Σπάσε τη φυλακή σου! Βγες στο Φως!....

Σπάσε τη φυλακή σου! Βγες στο Φως!.... 

Αδέρφια μου μακρινά και κοντινά μου, καλή κι ευλογημένη η νέα χρονιά! Καλή μετάνοια! Τούτη τη νέα χρονιά να τρέξουμε, να βιαστούμε για να εξαγοράσουμε τον καιρό ωσάν καλοί έμποροι! Να δώσουμε όσο-όσο όσα μας κοστίζουν σε σωτηρία... 

Να αδειάσουμε όλα τα ράφια της ψυχής μας από πάθη, λάθη, πικρίες, εγωισμούς, ανώφελες μικρότητες και να βιαστούμε να αγοράσουμε πολύτιμες μετοχές Παραδείσου κι Ουρανού!... Να γίνουμε μωροί για την αγάπη του Χριστού.... 

Να σηκώσουμε το σταυρό μας με λεβεντιά και να Τον ακολουθήσουμε... 

Κι ας κουνάει ο κόσμος το κεφάλι κι ας απομακρύνονται οι δικοί μας κι ας γίνονται ξένοι... Ξένος και πάροικος ήρθε κι Εκείνος σε αυτόν τον κόσμο... 

Πότε βρήκε το δίκιο του μωρέ ο Χριστός και απαιτούμε να το βρούμε εμείς;.... 

Ας τα βάλουμε λοιπόν με τον μόνο που μάς φταίει: Με τον εαυτό μας. Ας τον στήσουμε στον τοίχο, ας μην τον λυπηθούμε διόλου. Ας τον νικήσουμε, ας τον υπερβούμε!... 

Έχουμε Θεό Πατέρα που μας αγαπάει και μας περιμένει και που συνοδοιπορεί μαζί μας βοηθώντας μας συνεχώς στον δρόμο μας προς την ένωσή μας μαζί Του. 

Έχουμε Μάνα Παναγιά που μας βάζει στοργικά κάτω από τα χέρια της κάθε φορά που πέφτουμε, αρκεί να προσπίπτουμε σε αυτήν με μετάνοια βαθιά και ειλικρινή και να την επικαλούμαστε για να μεσιτεύει αδιάκοπα προς τον Υιό της που Τον λυπούμε τόσο με τον εγωισμό μας και την εμμονή μας στο θέλημά μας... 

Έχουμε αγίους ολοζώντανους, πίστη θερμή που σπαρταράει στα ενδομυχά μας!...

Σκιρτάει το είναι μας για αγάπη κι αποδοχή, μα ξεχνάμε ότι είμαστε ασθενείς... Πως φέρουμε εντός μας μικρόβια πνευματικά. 

Θέλουμε να μας αγαπάνε όλοι; Ας τους προσφέρουμε τον εαυτό μας καθαρό, υγιή, φωτισμένο κι όλοι θα ξεκουράζονται δίπλα μας...Όλοι θα τρέχουνε κοντά μας... Όλοι θα μας αγαπήσουν, θα μας θέλουν, θα μας αναζητούν...

Μα μέχρι να γίνουμε τέτοιοι... Ας Του το ζητήσουμε. Ας κλάψουμε, ας μετανοήσουμε, ας προσευχηθούμε...Ας μην το κουνάμε "ρούπι" από δίπλα Του...Από την διαρκή του ενθύμηση και αναζήτηση και παράσταση ενώπιόν Του... 

Σε Αυτόν να μιλάμε, από Αυτόν να προσδοκούμε, Αυτόν να ποθούμε, Αυτόν να βάλουμε κέντρο, αρχή και τέλος της ζωής μας.... 

Και τότε όλα τα εμπόδια κι οι δυσκολίες μας με τα οποία "χτυπιόμασταν" τόσα χρόνια με τις πενιχρές δυνάμεις μας - γιατί νομίζαμε πως "όλα τα μπορούμε εμείς" (τάχα) κι ότι "εμείς είμαστε οι αρχηγοί της ζωής μας" - και ήταν ανυπέρβλητα και αξεπέραστα και αθεράπευτα... 

Τότε ξαφνικά όσα δεν μπορούσαμε, αμέσως μόλις παραδεχτούμε την αδυναμία μας και πούμε: "Θεέ μου θέλω μα δεν μπορώ! Βοήθησέ με!"...

...τότε εκείνη ακριβώς τη στιγμή ξαφνικά έρχεται μια απίστευτη δύναμη άνωθεν και παρασέρνει όλες τις φοβίες μας, τα άγχη μας, τα ατέλειωτα "δεν μπορώ" μας και "δεν θέλω" μας, μα κυρίως εκείνα τα αθέραπευτα και αδιέξοδα "θέλω" μας που μας κάνανε να χτυπάμε μια ζωή το πεισματάρικο κεφάλι μας πάνω σε έναν πελώριο τοίχο... 

Στον τοίχο του υπερήφανου και φίλαυτου και ανθρωπάρεσκου εαυτούλη μας...

Αλλαγή πλεύσης λοιπόν! Αλλαγή σκέψης λοιπόν... Αλλαγή ζωής λοιπόν... Αλλαγή νου... Μεταστροφή 180 μοίρες... 

Τι να φοβηθώ; Την ατέλειωτη θλίψη που ένιωθα μέχρι σήμερα; Τη μισή χαρά; Τη μισή ευτυχία;...Τα ευγενικά και ψεύτικα χαμόγελα; Τις τυπικές μα άχαρες ανθρώπινες σχέσεις; Την πνιγηρή μου μοναξιά; Την αιχμαλωσία μου στη φυλακή που με καταδίκασε ο υπερφίαλος εγωισμός μου;... 

Όχι δεν θα πάρω άλλο! Ευχαριστώ!...

Γεννήθηκε πριν λίγες μέρες για μένα η Χαρά, η Ζωή, η Ευτυχία! Και το όνομα αυτής; Χριστός!... Γεννήθηκε για μένα!... Ήρθε στη γη για μένα και με καλεί να πάω κοντά Του!....Να γίνω δική Του... Να κατοικήσω μέσα στο Θεό κι Αυτός να με παραλάβει εντός Του....

"Συγχώρα με Θέε μου... Πολλές φορές έδωσα υπόσχεση να μετανοήσω. Πολλές φορές μέσα στην εκκλησία κατανύσσομαι και γονατίζω μπροστά Σου, όταν όμως εξέρχομαι, αμέσως ξαναπέφτω στις αμαρτίες. Πόσες φορές με ελέησες κι όμως εγώ Σε πίκρανα... Πόσες φορές μακροθύμησες κι όμως εγώ δεν επέστρεψα κοντά Σου...

Πόσες φορές με σήκωσες από την αμαρτία κι όμως εγώ πάλι γλύστρισα κι έπεσα κάτω.... Πόσες φορές με άκουσες (όταν σε κάλεσα στην προσευχή μου) κι όμως εγώ Σε παράκουσα... Πόσες φορές με τίμησες κι όμως εγώ δεν Σε ευχαρίστησα. Πόσες φορές ενώ αμάρτησα, σαν στοργικός Πατέρας με παρηγόρησες και σαν παιδί Σου με κατεφίλησες και αφού μου άνοιξες τις αγκάλες Σου, μου φώναξες:

"Σήκω παιδί μου, μη φοβάσαι. Στάσου στα πόδια σου. Έλα πάλι, δεν σε περιφρονώ, δεν σε αηδιάζω, δεν σε απορρίπτω ούτε γίνομαι σκληρός προς το πλάσμα Μου, το δικό Μου παιδί, την εικόνα Μου, τον άνθρωπο που με τα ίδια Μου τα χέρια έπλασα και φόρεσα και χάριν του οποίου έχυσα το αίμα Μου...

Δεν αποστρέφομαι το χαμένο λογικό πρόβατό Μου, όταν έρχεται σε μένα, δεν μπορώ να μην του αποδώσω την πρώτη δόξα και τιμή, δεν μπορώ να μην το συναριθμήσω με τα άλλα ενενήντα εννιά πρόβατά μου...

Διότι γι' αυτό και μόνο κατέβηκα στην γη και άναψα το λύχνο, την δική Μου σάρκα και κάλεσα τις φίλες ουράνιες δυνάμεις για να εορτάσουμε την εύρεσή σου....παιδί Μου..." ~ προσευχή μετανοίας του αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού

Σπάσε τη φυλακή σου! Βγες στο Φως!.... Κονταροχτυπήσου με τους δαίμονές σου! Επικαλέσου το όνομά Του κάθε ώρα, κάθε στιγμή και θα δεις να συμβαίνουν θαύματα μέσα σου:

"Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με τον αμαρτωλό!..."

Καλή κι ευλογημένη Χρονιά σου εύχομαι

 λουσμένη μες το Φως του Χριστού!...