Η πίστη μας ανάλογη με τη ζωή μας ~ Αρχιμ. Σάββας Αγιορείτης

Η πίστη μας ανάλογη με τη ζωή μας 

Αρχιμ. Σάββας Αγιορείτης

Στην θεολογική σχολή της Θεσσαλονίκης πριν 40 χρόνια ήταν ένας καθηγητής που έλεγε αυτές τις ανοησίες (για τον Οικουμενισμό) και από κάτω οι φοιτητές γελούσαν. Τώρα όλοι λένε αυτές τις ανοησίες...

Κι ένας που δεν τις λέει, έχει την κατακραυγή όλων και του λένε ότι προσβάλλεις και ντροπιάζεις την σχολή μας (του λένε οι άλλες καθηγητές). Επειδή είναι ορθόδοξος, καταλάβατε; Ντροπιάζεις τη σχολή μας, αυτό του λένε του ανθρώπου. Καταλάβατε πού έχουμε φτάσει;... 

Δηλαδή ένας που θα είναι ορθόδοξος αύριο, θα ακούει από όλη την ενορία, ότι ντροπιάζεις την ενορία μας. Ντροπιάζεις την εκκλησία όλη που είσαι ορθόδοξος. Θα πρέπει να γίνεις σαν κι εμάς. Δηλαδή Οικουμενιστής. 

Ερώτηση: Ο Θεός τελευταία στιγμή δεν θα μας βοηθήσει λέτε; 

Απάντηση Αρχ. Σάββα: Ο Θεός πάντα μας βοηθάει, αλλά πότε; Όταν είμαστε και εμείς δεκτικοί της βοήθειας, όταν έχουμε χώρο για τον Θεό. Όταν δεν έχουμε χώρο για τον Θεό δεν μπορούμε να δεχτούμε τη βοήθεια του Θεού. Ο Θεός πάντα μας βοηθάει. Είναι όπως ο ήλιος. Αλλά όταν εσύ πας και κλείνεσαι μέσα σε μια σπηλιά, δεν μπορεί ο ήλιος εκεί μέσα να σε φωτίσει. Δεν φταίει όμως ο ήλιος... 

Μόνο με την χάρη του Θεού, δεν θα πλανηθούμε. 

Εφόσον παραμένουμε στην σωστή ζωή, θα παραμείνουμε και στην σωστή πίστη. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, να ξέρετε, από πίσω έχουν διαβρωμένη ζωή. Αλλά αυτά δεν θέλουμε να τα λέμε, αλλά πάντα έτσι ήταν να ξέρετε. Η αίρεση πάντα είναι μαζί με την ανηθικότητα. Πάντα, όχι μόνο τώρα. 

Όταν η ζωή διαβρωθεί, μετά είναι θέμα χρόνου να διαβρωθεί και η πίστη. Είναι θέμα χρόνου να χάσει ο άνθρωπος την πίστη του, όταν δεν ζει σωστά. Και επειδή σήμερα στην Ελλάδα έχει πέσει πολλή αμαρτία, γι’ αυτό και εμείς ανησυχούμε για την πίστη. 

Είναι θέμα χρόνου να χάσει η Ελλάδα την πίστη της. 

Ήδη βλέπετε συζητάνε για αλλαγή του συντάγματος και όλα αυτά. Το κράτος ήδη γίνεται άθεο. Θεσμικά πλέον. Άλλο να βγάζει έναν νόμο κι άλλο το Σύνταγμα να βγάζει την επίκληση της Αγίας Τριάδος, να βγάζει όλα αυτά τα άρθρα που έχουμε για την πίστη μέσα. Γι’ αυτά συζητάνε τώρα. Κι αυτό οπωσδήποτε θα έχει συνέπειες. 

Χάνουμε μετά την σκέπη του Θεού, ως κράτος και ως έθνος... 

Κι αυτοί οι οποίοι δεν ζούνε σωστά και δεν πιστεύουν σωστά, στα δύσκολα που θα 'ρθούνε, αυτοί θα υποφέρουν, να το ξέρετε. 

Όχι ότι ο Θεός θέλει να τιμωρηθούν και να βασανιστούν, αλλά οι ίδιοι επειδή δεν θα έχουν πλέον κοινωνία με την χάρη, θα είναι υποκείμενοι στην μανία του διαβόλου. Ο διάβολος είναι ανθρωποκτόνος, δεν αγαπάει. Εφόσον του ‘βαλες μετάνοια, θα σε διαλύσει, θα σε λιώσει. Και κάθε φορά που αμαρτάνουμε και δεν μετανοούμε, του βάζουμε μετάνοια. 

Βέβαια για μας τα πράγματα είναι πολύ αισιόδοξα, γιατί ο Χριστός είναι σωτήρας. Μας σώζει τον καθένα προσωπικά. Μπορεί το κράτος να είναι άθεο, μπορεί να ζούμε στα Σόδομα και στα Γόμορα, αλλά μπορούμε να είμαστε σωσμένοι και φυλαγμένοι κάτω από τη σκέπη του Θεού, όπως ήταν ο Λωτ. Ζούσε μέσα στους ομοφυλόφυλους, μέσα στους διεστραμμένους, κι όμως μπήκε ο Θεός και τον πήρε με συνοδεία και τον έβγαλε από την καταστροφή και δεν έπαθε τίποτα.

Αλλά οφείλουμε από αγάπη να μιλάμε για χάριν όλων αυτών που κινδυνεύουν να πλανηθούν. Γιατί δεν είναι όλοι διεστραμμένοι. Είναι και κάποιοι αδιάφοροι, αμελείς και πέφτουνε στην παγίδα...

Αρχιμανδρίτης Σάββας Αγιορείτης

 Η πίστη μας ανάλογη με τη ζωή μας 

Απόσπασμα από ομιλία που δημοσιεύτηκε 

στο διαδίκτυο στις 29 Μαΐου 2017 

Απομαγνητοφώνηση ομιλίας (από το 14:56'') 

Λαμπρινή Παπαποστόλου για Λόγος Φωτός

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΗΜΕΡΙΔΑ: «Κατάργηση μετρητῶν, τέλος τῆς ἐλευθερίας. Ὀδεύοντας πρός τόν ὁλοκληρωτισμό».

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΗΜΕΡΙΔΑ: «Κατάργηση μετρητῶν, τέλος τῆς ἐλευθερίας. Ὀδεύοντας πρός τόν ὁλοκληρωτισμό».

Διοργάνωση: ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ

σέ συνεργασία μέ τήν Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη,

ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Ἱ.Μ.Πειραιῶς.

24/6/2017 Στάδιο Εἰρήνης καί Φιλίας (ΣΕΦ) 5μμ-9μμ.

"Ἡ ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ σέ συνεργασία μέ τήν Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη, ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Ἱ.Μ.Πειραιῶς, διοργανώνουν ἡμερίδα στό Στάδιο Εἰρήνης καί Φιλίας στίς 24/6/2017 καί ὥρα 5μμ-9μμ μέ θέμα "Κατάργηση μετρητῶν-τέλος τῆς ἐλευθερίας. Ὁδεύοντας πρός τόν ὁλοκληρωτισμό".

Ἐπειδή τό κόστος ὑπερβαίνει τίς δυνατότητές μας, παρακαλοῦμε γιά τήν ὅποια προαιρετική οἰκονομική συνδρομή. 'Εθνική Τράπεζα Ἑλλάδος - ΙΒΑΝ GR 47011064600000 ΛΟΓ/ΣΜΟΣ 646 481000 77

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Πρόεδρος-Συντονιστής: Πρωτοπρ. Ἰωάννης Φωτόπουλος

17:00-17:15   Προσευχή καί κήρυξη ἐνάρξεως τῶν ἐργασιῶν τῆς ἡμερίδος ὑπό τοῦ Σεβασμ. Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφείμ. Χαιρετισμοί.

17:15-17:35      Χορωδία «Ἐν Ψαλτηρίῳ».

17:35-17:45   Πανοσιολ. Ἀρχιμ. Σαράντης Σαράντος, Ἐφημέριος Ἱ.Ν. Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Ἀμαρουσίου «Ὁ σκοπός τῆς σημερινῆς ἡμερίδος».

