσεις και να συζητώ με τον εαυτόν μου και τον Θεό...

    μέχρι να έλθω εις την πηγήν των ακτινοβολιών, που φθάνουν έως εδώ, και να επιτύχω το μακάριον τέλος, όταν η αλήθεια θα καταργήση τους καθρέπτας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή