Ο Μ. Κωνσταντίνος συγκινημένος από τα ιερά τραύματα των Αγίων 318 Πατέρων, άφησε τον θρόνο και κάθισε σε χαμηλό θρονί ως έσχατος.

Το 325 μ.Χ στη Νίκαια της Βιθυνίας, ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Α’ συγκάλεσε την Πρώτη Σύνοδο της Νίκαιας ή Α’ Οικουμενική Σύνοδο με σκοπό την αποκατάσταση της ειρήνης στα εκκλησιαστικά ζητήματα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Ο Θεοδώρητος Κύρου, συγγραφέας του Ε΄ αιώνος, μας παρέχει μια σημαντική λεπτομέρεια για τα πρόσωπα που συμμετείχαν στην Σύνοδο. Μπαίνοντας στην αίθουσα της Συνόδου ο Μ. Κωνσταντίνος, άρχισε να χαιρετάει μειδιών τους Πατέρες.

Όμως το μειδίαμά του πολύ γρήγορα χάθηκε από το πρόσωπό του. Έβλεπε μπροστά του ένα παράξενο θέαμα. Οι περισσότεροι Πατέρες, που ήρθαν στην Σύνοδο ήταν λωβοί και ακρωτηριασμένοι. Άλλου του έλειπαν τα αυτιά, άλλου τα μάτια και άλλου η μύτη του. Άλλος, τον χαιρέτησε με το αριστερό χέρι, γιατί το δεξί δεν υπήρχε πλέον. Και πολλοί δεν μπορούσαν να σηκωθούν από τις θέσεις τους, αφού τα πόδια τους ήταν παράλυτα.

Ξαφνιάστηκε ο αυτοκράτορας και ρώτησε με κατάπληξη. «Γιατί όλοι σχεδόν οι Επίσκοποι που ήρθαν στην Σύνοδο είναι ακρωτηριασμένοι;»

Ένας αρχιερέας του απάντησε: «Διότι, βασιλιά, έρχονται από τα Μαρτύρια. Όλοι αυτοί που βλέπεις είναι Μάρτυρες και Ομολογητές».

Συγκινήθηκε ο Μ. Κωνσταντίνος και δάκρυσε. Σηκώθηκε και πλησίασε τους λαβωμένους Επισκόπους. Γονάτισε και φίλησε τα παράλυτα πόδια τους, τις άδειες κόγχες των ματιών τους και τα χέρια τους τα ακρωτηριασμένα και κάθισε ως έσχατος σε χαμηλό θρονί, παρακολουθώντας τις εργασίες της Συνόδου. Αυτό προξένησε εντύπωση και όταν τον ρώτησαν σχετικά τους απάντησε:

«Αυτοί οι Επίσκοποι και οι άλλοι κληρικοί είναι οι εκπρόσωποι των πιστών στο Θεό και φροντίζουν για την Εκκλησία Του. Καθοδηγούν τις ψυχές των ανθρώπων στον Ουρανό και στο Θεό. Ενώ εγώ είμαι επιφορτισμένος από τον Θεό, για να ρυθμίζω μόνο τις πρακτικές και γήινες ανάγκες του λαού Του. Αυτοί λοιπόν πρέπει να κάθονται στα ψηλά καθίσματα και εγώ στο μικρότερο, διότι μικρότερο είναι και το έργο μου».

Ο Μ. Κωνσταντίνος συγκινημένος από τα ιερά τραύματα των Αγίων 318 Πατέρων, 

άφησε τον θρόνο και κάθισε σε χαμηλό θρονί ως έσχατος.

Πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου.

Πηγή: Θυσαυρός Γνώσεων και Ευσεβείας

Όλοι τους έλαμπαν από ένα εσωτερικό φως που προερχόταν από τον Θεό, 

ένα φως όπου διακρινόταν καθαρά η αλήθεια.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Σήμερα η Εκκλησία μας γιορτάζει τη μνήμη, μίας πολύ μικρής ομάδας μαθητών και φίλων Του. Σήμερα παρουσιάζει μπροστά σου μόνο τριακόσιους δεκαοκτώ γλυκείς, ευώδεις και αμάραντους καρπούς. Μια μικρή, αλλά εκλεκτή ομάδα. 

Αυτοί είναι οι τριακόσιοι δεκαοκτώ άγιοι πατέρες της Πρώτης Οικουμενικής Συνόδου, που συνήλθε στη Νίκαια το 325 μ. Χ., την εποχή του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Μεγάλου, για την υπεράσπιση, αποσαφήνιση και βεβαίωση της Ορθόδοξης Πίστης.

Την εποχή εκείνη στην Εκκλησία είχαν εμφανιστεί «λύκοι βαρείς» (Πραξ. κ’ 29), που φορούσαν ρούχα όμοια με των ποιμένων. Αυτοί είχαν έκλυτη ζωή και γι’ αυτό δεν μπορούσαν να βρουν μέσα τους τόπο για την αλήθεια του Χριστού. Έτσι έπεσαν κι οι ίδιοι, αλλά παρέσυραν και τους πιστούς σε πλάνες. Η διδασκαλία τους ήταν διαβρωτική, όπως κι η ζωή τους. 

Το Άγιο Πνεύμα λοιπόν σύναξε τους αγίους αυτούς του Θεού σε μια Σύνοδο, ώστε να φανούν οι αληθινοί διδάσκαλοι του Χριστού, σε αντίθεση με τους πλανεμένους• να φανεί η δύναμη εκείνων που αγωνίζονται για τον Χριστό εναντίον εκείνων που τον πολεμούν και να διακριθεί ο γλυκύς καρπός του καλού Δέντρου, που είναι ο Χριστός, σε αντίθεση με τους σάπιους και πικρούς καρπούς του δέντρου του πονηρού.

Οι άγιοι πατέρες έλαμψαν στη Νίκαια, όπως τα άστρα στον ουρανό, που παίρνουν το φως τους από τον ήλιο. Έτσι και εκείνοι φωτίστηκαν από τον Κύριο Ιησού Χριστό κι από το Άγιο Πνεύμα. Ήταν Χριστοφόροι άνθρωποι, ο Χριστός ζούσε κι έλαμπε μέσα από τον καθένα τους. 

Ήταν ουρανοπολίτες μάλλον, παρά πολίτες της γης, αγγελόμορφοι, έμοιαζαν περισσότερο με αγγέλους, παρά με ανθρώπους. Ήταν πραγματικά «ναός Θεού ζώντος, καθώς είπεν ο Θεός ότι ενοικήσω εν αυτοίς και εμπεριπατήσω» (Β’ Κορ. στ’ 16).

Πιστεύω πως είναι αρκετό ν’ αναφερθώ σε τρεις μόνο απ’αυτούς• εκείνους που σου είναι οι πιο γνωστοί, για να ‘χεις μια ιδέα πως ήταν κι οι υπόλοιποι τριακόσιοι δεκαπέντε. Κι αναφέρομαι στον άγιο πατέρα Νικόλαο, στον άγιο Σπυρίδωνα και στον άγιο Αθανάσιο τον Μέγα. 

Πολλοί από τους άγιους πατέρες έφτασαν στη Σύνοδο φέροντας στο σώμα τους τραύματα που είχαν δεχτεί για χάρη του Χριστού.

Ο άγιος Παφνούτιος, για παράδειγμα, είχε χάσει το ένα του μάτι όταν τον βασάνιζαν. Όλοι τους έλαμπαν από ένα εσωτερικό φως που προερχόταν από τον Θεό, ένα φως όπου διακρινόταν καθαρά η αλήθεια. Ως ακόλουθοι του Εσταυρωμένου δεν λογάριαζαν τα βασανιστήρια. Η αφοβία τους στην υπεράσπιση της αλήθειας ήταν μέγιστη, απεριόριστη. 

Με τη θεόσδοτη γνώση της αλήθειας που κατείχαν και την τόλμη τους στην υπεράσπισή της, οι άγιοι αυτοί πατέρες αναίρεσαν και συνέτριψαν την αίρεση του Αρείου και καθιέρωσαν το Σύμβολο της Πίστεως, που κρατούμε ως σήμερα και ομολογούμε ως τη μόνη σωστική αλήθεια του Θεού.

Tο σημερινό ευαγγέλιο δεν μας μιλάει για τη Σύνοδο αυτή, αλλά για την τελευταία προσευχή του Κυρίου Ιησού στον Ουράνιο Πατέρα Του. Γιατί διαβάζουμε το ευαγγέλιο αυτό στη σημερινή γιορτή; Επειδή δείχνει την επιρροή του στην Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο. 

Με τη δύναμη της προσευχής αυτής, ο Θεός ενίσχυσε τους αγίους πατέρες της Συνόδου και τους έκανε ατρόμητους υπερασπιστές της αλήθειας, νικητές στις αμφισβητήσεις και την κακία ανθρώπων και δαιμόνων. 

Να, πως αρχίζει η προσευχή αυτή:

«Ταύτα ελάλησεν ο Ιησούς, και επήρε τους οφθαλμούς Αυτού εις τον ουρανόν και είπε· Πάτερ, ελήλυθεν η ώρα· δόξασόν Σου τον Υιόν, ίνα και ο Υιός Σου δοξάση Σε» (Ιωάν. ιζ’ 1). Όλα όσα δίδαξε ο Κύριος στους ανθρώπους, τα είχε εφαρμόσει ο ίδιος. Είχε διδάξει τους ανθρώπους πως να προσεύχονται: «Πάτερ ημών, ο εν τοις ουρανοίς…» (Ματθ. στ’ 9)….

Υπάρχουν γονείς που ζητούν μεγαλύτερη δόξα, απ’ αυτήν που τους δίνουν τα παιδιά τους; Η μεγαλύτερη χαρά του Κυρίου είναι να δοξάζεται από τα παιδιά Του, τους πιστούς Του.

«Και ουκέτι ειμί εν τω κόσμω, και ούτοι εν τω κόσμω εισί, και εγώ προς σε έρχομαι. πάτερ άγιε, τήρησον αυτούς εν τω ονόματί σου ω δέδωκάς μοι, ίνα ώσιν εν καθώς ημείς» (Ιωάν. ιζ’ 11). Γιατί λέει ο Κύριος πως δεν είναι πια στον κόσμο; Επειδή τελείωσε το έργο Του και τώρα πια περιμένει να υποστεί το έσχατο και μέγιστο πάθος, να σφραγίσει το τελειωμένο έργο με το αθώο αίμα Του.

Προσέξτε με πόση αγάπη προσεύχεται για τους μαθητές Του! Καμιά μητέρα δεν θα προσευχόταν με τόση στοργή για τα παιδιά της. Πάτερ άγιε, τήρησον αυτούς. 

Τους αφήνει ως πρόβατα ανάμεσα σε λύκους. Αν δεν τους προστάτευε κάποιο μάτι από τον ουρανό, θα τους είχαν κατασπαράξει όλους οι λύκοι. Τήρησον αυτούς εν τω ονόματί σου, ως γονιός, ως Πατέρας. 

Γίνου δικός τους Πατέρας, όπως είσαι και δικός Μου. Με την πατρική Σου αγάπη στήριξέ τους και προστάτεψέ τους από τους κακούς λύκους, οδήγησέ τους, ίνα ώσιν εν καθώς ημείς. Στην τέλεια αυτή ενότητα δεν θα δεις μόνο την πανίσχυρη δύναμη των πιστών, μα και τη δόξα του Θεού. 

Όπως ο Πατέρας κι ο Υιός έχουν την ίδια ουσία και διαφέρουν μόνο στα πρόσωπα, ας γίνει το ίδιο και στους πιστούς: πολλά και διάφορα τα πρόσωπα, αλλά ουσιαστικά ένας στην αγάπη, το θέλημα και το νου….

Όλοι τους έλαμπαν από ένα εσωτερικό φως που προερχόταν από τον Θεό, 

ένα φως όπου διακρινόταν καθαρά η αλήθεια.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Πηγή: Iconography and Hand painted Icons

Απολυτίκιον των Πατέρων Ήχος πλ. δ”

Υπερδεδοξασμένος εί, Χριστέ ο Θεός ημών, ο φωστήρας επί γης τούς Πατέρας ημών θεμελιώσας, και δι' αυτών προς την αληθινήν πίστιν, πάντας ημάς οδηγήσας, πολυεύσπλαγχνε, δόξα σοι.

Κοντάκιον, Ήχος πλ. δ”

Αποστόλων το κήρυγμα, και των Πατέρων τα δόγματα, τη Εκκλησία μίαν την πίστιν εκράτυνεν, ή και χιτώνα φορούσα της αληθείας, τον υφαντόν εκ της άνω θεολογίας, ορθοτομεί και δοξάζει, της ευσεβείας το μέγα μυστήριον.

Δόξα των αίνων του όρθρου… Ήχος πλ. δ”

Των αγίων Πατέρων ο χορός, εκ των της οικουμένης περάτων συνδραμών, Πατρός, και Υιού, και Πνεύματος αγίου, μίαν ουσίαν εδογμάτισε και φύσιν, και το μυστήριον της θεολογίας, τρανώς παρέδωκε τη Εκκλησία, ους ευφημούντες εν πίστει, μακαρίσωμεν λέγοντες. Ω θεία παρεμβολή, θεηγόροι οπλίται, παρατάξεως Κυρίου, αστέρες πολύφωτοι, τού νοητού στερεώματος, της μυστικής Σιών οι ακαθαίρετοι πύργοι, τα μυρίπνοα άνθη τού Παραδείσου, τα πάγχρυσα στόματα τού Λόγου, Νικαίας το καύχημα, οικουμένης αγλάϊσμα, εκτενώς πρεσβεύσατε, υπέρ των ψυχών ημών.

Ταις των αγίων τριακοσίων δέκα και οκτώ θεοφόρων Πατέρων πρεσβείαις, 

Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον ημάς. Αμήν...

"Υπάρχουν και σήμερα μυστικοί διάδοχοι του αγίου Πνεύματος..." ~ άγιος Ευμένιος Σαριδάκης

"Υπάρχουν και σήμερα μυστικοί διάδοχοι του αγίου Πνεύματος. Αθέατοι ησυχαστές, που γνέθουν μυστικά τις νύχτες το νήμα της Ζωής..."

άγιος Ευμένιος Σαριδάκης

Ενώ έφευγε ο όσιος γέροντας Ευμένιος από το Λοιμωδών Νόσων για τον Ευαγγελισμό, για την τελευταία νοσηλεία του, στο δρόμο ευλογούσε την Αθήνα κι έλεγε: «Ωραία που είναι η Αθήνα! Ευλογημένη Αθήνα!» Ευλογούσε τους δρόμους, την Ομόνοια, την Αγορά, την Μητρόπολη, την Βουλή, όλη τη πόλη!...

Ω Αθήνα μου αγιασμένη! Ω πολύβουη αγία έρημος Αθήνα! Ω αρχοντική Αθήνα, ταπεινή, που ενώ έβγαλες τόσους μεγάλους σύγχρονους αγίους που συνέχισαν την Αγιότητα της αγίας Φιλοθέης, έγινες τόπος αγιασμού του 20ου και του 21ου αιώνα, αλλά και πιο πριν...

(Άγιος Ιερόθεος, άγιος Διονύσιος Αρεοπαγίτης, άγιος Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός, Μέγας Βασίλειος, άγιος Εφραίμ ο Μεγαλομάρτυρας, οσία Φιλοθέη, άγιοι 179 οσιομάρτυρες της Ιεράς Μονής Ταώ Πεντέλης, όσιος Κλήμης του Σαγματά, άγιος Μιχαήλ Πακνανάς, άγιος Νικόλαος Πλανάς, άγιος Νεκτάριος, άγιος Νικηφόρος Λεπρός, άγιος Πορφύριος...)

Πολλούς αγίους ανέθρεψες Αθήνα μου και έχεις στα σωθικά σου! Η Παράδοση συνεχίζεται. Άνοιξε την πόρτα του 20ου αιώνα ο άγιος Νεκτάριος, αλλά την περπάτησαν πολλοί μεγάλοι άγιοι και ακόμη περισσότεροι μυστικοί...

Την περπατούν και σήμερα μυστικοί διάδοχοι του Αγίου Πνεύματος!.. 

Ναι! Κι όμως...

Υπάρχουν διαμερίσματα - κελιά κι ησυχαστήρια - σε πολυκατοικίες, που γνέθουν μυστικά τις νύχτες το νήμα της Ζωής... 

Αθέατοι ησυχαστές, άνδρες και γυναίκες, που αναπαύουν τον Θεό, όντας «πτωχοί τω Πνεύματι» και υπήκοοι της Βασιλείας των Ουρανών...

Υπάρχουν και σήμερα μυστικοί διάδοχοι του 

αγίου Πνεύματος...

άγιος Ευμένιος Σαριδάκης

Πηγή: Iconography and Hand painted icons

Το «μυστήριο της ανομίας» εισέρχεται στο προτελευταίο στάδιο. ~ Ιερομ. Σεραφείμ Ρόουζ

Ο «χριστιανικός» κόσμος δίνει τα χέρια με τις δυνάμεις του σκότους για να αποπλανήσει τους πιστούς...

Ιερομονάχου Σεραφείμ Ρόουζ

Ο Ρώσος Ορθόδοξος φιλόσοφος Ιβάν Κιρεγιέφσκυ διασαφήνισε πως η απόκτηση του πατερικού νου κάνει κάποιον ικανό να δει αυτό που οι άλλοι δεν μπορούν: «Ένας Ορθόδοξος νους στέκεται στο σημείο όπου συναντιούνται όλοι οι δρόμοι. Κοιτά προσεκτικά κάθε δρόμο και, από τη μοναδική του πλεονεκτική θέση, παρατηρεί τις συνθήκες, τους κινδύνους, τις χρήσεις, και τον τελικό προορισμό κάθε δρόμου. Εξετάζει κάθε δρόμο από την πατερική σκοπιά, καθώς οι προσωπικές του πεποιθήσεις έρχονται σε πραγματική, όχι υποθετική, επαφή με την περιβάλλουσα κουλτούρα».

Σ’ έναν αιώνα σχεδόν καθολικού σκότους και πλάνης, όπου για τους περισσότερους «Χριστιανούς» ο Χριστός έχει γίνει ακριβώς αυτό, που η Ορθόδοξη διδασκαλία εννοεί με τον αντίχριστο, μόνο η Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού κατέχει και μεταδίδει τη χάρη του Θεού. Αυτός είναι ένας ανεκτίμητος θησαυρός, την ύπαρξη του οποίου δεν υποπτεύεται ούτε ο «χριστιανικός» κόσμος. 

Ο «χριστιανικός» κόσμος, πράγματι, δίνει τα χέρια με τις δυνάμεις του σκότους με σκοπό να αποπλανήσει τους πιστούς της Εκκλησίας του Χριστού, εμπιστευόμενος τυφλά ότι το «όνομα του Ιησού» θα τον σώσει ακόμα και στην αποστασία και στη βλασφημία του, μην προσέχοντας τη φοβερή προειδοποίηση του Κυρίου: «Πολλοί θα μου πουν την ημέρα εκείνη: ’’Κύριε, Κύριε, δεν προφητεύσαμε στο όνομά Σου και στο όνομά Σου δεν βγάλαμε δαιμόνια και στο όνομά Σου δεν κάναμε θαύματα πολλά;’’ Και τότε θα τους ομολογήσω, ‘’Ποτέ δεν σας γνώρισα• φύγετε από μένα εσείς οι εργάτες της ανομίας’’» (Ματθ. 7:22-23).

Στην εποχή μας, την εποχή της αποστασίας, που προηγείται της εμφάνισης, του αντίχριστου, ο διάβολος έχει λυθεί για ένα διάστημα (Αποκ. 20:7) για να απεργαστεί τα ψεύτικα θαύματα, τα οποία δεν μπορούσε να κάνει κατά τη διάρκεια των «χιλίων χρόνων» χάριτος στην Εκκλησία του Χριστού (Αποκ. 20:3), και για να συγκεντρώσει στον καταχθόνιο θερισμό τους τις ψυχές αυτών που «δεν δέχθηκαν να αγαπήσουν την αλήθεια» (Β’ Θεσ. 2:10)… 

Είναι στην πραγματική φύση του αντίχριστου να παρουσιάζει το βασίλειο του διαβόλου σαν να ήταν του Χριστού…

Η επιτυχία της κίβδηλης πνευματικότητας ακόμα και ανάμεσα σε Ορθοδόξους Χριστιανούς σήμερα, αποκαλύπτει πόσο έχουν χάσει κι αυτού την ουσία του Χριστιανισμού, κι έτσι δεν μπορούν πια να διακρίνουν μεταξύ αληθινού Χριστιανισμού και ψευτοχριστιανισμού. 

Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί θεωρούσαν για πολύ καιρό ως δεδομένο τον πολύτιμο θησαυρό της πίστης τους, και παραμέλησαν να θέσουν σε χρήση το ατόφιο χρυσάφι των διδασκαλιών της. 

Πόσοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί γνωρίζουν καν την ύπαρξη των βασικών κειμένων της Ορθόδοξης πνευματικής ζωής, τα οποία διδάσκουν επακριβώς πως να διακρίνουμε μεταξύ γνήσιας και κίβδηλης πνευματικότητας, κειμένων που δίνουν τη ζωή και τη διδασκαλία αγίων ανδρών και γυναικών που έφθασαν σε μεγάλα μέτρα της χάρης του Θεού σ’ αυτή τη ζωή; 

Πόσοι έχουν κάνει δική τους τη διδασκαλία της «Λαυσαϊκής Ιστορίας», την «Κλίμακα» του αγίου Ιωάννη, τις «Ομιλίες» του αγίου Μακαρίου, τους βίους των θεοφόρων Πατέρων της ερήμου, τον «Άγνωστο Πόλεμο» του αγίου Νικοδήμου, την «Εν Χριστώ ζωή μου» του αγίου Ιωάννη της Κρονστάνδης;

…Πόσο πρέπει λοιπόν, να βαδίζουν οι Χριστιανοί με φόβο Θεού, τρέμοντας μήπως χάσουν τη χάρη Του, η οποία με κανένα τρόπο δεν δίνεται στον καθένα, αλλά μόνο σ’ αυτούς που διατηρούν την αληθινή πίστη, ζουν μια ζωή χριστιανικού αγώνα, και θησαυρίζουν τη χάρη του Θεού που τους οδηγεί προς τον ουρανό. 

Και πόσο προσεκτικότερα πρέπει να βαδίζουν πάνω απ’ όλα σήμερα οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, όταν είναι περικυκλωμένοι από ένα κίβδηλο Χριστιανισμό που παρέχει τις δικές του εμπειρίες «χάρης» και το «Άγιο Πνεύμα» και μπορεί να παραθέσει με αφθονία τις Γραφές και τους Αγίους Πατέρες για να το «αποδείξει»... 

Σίγουρα οι έσχατοι καιροί θα είναι κοντά, όταν θα επέλθει πνευματική πλάνη τόσο πειστική, ώστε να «πλανήσει, αν είναι δυνατόν, και τους εκλεκτούς» (Ματθ. 24:24).

Η όλη σύγχρονη πνευματική ατμόσφαιρα φορτίζεται με τη δύναμη της εμπειρίας δαιμονικής μύησης, καθώς το «μυστήριο της ανομίας» εισέρχεται στο προτελευταίο στάδιο και αρχίζει να καταλαμβάνει τις ψυχές των ανθρώπων – μάλιστα, να καταλαμβάνει και την ίδια την Εκκλησία του Χριστού, αν αυτή ήταν δυνατόν.

Ορθόδοξοι Χριστιανοί! Μείνετε σταθεροί στη χάρη που έχετε• 

ποτέ μην την αφήνετε να γίνει θέμα συνήθειας•

 

ποτέ μην τη μετράτε μόνο με ανθρώπινα κριτήρια, 

ποτέ μην προσδοκάτε να είναι αυτή λογική ή κατανοητή σ’ αυτούς που δεν καταλαβαίνουν τίποτα υψηλότερο από τα ανθρώπινα, 

ή που σκέφτονται να αποκτήσουν τη χάρη του Αγίου Πνεύματος με κάποιον άλλο τρόπο από αυτόν που μας έχει παραδώσει η Ορθόδοξη Εκκλησία. 

Η αληθινή Ορθοδοξία από την ίδια της τη φύση μοιάζει εντελώς εκτός τόπου σ’ αυτούς τους δαιμονικούς καιρούς, μια ξεπερασμένη μειονότητα των περιφρονημένων και «ανόητων», στη μέση μιας θρησκευτικής «αναζωπύρωσης» εμπνευσμένης από ένα άλλο είδος πνεύματος. Αλλά ας παρηγορηθούμε από τους βέβαιους λόγους του Κυρίου μας Ιησού Χριστού: 

«Μη φοβάσαι, μικρό ποίμνιο, γιατί ο Πατέρας σας ευαρεστήθηκε να σας δώσει τη βασιλεία» (Λουκ. 12:32).

Ας ενδυναμωθούν όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί για τη μάχη που βρίσκεται μπροστά μας, μην ξεχνώντας ποτέ ότι εν Χριστώ η νίκη είναι ήδη δική μας. Εκείνος υποσχέθηκε ότι οι πύλες της κόλασης δεν θα υπερισχύσουν απέναντι στην Εκκλησία Του (Ματθ. 16:18), κι ότι η χάρη των εκλεκτών θα συντομεύσει τις μέρες της τελευταίας μεγάλης θλίψης (Ματθ. 24:22). 

Και στ’ αλήθεια, αν ο Θεός είναι μαζί μας, ποιος μπορεί να είναι εναντίον μας; (Ρωμ. 8:31). Ακόμα και εν μέσω των σκληρότερων πειρασμών, έχουμε εντολή: «Έχετε θάρρος, εγώ έχω νικήσει τον κόσμο» (Ιω. 16:33). 

Ας ζούμε όπως έζησαν όλοι οι αληθινοί Χριστιανοί όλων των εποχών, προσδοκώντας το τέλος όλων των πραγμάτων και την έλευση του αγαπημένου μας Σωτήρα• «Εκείνος που μαρτυρεί αυτά λέγει: 

«Ναι, έρχομαι γρήγορα»... 

«Αμήν, ναι, έλα, Κύριε Ιησού Χριστέ»...

 

Το «μυστήριο της ανομίας» εισέρχεται στο 

προτελευταίο στάδιο...

Ιερομονάχου Σεραφείμ Ρόουζ

Απόσπασμα από το βιβλίο: "Η Ορθοδοξία 

και η Θρησκεία του Μέλλοντος".

Πηγή: Iconography and Hand painted icons

"Τώρα, Παναγιά μου, μείναμε οι τρεις μας, εσύ, εγώ και το παιδί"...

Απόσπασμα από το βιβλίο: "Χαμογέλα μου"

του πατρός Αθ. Καρανταΐδη.

Ο γάμος

Στις 16 Ιουνίου του 1973 ο Θεόφιλος και η Ελευθερία ενώθηκαν με τα ιερά δεσμά του γάμου. Δυστυχώς, όπως αποδείχθηκε στην πορεία, τα δεσμά ήταν ιερά μόνο για το ένα μέλος της συζυγίας...

Μεσολάβησαν πέντε χρόνια και τρεις αποβολές, με ό,τι συνεπάγεται αυτό σε ψυχολογικό επίπεδο για την Ελευθερία, μέχρι τον Μάιο του 1978, όπου γεννήθηκε το πρώτο - και μοναδικό τους - παιδί.

Για τα επόμενα τέσσερα χρόνια έζησαν οι τρεις τους όμορφες και ευτυχισμένες οικογενειακές στιγμές. Όλοι οι άνθρωποι όμως έχουν τα ελαττώματα και τις αδυναμίες τους.

"Ο Θεόφιλος ήταν ψηλός, αδύνατος και γοητευτικός άνδρας. Δεν ήταν τσιγκούνης, δεν σήκωσε ποτέ χέρι. Δεν ήταν "μαμάκιας", είχε όμως δύο μεγάλα πάθη: τα χαρτιά και τις γυναίκες... Το πρώτο σε καταστρέφει οικονομικά και το δεύτερο σου διαλύει την οικογένεια" έλεγε η Ελευθερία στη νύφη της, τη γυναίκα του γιου της, πολλά χρόνια μετά...

Το αναπόφευκτο επήλθε αμέσως μετά τα τέταρτα γενέθλια του μικρού τους γιου. Τον Μάιο του 1982, ο Θεόφιλος αποφάσισε να φύγει από το σπίτι, για να ζήσει με μιαν άλλη γυναίκα.

Την πρώτη μέρα της απουσίας του πατέρα, η Ελευθερία πήρε τον γιο της, στάθηκαν μπροστά στο εικόνισμα και είπε: "Τώρα, Παναγιά μου, μείναμε οι τρεις μας, εσύ, εγώ και το παιδί". Δεν μπόρεσε να συνεχίσει... Τα μάτια της γέμισαν δάκρυα...

Τα δύσκολα χρόνια

"Εγκατάλειψη συζυγικής στέγης" αποφάνθηκε το δικαστήριο και υποχρέωσε τον Θεόφιλο στην καταβολή μηνιαίας διατροφής. Όλα άλλαξαν δραματικά για την Ελευθερία, η οποία σύμφωνα με επιθυμία του μέχρι τότε συζύγου της δεν εργαζόταν. Της είχε ξεκαθαρίσει πριν το γάμο τους, ότι δεν θέλει η γυναίκα του να δουλεύει. Τώρα είχε να διαχειριστεί τον πόνο της απόρριψης, την οικονομική στήριξη του σπιτού και την άσχημη ψυχολογική κατάσταση του μικρού...

Τα θαύματα που έζησε πολλά... Ένα πρωινό, αφού ξύπνησε τον μικρό για το σχολείο, διαπίστωσε έντρομη ότι το γάλα είχε τελειώσει και τα χρήματα στο πορτοφόλι δεν έφταναν για ν' αγοράσει... Πήγε στην εικόνα:

"Παναγιά μου, τι θα κάνω; Δεν έχω γάλα για το παιδί".

Σε λιγότερο από μισή ώρα, χτύπησε το κουδούνι. Ήταν μια καλή της γειτόνισσα: "Καλημέρα, Ελευθερία μου! Πήγα για γάλα και πήρα και για σας!"

Δάκρυα ευγνωμοσύνης κύλησαν από τα μάτια της Ελευθερίας για την προστάτιδά της, την Παναγία. Δεν της έστειλε χρήματα, γάλα ήθελε, γάλα της έστειλε!

Το νηπιαγωγείο και οι δύο πρώτες τάξεις του Δημοτικού ήταν πολύ δύσκολα για τον μικρό της γιο. Ήταν πρόσφατος ο χωρισμός και η απουσία του πατέρα έντονη. Ο μικρός μαθητής είχε έντονο το αίσθημα της ανασφάλειας και έκλαιγε σε κάθε αποχωρισμό από τη μητέρα του. 

"Γιατί κλαις;" τον ρώτησε μία μέρα η Ελευθερία. "Φοβάμαι μη φύγεις και συ" απάντησε ο μικρός. "Μα η μαμά σ' αγαπάει, δεν θα φύγει!" "Κι ο μπαμπάς δεν μ' αγαπάει;" "Κι ο μπαμπάς σ' αγαπάει..." "Τότε γιατί έφυγε;..."

Όπως έλεγε πάντα η Ελευθερία, αυτή η τόσο απλή ερώτηση της έσχιζε την καρδιά και την "κολλούσε" στον τοίχο. Δεν μπορούσε να εξηγήσει σ' ένα πεντάχρονο παιδί γιατί, αφού ο μπαμπάς του το αγαπάει, είχε φύγει...

Ο Θεόφιλος είχε μια πολύ αραιή και τυπική επικοινωνία με το παιδί του. Έβλεπε τον μικρό για μερικές ώρες κάποιο πρωινό στις διακοπές των Χριστουγέννων και του Πάσχα. Δύο φορές το χρόνο. Για λίγες ώρες.

Έτσι, καθώς το παιδί μεγάλωνε, οι αναμνήσεις από τα τέσσερα πρώτα χρόνια της κοινής τους ζωής. πέρασαν στη λήθη και ό,τι θυμόταν από τον πατέρα του ήταν μόνο τα πολλά δώρα, που του έκανε, όταν βρίσκονταν, για να γεμίσει το κενό της απουσίας του... 

Σε ό,τι ζητούσε ο μικρός, ο Θεόφιλος δεν έλεγε όχι. Αυτό όμως συνέβαινε μόνο αυτές τις δύο συγκεκριμένες ημέρες του χρόνου. Ποτέ δεν έδωσε χρήματα στο παιδί, για να μην τα πάρει η μητέρα του. Λες και η Ελευθερία θα τα ξόδευε σε περιττές πολυτέλειες και λούσα...

Με τα χρήματα ήταν πολύ φειδωλός. Για μεγάλα χρονικά διαστήματα δεν κατέβαλλε τη νόμιμη διατροφή, με αποτέλεσμα η Ελευθερία και ο μικρός να στερούνται ακόμη και βασικά είδη. Ευτυχώς ο Θεόφιλος ήταν δημόσιος υπάλληλος 

κι έτσι μπόρεσε η Ελευθερία να πετύχει με δικαστική απόφαση την κατάσχεση μέρους του μισθού του. Η υπηρεσία του πλέον κρατούσε το ποσό της διατροφής και πήγαινε η Ελευθερία με τον μικρό κάθε μήνα και πληρώνονταν. 

Μεγαλώνοντας ο μικρός γινόταν ένα καλό και συναισθηματικό παιδί. Έλεγε συχνά στη μητέρα του: "Μαμά, χαμογέλα μου..." "Γιατί;" ρωτούσε τάχα ανήξερη εκείνη. "Γιατί μου αρέσει το χαμόγελό σου!" απαντούσε ο μικρός.

Τον έπαιρνε αγκαλιά χαμογελώντας κι εκείνες τις στιγμές ένιωθε όντως ευτυχισμένη...

Η Εκκλησία

"ἐπίρριψον ἐπὶ Κύριον τὴν μέριμνάν σου, καὶ αὐτός σε διαθρέψει· οὐ δώσει εἰς τὸν αἰῶνα σάλον τῷ δικαίῳ." ~ Ψαλμ. νδ' (54), 23

Όταν η Ελευθερία έμεινε μόνη της με το παιδί, η πρώτη πόρτα που σκέφτηκε να χτυπήσει και τη βρήκε ανοιχτή, ήταν της Εκκλησίας. Συνδέθηκε αμέσως με τους ιερείς της ενορίας της. Ο μικρός μπήκε από τα πέντε του στο Ιερό για να γίνει παπαδάκι. Τακτική στον κύκλο μελέτης αγίας Γραφής και στις κυριακάτικες και καθημερινές θείες Λειτουργίες. 

Στο σπίτι πάντα έκαιγε καντήλι και θυμίαμα και ποτέ δεν έλειπε ο Αγιασμός. Μάνα και γιος απέκτησαν μία συνειδητή, ουσιαστική και σταθερή σχέση με τον Θεό και την εκκλησία, με Πνευματικό, εξομολόγηση και τακτική Θεία Κοινωνία. Βοηθήθηκαν τόσο ψυχολογικά όσο και υλικά...

Όταν στην ενορία τους ξεκίνησε η λειτουργία συσσίτιου με τη μέριμνα του φιλοπτώχου ταμείου, ο προϊστάμενος ιερέας εξασφάλισε δύο μερίδες για την Ελευθερία και τον γιο της ως μία επιπλέον βοήθεια. Με τα χρήματα, που θα εξοικονομούσαν, θα κάλυπταν άλλες ανάγκες τους.

"Δοξασμένο το Όνομά Του, ποτέ δεν μας άφησε!" έλεγε πάντα με ευγνωμοσύνη η Ελευθερία. "Όταν μεγαλώσεις και θα μπορείς, όπου ακούς ότι έχουν ανάγκη, να βοηθάς! Με όποιον τρόπο μπορείς. Στα πρόσωπα εκείνων των ανθρώπων να ξεπληρώνεις αυτούς, που τώρα βοηθάνε εμάς" ήταν η συμβουλή, που έδινε συχνά στο γιο της.

Μία ακόμη δοκιμασία

... ένα πρωινό του Σεπτεμβρίου του 1992, η Ελευθερία δέχθηκε ένα τηλεφώνημα από τον δικηγόρο της, ο οποίος την ενημέρωνε ότι έπρεπε εντός τριμήνου να φύγουν με το παιδί από το σπίτι, διότι ο πατέρας του παιδιού το πούλησε... Είχε δημιουργήσει μεγάλα χρέη από χαρτοπαίγνια... Θα πέταγε το παιδί του στον δρόμο...

Η Ελευθερία ένιωσε να χάνεται η γη κάτω από τα πόδια της. Δεν πίστευε ποτέ πως ο άνθρωπος, που αγάπησε τόσο, θα έφτανε σε τέτοιο σημείο. Μπορούσε να καταλάβει πως ο Θεόφιλος έπαψε να την αγαπάει και παντρεύτηκε μιαν άλλη γυναίκα - δεν ήταν μοναδικό φαινόμενο - αλλά το να φανεί τόσο αχάριστος στην ίδια και τόσο σκληρόκαρδος στο παιδί του ήταν κάτι, που δεν το περίμενε.

Σε λιγότερο από έναν μήνα είχε βρει και είχε νοικιάσει ένα σπίτι, στο οποίο μετακόμισε με τον έφηβο πια γιο της. Μέσα σε όλες τις δυσκολίες, είχε πλέον να καλύψει και τα έξοδα του ενοικίου...

Από την εποχή που χώρισε, η Ελευθερία προσπαθούσε να δουλεύει για να εξασφαλίσει ένα μικρό, οικονομικό βοήθημα. Πήγαινε σε βιοτεχνίες κι έπαιρνε δουλειά για το σπίτι, αφού το παιδί ήταν μικρό και δεν είχε που να το αφήσει. Τώρα όμως, που προέκυψε το ενοίκιο, η ανάγκη εύρεσης εργασίας ήταν μεγάλη.

Ο αδερφός της εργαζόταν ως ασφαλιστής σε μία μεγάλη, πολυεθνική, ασφαλιστική εταιρεία, η οποία διατηρούσε γραφεία στο κέντρο της πόλης, στην οδό Αγίας Σοφίας. Εκεί έπιασε δουλειά ως καθαρίστρια. Το παιδί είχε μεγαλώσει και τελειώνοντας κάθε μεσημέρι το σχολείο, επέστρεφε σπίτι, έτρωγαν κι έφευγαν μαζί να καθαρίσουν τα γραφεία της εταιρείας. Παράλληλα καθάριζε και από κανένα σπίτι της γειτονιάς κι έτσι κατάφερναν να επιβιώνουν...

Βέβαια ούτε λόγος για καινούρια ρούχα και παπούτσια για εκείνην και το παιδί! Όλα αποφόρια και δεύτερο χέρι. Και όταν κάποιες φορές - ως παιδί - διαμαρτυρόταν ο μικρός, του έλεγε στοργικά: "Να μην ντρέπεσαι, αρκεί που είναι σε καλή κατάσταση και καθαρά..."

Η ίδια επέτρεψε την αγορά καινούριων ρούχων για τον εαυτό της πολλά χρόνια αργότερα, για τον αρραβώνα του γιου της. Ήταν η πρώτη μεγάλη χαρά, που έπαιρνε, και θα ακολουθούσαν κι άλλες...

"Τώρα, Παναγιά μου, μείναμε οι τρεις μας, εσύ, 

εγώ και το παιδί"...

Απόσπασμα από το βιβλίο: "Χαμογέλα μου"

του πατρός Αθ. Καρανταΐδη.

Μέρος των εσόδων αυτού του βιβλίου θα προσφερθεί στο Σπίτι της Μαρίας, ξενώνα

 φιλοξενίας άγαμων μητέρων και κακοποιημένων γυναικών, Θέρμη Θεσαλλονίκης.

Πηγή: Ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο εκδόσεων 

Αθανασίου Σταμούλη

Πῶς θά ζήσουμε μέσα στόν σύγχρονο διωγμό τῆς Ὀρθοδοξίας. ~ Συνομιλία Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου με πρωτοπρ. Πέτρο Χιρς.

Πρωτοπρ. Πέτρος Χιρς: "Πολλοί πιστοί φοβούνται πως δεν θα δούμε σύντομα μια άσπρη μέρα, πως έχει πολύ μέλλον ακόμα αυτή η κατάσταση μέχρι να γυρίσουμε στην κανονική μας ζωή. Και απορούν και μου λένε: "Τι θα κάνουμε;" Ιδιαίτερα από το εξωτερικό, έχω γράμματα πολλά και λένε: "Καλά εγώ είμαι μία ώρα από την εκκλησία και εκεί ο ιερέας μου δεν με αφήνει ούτε εξομολόγηση να κάνω. Πώς θα ζήσω; Τι να κάνω;" Υπάρχει πολλή αγωνία από τους πιστούς. Τι να τους πούμε;"

Αρχιμ. Σάββας αγιορείτης: "Έχουμε το παράδειγμα των χριστιανών των πρώτων αιώνων. Οι οποίοι με μύριους κινδύνους πήγαιναν νύχτα και τελούσαν την θεία λειτουργία, κρυφά, μέσα στους τάφους των μαρτύρων, μέσα στις κατακόμβες, στα υπόγεια, με μύριες προφυλάξεις και με κίνδυνο της ζωής τους. Έτσι και τώρα το πρώτο που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι έχουμε έναν διωγμό. Δεν είναι αυτό ούτε τυχαίο ούτε αυθόρμητο. Είναι προσχεδιασμένο αυτό το θέμα του κορωιδοϊού. Και υπάρχουν πάρα πολλά πειστήρια γι' αυτό και στο διαδίκτυο. 

Πώς από χρόνια πριν, το 1980, ένα βιβλίο μιλάει γι' αυτό το πράγμα. Ή πως πριν από λίγο καιρό, μία γνωστή καμπαλίστρια, η Μαντόνα είχε κάνει αυτό το σόου, που έδειχνε τους ανθρώπους με τις μάσκες, - προβοσκίδες τις λέω εγώ. Αυτές όχι μόνο δεν προστατεύουν τον άνθρωπο, αλλά τον αρρωσταίνουν. Να το πούμε και αυτό. Μιλάω ως γιατρός τώρα. Η μάσκα δεν προστατεύει αυτόν που τη φοράει, αλλά τη φοράει για να προστατεύσει τους γύρω του. Αν δηλαδή είναι ασθενής, να μην μεταδώσει με τα σταγονίδια τον ιό. Ή αν είναι γιατρός και χειρουργεί, να μην μεταδώσει στον άνθρωπο, που έχει ανοιχτό μπροστά του, κάποια ασθένεια ή μόλυνση.

Πρωτοπρ. Πέτρος Χιρς: "Πόσο μάλλον στον ναό." 

Αρχιμ. Σάββας αγιορείτης: "Πολύ περισσότερο μέσα στον ναό. Είναι απαράδεκτο. Είναι ολιγοπιστία. Είναι όπως είπαμε, βλασφημία του αγίου Πνεύματος. Αν το κάνουμε αυτό (το να φοράμε μάσκες) ή αν δεν φυλάμε τις άγιες εικόνες, που αποτελούν πηγή αγιασμού. Σύμφωνα με τους Ιερούς Κανόνες και μάλιστα της εβδόμης Οικουμενικής Συνόδου, όποιος δεν προσκυνά τις ιερές εικόνες αφορίζεται. Δηλαδή κόβεται (αποκόπτεται) από την εκκλησία. Είναι νεκρός πνευματικά. Αυτός δηλαδή ο άνθρωπος, δεν έχει σωτηρία, εάν δεν προσκυνά τις άγιες εικόνες. Είναι θέμα πίστεως, θέμα δογματικό, θέμα Ιερών Κανόνων. 

Και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να καλυφθεί κάποιος, δεν μπορεί δηλαδή να πει το είπε ο επίσκοπος, οπότε δεν θα το κάνω.  Ο απόστολος Παύλος τι μας έλεγε; "Και εγώ ο ίδιος να σας πω κάτι άλλο, από αυτό που σας έχω πει μέχρι τώρα ή και άγγελος εξ ουρανού να σας το πει, δεν θα τον ακούσετε. Πόσο μάλλον ένας άνθρωπος, ένας επίσκοπος ή και σύνοδος ακόμα ολόκληρη ή και όλες οι σύνοδοι, - και πανορθόδοξος να γίνει, - που θα μας απαγορεύει την προσκύνηση των ιερών εικόνων ή τη θεία μετάληψη ή την προσκύνηση της χειρός του ιερέως, αυτό είναι αντίθετο με τους ιερούς κανόνες και δεν επιτρέπεται να υπακούσουμε. Σε καμία περίπτωση." 

Πρωτοπρ. Πέτρος Χιρς: "Μερικοί λένε: Θα κάνουμε υπόκλιση μπροστά στην εικόνα και δεν θα τη φυλάμε".

Αρχιμ. Σάββας Αγιορείτης: "Ναι. Αυτό μου θυμίζει τους παπικούς, οι οποίοι κάνουν αυτό το πράγμα, αλλά αυτό είναι απόδειξη πλάνης και αίρεσης και είναι αντίθετο με τους Ιερούς Κανόνες. Σε αυτό μας αφορίζει, πρέπει να το καταλάβουμε αυτό.

Έχουμε την περίπτωση ενός ασκητού, ο οποίος για πάρα πολλά χρόνια επολεμείτο από τον διάβολο με λογισμούς πορνείας. Πάρα πολλά χρόνια... Και κάποια στιγμή κάπως αγανάκτησε και του είπε: "Επιτέλους! Γεράσαμε μαζί. Άφησέ με ήσυχο. Τόσα χρόνια με βασανίζεις", είπε στον διάβολο ο ασκητής. Και του είπε το εξής: "Θα σε αφήσω ήσυχο, εάν πάψεις να προσκυνάς αυτή την εικόνα της Θεοτόκου, που έχεις στο κελί σου". 

Κάθε βράδυ ο γέροντας προσκυνούσε την εικόνα. Και πήγε στον πνευματικό του, έναν φωτισμένο άνθρωπο, και του είπε αυτό που του είπε ο διάβολος: "Ότι θα φύγει ο πόλεμος της πορνείας, αν πάψεις να προσκυνάς τη Θεοτόκο". Και του είπε ο πνευματικός, ότι σε καμία περίπτωση δεν θα κάνεις αυτή την πράξη, την υπακοή. Είναι χίλιες φορές προτιμότερο να μείνει αυτός ο πόλεμος, και ακόμα-ακόμα να πέσεις και πιο πολύ, παρά να πάψεις να προσκυνάς την εικόνα της Θεοτόκου. Αυτό μας βγάζει εκτός εκκλησίας. 

Γιατί η προσκύνηση είναι η λατρεία προς τον Θεό. Είναι η αγάπη προς τον Θεό, που είναι η πρώτη εντολή. Και αυτό που είπατε προηγουμένως, ότι εν ονόματι της αγάπης, μας λένε: "Μην προσκυνάτε, μην κοινωνάτε με τον παραδοσιακό τρόπο ή μην φιλάτε το χέρι του ιερέως. Η αγάπη προς τον πλησίον σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να έρχεται σε αντίθεση με την αγάπη προς τον Θεό. Και μόνο από αυτό μπορούμε να καταλάβουμε ότι οι οδηγίες αυτές είναι εσφαλμένες. Εφόσον ο Χριστός μας έχει πει ότι αυτές οι δύο εντολές είναι μία. Δηλαδή όταν αγαπούμε τον Θεό, αγαπούμε και τον πλησίον. 

Προηγείται η εντολή της αγάπης προς τον Θεό και μετά ακολουθεί η αγάπη προς τον πλησίον. Έτσι δεν υπάρχει καμία περίπτωση, όταν λατρεύουμε τον Θεό, όταν προσκυνούμε τον Θεό, - που είναι η πρώτη εντολή, - να βλάψουμε τον πλησίον. Οποιαδήποτε πράξη λατρείας προς τον Θεό, που είναι εκπλήρωση της πρώτης εντολής,  - όπως αυτή είναι παραδεδομένη από τους άγιους Πατέρες μέσα στην αγία μας εκκλησία,  - δεν βλάπτει την δεύτερη εντολή, που είναι η αγάπη προς τον πλησίον. Δεν υπάρχει περίπτωση. Οπότε όλα αυτά που μας λένε είναι ανεδαφικά και αντι-ευαγγελικά. Γιατί μας λένε να ακυρώσουμε την πρώτη εντολή εν ονόματι της δευτέρας. Αυτό μας λένε."

Πρωτοπρ. Πέτρος Χιρς: "Την ακυρώνουμε με το να μην πάμε στην εκκλησία και να μην κοινωνούμε".

Αρχιμ. Σάββας αγιορείτης: "Ακριβώς. Ακυρώνουμε την πρώτη εντολή, της λατρείας προς τον Θεό, που είναι όλα αυτά που κάνουμε στην εκκλησία μας: Οι Ιερές Ακολουθίες, η προσκύνηση των Ιερών εικόνων, η προσκύνηση της χειρός του ιερέως, που δεν είναι η προσκύνηση ενός ανθρώπου, ενός χεριού, αλλά είναι η προσκύνηση του Χριστού. Ο ιερέας είναι εις τύπον και τόπον Χριστού και είναι φορέας της Θείας Χάριτος.

Εδώ επιτρέψτε μου να σας πω ακόμα μία γνώμη του αγίου Γαβριήλ, του δια Χριστόν Σαλού της Γεωργίας, που έλεγε: "Οι άγιοι Πατέρες μας διδάσκουν", φαίνεται και εδώ το φρόνημα των αγίων, που είναι φρόνημα ταπεινό. Ο ένας παραπέμπει στον άλλον. Αυτά που μας είπαν μέχρι τώρα, δεν παραπέμπουν πουθενά. Ποτέ δεν έχουν ξαναγίνει αυτά τα πράγματα. Να βρούμε ένα ιστορικό προηγούμενο στην εκκλησιαστική Ιστορία, που να μας λέει αυτά τα πράγματα. Και έλεγε λοιπόν ο άγιος Γαβριήλ: "Οι άγιοι Πατέρες μας διδάσκουν: "Ένας ιερέας με τη Χάρη του αγίου Πνεύματος, έχει τόση δύναμη, όση δεν έχουν όλοι οι λαϊκοί μαζί". 

Και θα μου πείτε τώρα εμένα ότι θα πούμε στους πιστούς μας να μην προσκυνούν τον ιερέα; Να μην δείξουν την ευλάβειά τους στο χέρι, που έπιασε τον Χριστό; Και να λέμε ότι υπάρχει περίπτωση αυτό το χέρι να μας μολύνει; Εδώ ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος μας λέει ότι "Το χέρι μου, το πόδι μου και όλα μου τα μέλη είναι γεμάτα Φως. Γίνομαι Θεός κατά χάριν. 

Λέει πάλι σε έναν ύμνο του, στον εβδομηκοστό τέταρτο: "Το Φως σου περιλάμποντας, με ζωογονεί Χριστέ μου! Γιατί κι αν νόσος Δέσποτα", (Να ορίστε! Λέει και τη λέξη ακόμα: "Κι αν ακόμα μία αρρώστια") και συνεχίζει ο άγιος: "Καν θλίψις, μα και λύπες καν δεσμά καν λιμός καν φυλακή. Μα ακόμα κι αν με βαστούν δεινότερα πικρά, αλγεινά, Χριστέ μου, σαν το σκοτάδι,... Λάμποντας, τα διώχνει όλα το Φως Σου!" Ορίστε. Τα διώχνει όλα το Φως του Χριστού. Και τη νόσο και τις λύπες και το λιμό και τη φυλακή.

Σαφέστατα πράγματα από τους αγίους Πατέρες. Και μας λένε ότι η θεία Κοινωνία είναι δυνατόν να μεταδώσει μολυσμό; Και έχουμε ακόμα ένα θαυμαστό περιστατικό. Στη Ρουμανία τώρα τελευταία. Που δικαιολογεί την πίστη, που πρέπει να έχουμε στην θεία Κοινωνία και ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μολυνθούμε από τη θεία Κοινωνία. Αυτό το περιστατικό συνέβη στην Σουτσεάβα. 

Εκεί υπάρχει ένας πολύ μεγάλος άγιος, ο άγιος Ιωάννης ο Νεομάρτυς από τον Πόντο, ο Τραπεζούντιος. Και εκεί είναι το λείψανό του και είναι το δεύτερο μεγαλύτερο προσκύνημα στην Ρουμανία μετά το πρώτο που είναι η αγία Παρασκευή η Επιβατινή στο Ιάσιο. Εκεί λοιπόν στο μοναστήρι του αγίου Ιωάννη του Τραπεζούντιου και μέσα στο μοναστήρι είναι και η Επισκοπή. 

Στην Επισκοπή είναι τώρα επίσκοπος ο ενενηντάχρονος, αρχιεπίσκοπος Σουτσεάβα, Ποιμήν. Ο οποίος υπέργηρος αρχιεπίσκοπος βρέθηκε θετικός στον κορωνοϊό. του Covid-19. Βεβαίως και αυτό είναι αμφισβητούμενο, γιατί, όπως οι ίδιοι οι επιστήμονες το παραδέχονται, δεν είναι κατάλληλο το τεστ που έχουμε για τον κορωνοϊό. Και μπορεί να είναι και οτιδήποτε άλλο... 

Μάλιστα χτες είδα ένα βίντεο, που ένας πρωθυπουργός, από αφρικανικό κράτος, τους ξεφτίλισε τους επιστήμονες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. Τους έστειλε δείγματα από ένα φρούτο και από λάδι μηχανής αυτοκινήτου και από άλλα τελείως άσχετα και του απάντησαν ότι βγήκαν θετικά σε κορωνοϊό τα δείγματα αυτά, που δεν ήταν από άνθρωπο! Δηλαδή η απόλυτη ντροπή για τον Π.Ο.Υ. Και μετά εμείς αυτούς τους ανθρώπους τους εμπιστευόμαστε, και παίρνουμε οδηγίες όλες οι χώρες, παγκοσμίως από αυτούς!..."

Πρωτοπρ. Πέτρος Χιρς: "Και είναι οι ίδιοι που θέλουν να εισάγουν σεξουαλική παιδαγωγία σε παιδιά δύο και τρία και τέσσερα ετών τα χειρότερα παρά φύση. Οι άνθρωποι του σκότους! Και τώρα καθόμαστε και τους λέμε: "Παρακαλούμε να μας οδηγήσετε στην υγεία. Υπάρχει πρόβλημα".

Αρχιμ. Σάββας αγιορείτης: "Τεράστιο πρόβλημα. Και τώρα φαίνεται ότι αυτοί πήραν πάρα πολλά χρήματα, όπως έχει διαρρεύσει, από αυτούς τους παγκοσμιοποιητές. Αυτούς που θέλουν να φτιάξουν την παγκόσμια σιωνιστική αυτοκρατορία και παγκόσμια κυβέρνηση, όπως την έχουν οραματιστεί. Αυτός είναι ο σκοπός του σιωνισμού. 

Όχι πλέον να περιμένουν τον μεσσία να τους φτιάξει το κράτος, όπως το ονειρεύονται. Γι' αυτό εξάλλου και οι αρχαίοι σιωνιστές σκότωσαν τον Χριστό, γιατί Τον περίμεναν σαν ένα εγκόσμιο Ηγέτη, ο Οποίος θα έφτιαχνε ένα κράτος παγκόσμιο και ένδοξο και αιώνιο. Και όχι μια πνευματική Βασιλεία, όπως ήρθε να κάνει ο Χριστός μας, δηλαδή την Εκκλησία. 

Έτσι, τώρα έχουν αλλάξει, και τι λένε; "Δεν θα περιμένουμε τον μεσσία. Ο μεσσίας αργεί. Θα φτιάξουμε το κράτος", και εκεί στοχεύει όλη αυτή η παγκόσμια εκστρατεία εξαπάτησης μέσω των Μ.Μ.Ε. που υφιστάμεθα, "και μετά θα φέρουμε και τον άνθρωπό μας για να την εγκαθιδρύσουμε". Αυτά τα λένε οι ίδιοι και επομένως ερμηνεύουν όλα αυτά τα γεγονότα που ζούμε. Ας γυρίσουμε πάλι στη Ρουμανία, να πούμε για τον επίσκοπο αυτόν.

Ο οποίος μένει όπως είπαμε στο μοναστήρι του αγίου Ιωάννη του Τραπεζούντιου, στην πόλη Σουτσέοβα. Και βγήκε ανακοίνωση από τη μονή, η οποία λέει ότι εφέτος το Πάσχα, τη Λαμπρο-δευτέρα, ο ποιμενάρχης, ο πατήρ Ποιμήν, έλαβε μέρος στις Ακολουθίες και στη Θεία Λειτουργία 

και κοινώνησε από το ίδιο Άγιο Ποτήριο με τους Πατέρες της μονής και με όλους τους Κληρικούς, που εκείνη τη μέρα συλλειτούργησαν μαζί του. Επειδή δεν αισθανόταν καλά από την αρχή της Μεγάλης Εβδομάδος, τελικά την Δευτέρα του Πάσχα, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο της πόλης, που φέρει το όνομα του αγίου Νεομάρτυρος Ιωάννου, διαπιστώθηκε ότι ήταν θετικός στον κωρονοϊό, το βράδυ πήγε σε ένα άλλο νοσοκομείο.

Και επί λέξη τώρα η ανακοίνωση της μονής: "Θέλουμε να έχετε υπόψη σας ότι ο ιεράρχης μας Σεβασμιώτατος Ποιμήν, λειτούργησε κατά την πασχαλινή Θεία Λειτουργία και την άλλη μέρα μαζί με όλους τους Πατέρες της μονής του αγίου Ιωάννη του Νέου. Όλοι τους κοινώνησαν από το ίδιο Άγιο Ποτήριο, όπως κάθε φορά συμβαίνει σε κάθε Θεία Λειτουργία, εκτός από έναν, τον διάκονο, που εκτελούσε χρέη νεωκόρου και φρόντιζε για την τάξη της Ακολουθίας και όπως αναφέρεται ολιγοπιστούσε και ίσως και γι' αυτό δεν κοινώνησε. 

Τώρα μετά από πολλές συζητήσεις, κι αρνητικά σχόλια που ακούστηκαν στην τηλεόραση, ήρθαν τα εργαστηριακά αποτελέσματα των Πατέρων και των λαϊκών διακονητών της Ιεράς μονής. Από όλους αυτούς που υποβλήθηκαν στο τεστ, όλοι ήταν αρνητικοί. Και αυτοί που είχαν κοινωνήσει από το ίδιο Άγιο Ποτήριο με τον ασθενή, σύμφωνα με τα εργαστηριακά δεδομένα, τον Ποιμένα, τον επίσκοπο. Όλοι ήταν αρνητικοί και μόνο αυτός που δεν κοινώνησε, ο διάκονος ήταν θετικός! 

Αυτά όρισε ο Θεός για κείνους τους χλιαρούς, που πλησιάζουν το Άγιο Ποτήριο και την Ιερή Λαβίδα. Βλέπετε; Δεν χρειάζεται να κάνουμε οικονομία. Ο ίδιος ο Θεός, ο Χριστός μας αποδεικνύει μέσα από τα γεγονότα, για τους ολιγόπιστους και τους στηρίζει. Αν δηλαδή θέλουν, τα βλέπουν τα γεγονότα και δεν χρειάζεται σε τίποτα άλλο να κάνουμε οικονομία. Για να έχουμε πλήρη εμπιστοσύνη στον Θεό. Ο ίδιος ο Θεός οικονομεί. Και τους ολιγόπιστους. Και βεβαίως τους άπιστους δεν μπορεί να τους οικονομήσει, γιατί δεν θέλουν να οικονομηθούν. 

Και φαίνεται ότι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με ολιγόπιστους μόνο, έχουμε να κάνουμε με άπιστους. Οι οποίοι συστηματικά (μου έκανε εντύπωση από την αρχή που ξέσπασε αυτό το υποτιθέμενο σκάνδαλο της πανδημίας, - και μάλιστα υπάρχει αναφορά στο διαδίκτυο που λέει ότι ενώ είχαν μόλις δύο κρούσματα, για να δούμε το μέγεθος της απάτης, στο Ουχάν, στην Κίνα, - άρχισαν οι δημοσιογραφίσκοι να μιλούν για πανδημία, με δύο κρούσματα παγκοσμίως, δηλαδή αυτό είναι γελοίο.)" 

Πρωτοπρ. Πέτρος Χιρς: " Εγώ θυμούμαι πολύ νωρίς, γράμματα και άρθρα, να γράφουν πάρα πολλοί και να λένε: "Άλλαξε ο κόσμος! Τελείωσε! Δεν πάμε πίσω. Μία αρρώστια άλλαξε τα πάντα!. Δεν είχαμε μπει καλά-καλά στο θέμα κι αυτοί μας μιλάγαν για την επόμενη μέρη. Πώς γίνεται αυτό;"

Αρχιμ. Σάββας αγιορείτης: "Και οι δικοί μας πολιτικοί που συχνάζουν στις λέσχες του Μπίντελμπεργκ μιλούσαν για το θέμα και λέγανε: "Η πανδημία ήρθε για να μείνει. Και όλα αυτά τα μέτρα ήρθαν για να μείνουν". Γιατί να μείνουν δηλαδή; Αν είναι όντως μια επιδημία, δεν πρέπει να μείνουν τα μέτρα. 

Κι όμως βλέπουμε ότι και τώρα ακόμα, που σχεδόν έχει εκλείψει η λεγόμενη πανδημία, έχουμε πάρα πολύ αυστηρά μέτρα. Ιδίως στις εκκλησίες. Πολύ αυστηρά μέτρα. Για παράδειγμα, μου στείλανε σήμερα από την Γερμανία, τα μέτρα της ορθόδοξης εκεί εκκλησίας της Γερμανίας, όπου επιβάλλεται σε όλους τους πιστούς να φορούν μάσκες μέσα σε όλες τις ακολουθίες, να είναι σε αποστάσεις ενάμιση μέτρου και όλα αυτά, που όπως είπαμε συνιστούν μια βλασφημία κατά του αγίου Πνεύματος. 

Πρωτοπρ. Πέτρος Χιρς: "Από το κράτος ή από την εκκλησία;"

Αρχιμ. Σάββας αγιορείτης: "Από την εκκλησία δυστυχώς. Από την ηγεσία της εκκλησίας. Από εγκύκλιο της μητροπόλεως της Γερμανίας. Είναι απαράδεκτα πράγματα."

Πρωτοπρ. Πέτρος Χιρς: "Σαν να μην ισχύει τίποτα από όλα αυτά που λέμε. Σαν να είναι ένας κοινός χώρος (ο ναός) και μπορεί να συμβαίνει οτιδήποτε μέσα."

Αρχιμ. Σάββας αγιορείτης: "Ακριβώς. Σαν να είναι ένα σούπερ μάρκετ η εκκλησία ή σαν να είναι μια αίθουσα διασκεδάσεως και πρέπει να εφαρμοστεί και εκεί ο νόμος που ισχύει και για τις άλλες αίθουσες. Μιλήσαμε για το τι γίνεται στα εγκαίνια ενός ιερού Ναού και είπαμε ότι ο επίσκοπος, ο αρχιερέας, γονατίζει και λέγει ένα πολύ χαρακτηριστικό  -  επιτρέψτε μου να συμπληρώσω. Παρακαλεί λοιπόν, τον Θεό και λέει: "Κατάστησον αυτόν (τον ναόν δηλαδη) λιμένα χειμαζομένων" (=να είναι ένα λιμάνι γι' αυτούς που ταλαιπωρούνται), "Ιατρείον παθών" (=εννοεί και τα σωματικά και τα ψυχικά). 

Οι άνθρωποι όταν υπήρχε πανδημία, όταν υπήρχε λοιμική νόσος, στις εκκλησίες πήγαιναν για να βρουν παρηγοριά και θεραπεία. Εμείς στο μοναστήρι μας, που έχουμε στην Έδεσσα, έφερναν τους ασθενείς, ψυχοπαθείς κατ' εξοχήν, και τους άφηναν εκεί για μέρες και για μήνες και γινόντουσαν καλά, με το που παρέμεναν μέσα στην εκκλησία, στο μοναστήρι. Λοιπόν, που θα πάει ο ασθενής, αν δεν πάει στον Χριστό, που είναι ο Ιατρός των ψυχών και των σωμάτων ημών; Τι τα διαβάζουμε στις ευχές αν δεν τα πιστεύουμε;"

Πρωτοπρ. Πέτρος Χιρς: "Το πιο λογικό το ότι εμείς που έπρεπε να ήμασταν πρωτοστάτες στο να φέρνουμε τον κόσμο στην εκκλησίας, έχουμε γίνει διώκτες!"

Αρχιμ. Σάββας αγιορείτης: "Εμείς οι ίδιοι διώχνουμε τους ασθενείς από το Ιατρείο. Είναι τραγικό. Και όπως μου έλεγε ένας λαϊκός, πάρα πολύ εύστοχα, "Σήμερα", μου λέει, "οι Ποιμένες, πάτερ μου, κλείστηκαν μέσα στο μαντρί και τα πρόβατα τα κλείσανε απέξω, να τα φάνε οι λύκοι". Αυτό έγινε τώρα. Κλειστήκαμε οι ιερείς και οι αρχιερείς μόνοι μας Λειτουργίες μέσα στους ναούς και τους λαϊκούς τους αφήνουμε απέξω. Και έχω τραγικές μαρτυρίες , πηγαίνει η καημένη η πιστή η γυναίκα να βάζει το αυτί της στον τοίχο της εκκλησίας για να πιάσει κάποια λέξη από αυτά που διαβάζουμε οι ιερείς και οι αρχιερείς μέσα στον ναό. Αν είναι δυνατόν! 

Και έχουμε πάλι και από το άγιον Όρος μια μαρτυρία, που και σε ένα μοναστήρι στην αρχή, που έγινε όλη αυτή η αναστάτωση, δεν δεχόντουσαν τους λαϊκούς και ένας γέροντας έτσι σπουδαίος πάει στον ηγούμενο και του λέει: "Πάτερ σου αρέσει αυτή η κατάσταση; Έτσι όπως κάναμε σήμερα την πανήγυρή μας που δεν υπήρχε ούτε ένας λαϊκός; Δεν είχε Χάρη! Το κατάλαβες; Δεν έχουμε Χάρη!" Γιατί εκκλησία είμαστε όλοι μαζί. Δεν επιτρέπεται, οποιονδήποτε άνθρωπο να τον κόβεις από τη Θεία Λειτουργία και από τη Θεία Κοινωνία. Απαγορεύεται.

"Τον ερχόμενον προς Με ου μή εκβάλλω έξω". Αυτό το λέει ο Χριστός σαφέστατα. 

Πρωτοπρ. Πέτρος Χιρς: "Για ποιους τότε λειτουργούμε;"

Αρχιμ. Σάββας αγιορείτης: "Ακριβώς. Μόνο για τους αρχιερείς και ιερείς; Κάνουμε μια ελίτ; Μια κάστα; Ένα σύστημα; Κοιτάξτε και τι ωραία το λέγει εδώ. Παρακαλεί ο αρχιερέας να γίνει ο ναός: "ιατρείον παθών" και μετά: "Καταφυγή ασθενών". Είναι το καταφύγιο των ασθενών ο ναός κι όχι να τους κλείνουμε έξω! Κι άρρωστος να είναι ο άνθρωπος και μεγάλης ηλικίας γιατί να του κλείσεις την πόρτα του ναού; Πού θα βρει παρηγοριά; Λένε: "Θα μπει μέσα και θα κολλήσει". Πώς θα μπει μέσα και θα κολλήσει; Αφού μέσα είναι γεμάτο με Χάρη. Αφού "ο Χριστός είη εν μέσω ημών". Υπάρχει περίπτωση ο Χριστός να αφήσει να κολλήσει ο ένας τον άλλον;"

Πρωτοπρ. Πέτρος Χιρς: "Κι άλλη μια ερώτηση γέροντα: Μήπως εμείς δεν έχουμε γεύση Χάριτος; Γι' αυτό δεν καταλαβαίνουμε... Αλλιώς πώς; Θα έχουμε χάσει ήδη την αίσθηση..."

Αρχιμ. Σάββας αγιορείτης: "Αυτό ακριβώς. Δεν έχουμε βίωμα, δεν έχουμε Ζωή. Δυστυχώς, και να το πούμε κι αυτό, και κληρικοί και λαϊκοί έχουμε πέσει πολύ βαρειά, ηθικά, στο θέμα του ήθους, δηλαδή της ζωής, και γι' αυτό τώρα λοξοδρομούμε και στην πίστη. Και όλα αυτά που λέμε τώρα, δεν είναι ηθικά, είναι δογματικά. Δεν είναι απλά παραπτώματα, είναι σφάλματα ως προς την πίστη. Και όπως μας έλεγε ο καθηγητής μας ο κύριος Τσελεγγίδης: "Όταν κανείς σφάλλει στο ήθος, σε λίγο θα σφάλλει και στο δόγμα". Όλοι οι Πατέρες μας το λένε: Αν χάσουμε το ήθος, όπως το έχουμε ήδη χάσει στην πλειοψηφία, σχεδόν όλοι, είναι θέμα χρόνου να χάσουμε και την πίστη μας..."

Πρωτοπρ. Πέτρος Χιρς: "Να ρωτήσω; Η ρίζα του κακού πού βρίσκεται; Πού οφείλεται; Πώς φτάσαμε σε αυτό το χάλι;"

Αρχιμ. Σάββας αγιορείτης: "Η ρίζα του κακού βεβαίως είναι η αμαρτία, είναι η αποστασία, είναι η υποταγή στον αρχέκακο διάβολο. Και η πρώτη αρχή είναι η ραθυμία, όπως μας λένε οι Πατέρες. Από κει ξεκινάει όλο το κακό. Ο διάβολος μας ρίχνει στην ραθυμία, στην αμέλεια και μετά στην αμαρτία. Και από την αμαρτία μετά μας ρίχνει στην απελπισία. Και αν μπορέσει και στην αυτοκτονία, γιατί είναι και ανθρωποκτόνος. Αυτή είναι η πορεία του κακού. 

Επομένως ο ναός δεν είναι χώρος που μεταδίδεται η ασθένεια. Αυτό πρέπει οπωσδήποτε να ξεκαθαριστεί στις συνειδήσεις των πιστών. Αυτό είναι το πρώτο, για να αντισταθούμε σωστά σε όλον αυτόν τον πειρασμό, και σε όλη αυτή την πρόκληση. Και θα πρέπει να αντιδράσουμε με όποιον τρόπο μπορούμε. Και με όποιον τρόπο να κάνουμε Λειτουργία. Πλέον είπαμε δεν γίνεται να κάνουμε υπακοή σε έναν νόμο άνομο. Όταν οι άγιοι Απόστολοι, σύρθηκαν μπροστά στους αρχιερείς, οι οποίοι τους απαγόρεψαν να μιλάνε για την Ανάσταση, είπανε ότι αυτό δεν μπορούμε να το κάνουμε. Μα ήταν αρχιερείς θα μου πείτε. Ας ήταν κι ό,τι και να ήταν. 

"Πειθαρχείν Θεώ μάλλον ή ανθρώποις". Δεν μπορούμε να υπακούμε σε εντολή ανθρώπινη, η οποία έρχεται σε αντίθεση, με την υπακοή στον Θεό. Ο ναός λοιπόν λέει εδώ, είναι "Ιατρείον παθών, καταφυγή ασθενών, δαιμόνων φυγαδευτήριον". Οι δαιμονισμένοι και αυτοί που έχουν δαιμονικές ενέργειες, όταν πηγαίνουν στον Ναό, απαλλάσσονται από τις δαιμονικές ενέργειες. Εφόσον φυσικά, υπάρχει η μετάνοια και όλες αυτές οι προϋποθέσεις. 

Και ακόμα, παρακαλεί ο αρχιερέας και λέγει: "Εν τω είναι τους Οφθαλμούς Σου ανεωγμένους επ' αυτόν ημέρας και νυχτός". Δηλαδή: "Θεέ μου, τα μάτια Σου να τα έχεις στυλωμένα σε αυτόν τον Ναό". Καταλαβαίνουμε; Δηλαδή, ο ναός, ο κάθε ναός που έχει εγκαινιαστεί, ορθοδόξως φυσικά, είναι θεοφρούρητος. Τα μάτια του Θεού είναι στον Ναό συνέχεια! Είναι δυνατόν ποτέ ο Θεός να επιτρέψει στο Σπίτι Του να αρρωστήσουν; 

Και ακόμα: "Τα ώτα Σου προσέχοντα εις την δέησιν των εν φόβω Σου και εν ευλαβεία εν αυτώ εισιόντων". Και τα αυτιά Σου, λέει, να προσέχουνε στις δεήσεις και στις παρακλήσεις που αναπέμπονται από τους πιστούς. Και σε άλλη περίπτωση πάλι λέμε: ""Δέσποτα Κύριε ο Θεός ημών, ο καταστήσας εν ουρανοίς τάγματα και στρατιές αγγέλων και αρχαγγέλων λειτουργείν εν τη Δόξη, ποίησων εν τη εισόδω ημών, είσοδον αγίων αγγέλων γενέσθαι συλλειτουργούντων ημίν και συνδοξολογούντων την Σην αγαθότηταν". Μέσα στο Ναό έχουμε αγγέλους που συλλειτουργούν με τους ιερείς και συνδοξολογούν με όλον τον λαόν, τον Θεόν.  

Μπορεί λοιπόν σε αυτόν τον χώρο να υπάρξει μολυσμός; Σε καμιά περίπτωση. Άρα το πρώτο είναι αυτό: Να στερεωθούμε στην πίστη. Ότι όλα αυτά που μας λένε και μας σερβίρουν ως θεολογία δεν είναι θεολογία, αλλά είναι θολολογία. Δηλαδή, θολώνουνε αυτό το ακραιφνές της πίστεως. Αυτά που μας έχουν πει οι άγιοι Πατέρες. Σε καμία περίπτωση δεν μεταδίδεται μολυσμός ούτε από τη Θεία Κοινωνία ούτε από τα άλλα αγιάσματα που παίρνουμε. Δηλαδή το αντίδωρο, τον αγιασμό, το άγιο ευχέλαιο, την αρτοκλασία, τα κόλλυβα, τα άγια λείψανα, τις άγιες εικόνες. Σε καμία περίπτωση.

Όλα μέσα στο Ναό είναι άγια. Εφόσον καταυγάζονται όλα από το άκτιστο Φως. Αυτό είναι το πρώτο που πρέπει να ξεκαθαρίσουμε και το δεύτερο μετά είναι να συσπειρωθούμε κοντά σε ιερείς σωστούς. Γιατί κακά τα ψέμματα, ζούμε και μία μεγάλη κατάπτωση του κλήρου. Ο ίδιος ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός το είχε προφητεύσει αυτό. Ότι θα έρθει καιρός που οι κληρικοί θα γίνουν χειρότεροι και από τους λαϊκούς. Και θα μπαίνει, λέει, ο κληρικός στο σπίτι, και μετά που θα φεύγει, θα κάνουν θυμίαμα. Για να ξεβρομίζει με συγχωρείτε, ο τόπος. Εκεί θα φτάσουν οι κληρικοί, δυστυχώς. Και έχω πολλές προσωπικές μαρτυρίες και εμπειρίες και από εξομολογουμένους, που βλέπουν αυτή την κατάπτωση. 

Και ένας σύγχρονος φωτισμένος γέροντας, που κοιμήθηκε πριν από λίγο καιρό, έλεγε επί λέξη ότι είναι ζήτημα αν θα βρεις διακόσιους σωστούς ιερείς στην Ελλάδα. Δεν είναι τραγικό; Και μεμαρτυρημένο αυτό, ο πατήρ Αθανάσιος Μυτιληναίος, καταξιωμένος ιεροκήρυκας, πριν περίπου σαράντα χρόνια, το άκουσα με τα ίδια μου τα αυτιά σε ομιλία του, έλεγε ότι από τους οκτώ χιλιάδες κληρικούς που είχαμε τότε στην Ελλάδα, οι χίλιοι, σας το λέω, έλεγε, με βεβαιωμένα στοιχεία, δεν πιστεύουν τίποτα. Οι χίλιοι από τους οκτώ χιλιάδες. Τότε, πριν σαράντα χρόνια. Και τώρα φτάσαμε στους διακόσιους, που πιστεύουν κι έχουν φόβο Θεού. Δυστυχώς, δυστυχέστατα...

Και έχουμε μία μαρτυρία ακόμα, από μία σύγχρονη ασκήτρια, που κοιμήθηκε πριν εφτά-οκτώ χρόνια, αν δεν απατώμαι, Χριστίνα το όνομά της, στην Ξάνθη νομίζω ήταν αυτή. Η οποία αποκάλυψε σε ένα πνευματικό της παιδί, ένα όραμα. Της είπε βεβαίως, δεν θα το πεις, αλλά θα το πεις μετά το θάνατό μου. Και ποιο ήταν το όραμα; Είδε το Χριστό, της παρουσιάστηκε όχι στον ύπνο, ο Οποίος της είπε ότι από τους αρχιερείς που υπήρχαν τότε στην Ελλάδα, οι οκτώ είναι μόνο δικοί Μου. Μιλάμε για οκτώ-δέκα χρόνια πίσω. Από τους τότε ογδόντα αρχιερείς που είχαμε, οι οκτώ μόνο ήταν δικοί Του, του Χριστού. Δεν ξέρω πόσους έχουμε. Ας μην τολμήσουμε να πούμε τον αριθμό. 

Γιατί η μεγαλύτερη αμαρτία δεν είναι τα ηθικά, στα οποία δυστυχώς έχουμε βουλιάξει, αλλά είναι η αμαρτία στην πίστη και μεις ως Ελλαδική εκκλησία, έχουμε κάνει δύο ανοσιουργήματα απέναντι στη πίστη. Το ένα είναι αυτό που έγινε το 2016 στην Κρήτη, στο Κολυμπάρι, όπου καταπροδώσαμε την πίστη και είπαμε ότι οι αιρετικοί παντός είδους  (προτεστάντες, παπικοί κλπ.) είναι εκκλησίες. Τους δώσαμε το όνομα. Αναγνωρίσαμε δηλαδή τις αιρέσεις ως εκκλησίες. Αυτό είναι μέγιστο ανοσιούργημα και βλασφημία στην πίστη του Χριστού. 

Και το δεύτερο ανοσιούργημα ήταν που αναγνωρίσαμε το σχίσμα αυτό, τους ψευτο-επισκόπους  της ψευτο-εκκλησίας της Ουκρανίας. Που μεμερτυρημένα, τα δύο τρίτα από αυτούς τους επισκόπους είναι χειροτονημένοι από καθηρημένους, άρα αχειροτόνητοι. Και το ένα τρίτο είναι τελείως αχειροτόνητοι. Είναι οι λεγόμενοι αυτο-χειροτόνητοι. Μάλιστα υπάρχει η περίπτωση με κάποιον που έβαλε το άγιο λείψανο στο κεφάλι του και χειροτονήθηκε επίσκοπος (...) 

Λοιπόν, αυτά είναι πράγματα βλάσφημα και δυστυχώς αυτούς τους ανθρώπους, αρχιερείς δικοί μας, τους στήνουν δίπλα τους και κάνουν μαζί τη Λειτουργία και φυσικά το Πνεύμα το άγιο ου μυκτηρίζεται, δεν εμπαίζεται. Δεν μυκτηρίζεται ο Θεός. Δεν μπορείς να κοροϊδεύεις το Θεό. Φυσικά και δεν γίνεται Λειτουργία τότε, κι όχι μόνο δεν γίνεται Λειτουργία σε αυτή την περίπτωση, αλλά αυτοί που το κάνουνε, δέχονται κρίμα και κατάκριμα από το άγιο Πνεύμα". 

Πρωτοπρ. Πέτρος Χιρς: "Άρα μες τις αιτίες της κρίσης που ζούμε, πρέπει να βάλουμε πρώτα-πρώτα...

Αρχιμ. Σάββας αγιορείτης: "...την προδοσία της Πίστεως. Και μετά έχουμε και την προδοσία του ήθους. Να πω κι αυτό. Το έχω πει και σε άλλες ομιλίες. Ένας σύγχρονος άγιος, μεμαρτυρημένης αγιότητος, ο πατήρ Αναστάσιος ο Κουδουμιανός, στην Κρήτη, στην μονή του Κουδουμά. Ήταν σε πολύ μεγάλα πνευματικά ύψη, με εμπειρίες του ακτίστου Φωτός, με οράσεις της Θεοτόκου, με θαύματα της Θεοτόκου σε αυτόν, 

μας έχει καταθέσει κι αυτός μία μαρτυρία, μία εμπειρία που είχε με την Υπεραγία Θεοτόκο. Η οποία του εμφανίστηκε καταστεναχωρημένη, την ρώτησε: "Γιατί Παναγία μου είσαι τόσο στενοχωρημένη; Και του είπε ότι είναι στενοχωρημένη με τους Έλληνες και με τις αμαρτίες που κάνουν, και τη ρώτησε για ποιες κυρίως; 

Και του είπε ότι τρεις είναι οι μεγαλύτερες αμαρτίες, που κάνουν οι Έλληνες: Το πρώτο είναι η βλασφημία. Μεγίστη αμαρτία. Η βλασφημία των Θείων. Του Χριστού μας, της Παναγίας μας κλπ. Δεύτερον οι εκτρώσεις, που κάποιοι λένε ότι μπορεί να είναι και ένα εκατομμύριο. Δεν ξέρουμε ακριβώς τα στοιχεία. Και τρίτον είναι τα παρά φύσιν αμαρτήματα, που γίνονται μέσα στο γάμο. 

Όλες αυτές οι ανωμαλίες που προβάλλονται από το διαδίκτυο, σκοπίμως, από τους καμπαλιστές, σιωνιστές κτλπ., για να διαφθείρουν κατά βάσιν τους χριστιανούς, έχουν υιοθετηθεί από τα ζευγάρια σήμερα, ως κάτι το φυσιολογικό. Και έχουν μία τεράστια εξάπλωση. Και αυτό είναι μεγίστη αμαρτία και βλασφημία της εικόνας του Θεού. 

Πρωτοπρ. Πέτρος Χιρς: "Γέροντα για να ξαναπούμε την πρώτη αμαρτία. Βλασφημία κατά του Χριστού, των αγίων και της Παναγίας. Δεύτερον οι εκτρώσεις. 

(Αρχιμ. Σάββας αγιορείτης: "Φοβερό έγκλημα. Και το τρίτον παρά φύσιν αμαρτίες, ανωμαλίες, για τις οποίες ο σύγχρονος ο γέροντας, ο πατήρ Εφραίμ από την Αριζόνα, συνιστούσε και να τις λέμε και ονομαστικά. Γιατί πλέον κάποιοι δεν καταλαβαίνουν και το θεωρούν και φυσιολογικά. Αυτά που λέμε, με συγχωρείτε, στοματικό έρωτα 

ή αυτές οι παρά φύσιν ομοφυλοφυλικές σχέσεις, όλα αυτά είναι ανωμαλίες. Τίποτα από όλα αυτά δεν επιτρέπεται. Και δυστυχώς υπάρχουν πνευματικοί, χωρίς άγιο Πνεύμα, όπως έλεγε ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, και λένε στα πνευματικά τους παιδιά: "Εγώ δεν ασχολούμαι με αυτά. Κάντε ό,τι θέλετε." Και έχουν τεράστια εξάπλωση όλα αυτά."

Πρωτοπρ. Πέτρος Χιρς: "Συγνώμη τι είπε ο άγιος Συμεών;"

Αρχιμ. Σάββας αγιορείτης: "Ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, πριν χίλια χρόνια, έλεγε για την εποχή του ότι υπάρχουν πνευματικοί χωρίς άγιο Πνεύμα, και τέτοιοι δυστυχώς υπάρχουν και σήμερα. Οι οποίοι λένε στα ζευγάρια: "Κάντε ό,τι θέλετε. Εφόσον είστε παντρεμένοι, επιτρέπονται τα πάντα." 

Όλες οι ανωμαλίες, όχι μόνο τις εγκαταλείπουν, αλλά κάποιοι τις συνιστούν κιόλας, και το προωθούν και το επιβάλλουν καμιά φορά, τάχατες για να μην χαλάσει η οικογένεια κτλπ. Αν είναι δυνατόν, να κρατάμε έτσι τις οικογένειες με την βοήθεια δηλαδή του διαβόλου. 

Πρωτοπρ. Πέτρος Χιρς: "Αυτές οι αμαρτίες σημαίνει ότι δεν έρχεται η Χάρη του Θεού. Έτσι δεν είναι;"

Αρχιμ. Σάββας αγιορείτης: "Βεβαίως. Αν έχουν κάνει αυτά τα πράγματα, και δεν μετανοούν, δεν μπορούν να κοινωνήσουν ποτέ. Πρώτον αυτό. Αν δεν κοινωνήσεις, είσαι αποκομμένος από τη Ζωή, άρα από τη σωτηρία."

Πρωτοπρ. Πέτρος Χιρς: "Εάν ο πνευματικός τους λέει: "Είναι ευλογημένο", έχουν πάρει την αμαρτία;

Αρχιμ. Σάββας αγιορείτης: "Βεβαίως την έχουνε, γιατί πρέπει να επιλέγουμε τον σωστό πνευματικό. Δηλαδή αν αύριο ο πνευματικός αυτός, τους πει, πάτε να αυτοκτονήσετε, είναι καλό πράγμα; Θα πάνε; Μπορεί και να πάνε. Αλλά αυτό δεν τους απαλλάσσει από την ενοχή". 

Πρωτοπρ. Πέτρος Χιρς: "Γιατί έχουμε ακούσει σε αυτή την κρίση που περνάμε τώρα, να λένε: "Ας κάνουμε υπακοή στους αρχιερείς, στους ιερείς. Αυτοί έχουν το κρίμα". Αλλά αυτό που μου λέτε τώρα, δεν ισχύει. Πρέπει να ξέρει την πίστη ο άλλος."

Αρχιμ. Σάββας αγιορείτης: "Δεν ισχύει. Ακριβώς. Γιατί δεν είμαστε άλογα πρόβατα, είμαστε λογικά (έλλογα). Οπότε θα πρέπει να κρίνουμε και τους πνευματικούς. Όχι να τους κατακρίνουμε, αλλά να τους κρίνουμε για να διακρίνουμε, όπως έλεγε ο μακαριστός, ο πατήρ Αθανάσιος Μυτιληναίος, τον σωστό από τον εσφαλμένο, τον απατεώνα. Πώς θα ξεχωρίσεις τον λύκο από τον αληθινό Ποιμένα; Θα πρέπει να έχεις κάποια κριτήρια. Θα πρέπει να κρίνεις. 

Και ο άγιος Χρυσόστομος μας είπε: "Την δικαία κρίση κρίνατε". Είπε το "μη κρίνετε ίνα μην κριθείτε", το οποίο το έχουν για καραμέλα κάποιοι ιερείς, αρχιερείς κλπ. και εννοούν "μην ασχολείστε καθόλου, οι αρχιερείς είναι στο απυρόβλητο και μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν και να λένε ό,τι θέλουν. Ποιος το είπε αυτό; Όλοι αυτοί υπόκεινται στο Ιερό Ευαγγέλιο και στους Ιερούς Κανόνες. Και πρέπει αυτά που λένε και συμβουλεύουν τους ανθρώπους, να συμφωνούν με αυτά που λένε οι Ιεροί Κανόνες.

Έχουμε μαρτυρία από τον άγιο Νικόδημο στο Εξομολογητάριο,  με κάποιο πνευματικό ο οποίος έδινε ευλογία σε κάποιο πνευματικό του παιδί, αδιάκριτα, να κοινωνεί, ενώ δεν έπρεπε να κοινωνεί. Και βεβαίως το πνευματικο-παίδι του κολάστηκε. Τα γράφει ο άγιος Νικόδημος. Και εμφανίστηκε στον πνευματικό, ενώ αυτός ζούσε ακόμα, ότι: 

"Εξαιτίας σου είμαι στην Κόλαση και επειδή εξαιτίας σου είμαι στην Κόλαση, θα πάρω και σένα". Την ίδια στιγμή πήρε και τον πνευματικό στην κόλαση. (...) Λοιπόν, αυτά είναι πράγματα μέσα από την εκκλησιαστική μας ιστορία, και δεν πρέπει να τα ξεχνάμε". 

Πρωτοπρ. Πέτρος Χιρς: "Εδώ θα σταματήσουμε τη συζήτηση προσωρινά και θα επανέλθουμε την επόμενη φορά, ξεκινώντας από το σημείο που σταματήσαμε τώρα. Την ευθύνη και την ανάγκη του πιστού να ξέρει την πίστη του. Ευχαριστούμε."

Αρχιμ. Σάββας αγιορείτης: "Να 'στε καλά"...

Πῶς θά ζήσουμε μέσα στόν σύγχρονο διωγμό τῆς Ὀρθοδοξίας.

Συνομιλία Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου με 

πρωτοπρ. Πέτρο Χιρς.

Απομαγνητοφώνηση ομιλίας Λαμπρινή Παπαποστόλου 

για Λόγος Φωτός.