17:45-18:10  Dr. Δημήτριος Χιωτακάκος, Διδάκτωρ Ἠλεκτρονικῆς & Τηλεπικοινωνιῶν τοῦ Manchester University, United Kingdom. «Ἡ ὀργουελική διάσταση τῆς ἀχρήματης κοινωνίας».

18:10-18:35   Δῆμος Θανάσουλας, Δικηγόρος παρ᾿ Ἀρείῳ Πάγῳ «Ἠλεκτρονική Διακυβέρνηση καί πλαστικό χρῆμα: Ἐπιπτώσεις στήν ἀτομική καί κοινωνική ἐλευθερία».

18:35-19:00   Στάθης Ἀδαμόπουλος, Οἰκονομολόγος-ἐκπαιδευτικός, Msc στήν χρηματοοικονομική. «Κοινωνία χωρίς μετρητά: Στενεύει ὁ κλοιός».

19:00-19:15     Διάλειμμα

19:15-19:30     Συνέντευξη μέ τόν οἰκονομολόγο, συγγραφέα καί δημοσιογράφο Norbert Häring.

19:30-19:55  Πανοσιολ. Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος Ἀναστασίου, Προηγούμενος Ἱερᾶς Μονῆς Μεγάλου Μετεώρου Ἁγίων Μετεώρων «Οἰκονομικός ὁλοκληρωτισμός: Μία θεολογική προσέγγιση».

19:55   Συζήτηση

20:45   Πορίσματα

21: 00  Ἐθνικός Ὕμνος

Σημείωση: Ἡ ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ θά διαθέσει πούλμαν γιά ὅποιον ἐνδιαφέρεται νά μεταβεί στό Σ.Ε.Φ. ἔναντι μικροῦ ἀντιτίμου. Τό πούλμαν θά ἀναχωρήσει ἀπό τήν ὁδό Παπαφλέσσα στίς 15.00 καί θά ἐπιστρέψει στό τέλος τῆς ἡμερίδας. Γιά πληροφορίες καλέστε στήν γραμματεία τῆς Ἐστίας Πατερικῶν Μελετῶν τηλ. 2108025211.

Πηγή: Όρθος ~ Εστία Πατερικών Μελετών

Δείτε επίσης: Η Πατρίδα μας μπροστά στον μεγαλύτερο κίνδυνο της ιστορίας της

Τά παιδιά μας δέν χρειάζονται «θρησκευτικό γραμματισμό», ἀλλά λόγο παρακλήσεως ~ Πρωτοπρ. Ἰωάννης Φωτόπουλος

Τά παιδιά μας δέν χρειάζονται «θρησκευτικό γραμματισμό», ἔχουν ἀνάγκη ἀπό λόγο παρακλήσεως 

Πρωτοπρ. Ἰωάννης Φωτόπουλος 

Arigatou: Mιά παρέμβαση ἐκ μέρους τῆς Ἑστίας Πατερικῶν Μελετῶν 

Μιά ἱστορία ἀληθινῆς παραπληροφόρησης ἤ

ἀνακριβεῖς ἀπαντήσεις σέ ἀποδεδειγμένες τοποθετήσεις

Στά πλαίσια τῆς ἐκδηλώσεως πού ὀργάνωσε ὁ θεολογικός Σύνδεσμος ΚΑΙΡΟΣ στή Στοά τοῦ Βιβλίου στίς 3 Ἀπριλίου 2017 μέ γενικό θέμα «Ὁ διάλογος καί ἡ κριτική γιά τό νέο πρόγραμμα στά θρησκευτικά» μίλησε ὁ σχολικός σύμβουλος Ἄγγελος Βαλλανιάτος μέ θέμα «Ἡ παραπληροφόρηση ὡς ἐργαλεῖο ἐκφοβισμοῦ». Πρίν ἀναφερθοῦμε στό περιεχόμενο τῆς εἰσηγήσεως τοῦ κ. Βαλλιανάτου καλό εἶναι νά γνωρίζουμε ὅτι παραπληροφόρηση εἶναι «ἡ σκόπιμα κακή πληροφόρηση, πού χαρακτηρίζεται ἀπό τή μετάδοση ἀνακριβῶν, μονόπλευρα διογκωμένων ἤ ἐπινοημένων (ψευδῶν) πληροφοριῶν ἤ καί τήν ἀπόκρυψη ἄλλων» (Μπαμπινιώτης).

Ὁ κ. Βαλλιανάτος μίλησε γιά «μιά ἱστορία παραπληροφόρησης». Ἀναφέρθηκε σέ διάφορα δημοσιεύματα στόν ἔντυπο καί ἠλεκτρονικό Τύπο πού ἀφοροῦσαν τήν προσωπική του ἐμπλοκή κατά τήν κατάρτιση τοῦ νέου παλαιοτέρου καί ἀναθεωρημένου προγράμματος διδασκαλίας τῶν Θρησκευτικῶν. Μέ ἔντονο καί δραματικό τρόπο παρουσίασε μέ τή βοήθεια διαφανειῶν τόν ἑαυτό του ὡς ἀδικούμενο καί συκοφαντούμενο. Ἄν καί πολλά ἀπό τά δημοσιεύματα εἶναι γραμμένα μέ ἀκραῖο τρόπο, πουθενά σ΄ αὐτά δέν μπόρεσα νά διακρίνω «μετάδοση ἀνακριβῶν, μονόπλευρα διογκωμένων ἤ ἐπινοημένων (ψευδῶν) πληροφοριῶν». 

Νομίζω, ἄν δέν ἀδικῶ τόν κ. Βαλλιανάτο, ὅτι προσπάθησε νά ἐπικεντρώσει τό ἐνδιαφέρον τοῦ ἀκροατηρίου του στήν φανταστική του κατασυκοφάντηση χωρίς νά ἀπαντᾶ στήν οὐσία τῆς κριτικῆς πού ἀσκεῖται στά νέα προγράμματα. Πολύ δύσκολα στήν εἰσήγησή του κατάφερε νά θίξει κάποιες ἄνευ αξίας...παρωνυχίδες, ἐνῷ κατέφυγε σέ κάποιες ἀναληθεῖς τοποθετήσεις μέ τίς ὁποῖες ἔδωσε ἐσφαλμένες ἐντυπώσεις στούς ἀκροατές τους. Ἀλλά, ὅπως εἶπε ὁ κ. Βαλλιανάτος, «ἄς βάλουμε τά πράγματα στή θέση τους».

Ἐκεῖνο πού ἐνοχλεῖ περισσότερο τόν κ. Βαλλιανάτο εἶναι ἡ ἔρευνα πού ἔκανε ἡ ΠΕΘ σχετικά μέ τό πρόγραμμα σπουδῶν γιά τά Θρησκευτικά καί προπάντων ἡ ὅλη ἐργασία τῆς θεολόγου καί ὑπευθύνου τοῦ γραφείου αἱρέσεων τῆς ΠΕΘ κ. Βασσάλου σχετικά μέ τήν ὀργάνωση Arigatou. Σέ ἡμερίδα πού ὀργάνωσε ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν μέ ἁπλά λόγια ἡ κ. Βασσάλου ἀπέδειξε, μετά ἀπό λεπτομερῆ ἔρευνα, ὅτι τό νέο ἑλληνικό πρόγραμμα γιά τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν εἶναι ἐπί τῆς οὐσίας ἀντιγραφή τοῦ Προγράμματος τοῦ Παγκοσμίου Δικτύου Θρησκειῶν γιά Παιδιά (GNRC )πού ἔχει ἐκπονήσει ἡ νεοβουδδιστική ὀργάνωση Arigatou. Τό πρόγραμμα αὐτό ὀνομάζεται Learning to live together (LTLT). Καί ἀσφαλῶς μέ τό πρόγραμμα αὐτό δημιουργεῖται φοβερή σύγχυση στούς ἕλληνες μαθητές ὡς πρός τήν ὀρθόδοξη ταυτότητά τους.

Ἐπειδή ὡς ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ εἴχαμε τήν τιμή νά συνεργαστοῦμε μέ τήν Πανελλήνια Ἕνωση Θεολόγων σέ κοινή ἡμιημερίδα καί νά ἀκούσουμε τήν εἰσήγηση τῆς κ. Ἑλένης Βασσάλου μέ θέμα «Το Πρόγραμμα του “Παγκοσμίου Δικτύου Θρησκειών για Παιδιά” (GNRC ) της ARIGATOU ως πρότυπο των ελληνικών Προγραμμάτων Σπουδών για τα Θρησκευτικά» θά θέλαμε νά ἐκφράσουμε τίς σκέψεις μας πάνω στά λεχθέντα ὑπό τοῦ κ. Βαλλιανάτου.

Ἄς δοῦμε λοιπόν λίγο πιό ἀναλυτικά τί ἰσχυρίστηκε ἡ κ. Ἑλ. Βασσάλου καί τί ἀπάντησε ὁ κ. Βαλλιανάτος.

Ἡ Arigatou εἶναι νεο-βουδιστική ὀργάνωση

Αὐτό ἰσχυρίστηκε ἡ κ. Βασσάλου καί ὁ κ. Βαλλιανάτος ἀπάντησε: «Ἡ Arigatou εἶναι μή κυβερνητικός μή κερδοσκοπικός ὀργανισμός πού καλεῖ τούς ἀνθρώπους κάθε θρησκείας νά συνεργαστοῦν γιά νά ἀντιμετωπίσουν τά προβλήματα τῆς φτώχειας, τῆς πείνας...δέν εἶναι θρησκεία, δέν εἶναι βουδιστικό ἤ νεοβουδιστικό (δική μου ὑπογράμμιση)...φτιάχνει παιδαγωγικό μοντέλο».

Δυστυχῶς γιά τόν κ. Βαλλιανάτο στό προπαγανδιστικό φυλλάδιο Shining ever brighter τῆς ὀργανώσεως στή σελίδα 14 διαβάζουμε ὅτι ἱδρυτής τῆς Arigatou εἶναι ὁ Τakeyasou Μiyamoto «ἀρχηγός τῆς ἰαπωνικῆς βουδδιστικῆς ὀργανώσεως Μyochikai», ὁ ὁποῖος γράφει ὅτι ἡ ἱδρύτριά της Mitsu Miyamoto «ἔκανε μεγάλες προσπάθειες γιά νά διαδώσει τή διδασκαλία τοῦ Βουδδισμοῦ γιά νά χτίσει ἕνα κόσμο ὅπου ὅλοι οἱ ἄνθρωποι θά μποροῦν νά ζοῦν μιά εὐτυχισμένη ζωή βασισμένη στίς ἀρχές τῆς εἰρήνης, τῆς ἐλευθερίας καί τῆς ἰσότητας» [i]. Ὁ ἴδιος ὁ Takeyasu Miyamoto γράφει ὅτι «μέχρι σήμερα καταβάλλω κάθε προσπάθεια γιά νά ὑποστηρίζω τήν ἀλήθεια τῶν διδαχῶν» τῆς Mitsy Miyamoto καί τοῦ ἀποβιώσαντος συζύγου της. Τέλος ὁ Keishi Miyamoto, στέλεχος τῆς Arigatou διηγεῖται ἕνα μύθο πού χρησιμοποιοῦσε ὁ Βούδας στά κηρύγματά του γιά νά πεῖ στή συνέχεια ὅτι «αὐτή ἡ ἱστορία ἀποκαλύπτει σέ μᾶς τό πνεῦμα τοῦ βουδδισμοῦ».

Πέραν τούτου, ἀποδεδειγμένα, στά συμβούλια τῆς Arigatou συμμετέχουν ἄλλες 14(!) βουδιστικές ἰνδουϊστικές καί πνευματιστικές ὀργανώσεις. Γι΄ αὐτές οὔτε λόγος ἀπό τόν κ. Βαλλιανάτο. Δεδομένου λοιπόν τοῦ βουδιστικοῦ-παραθρησκευτικοῦ χαρακτήρα τῆς Arigatou, ἡ «ἐκπαιδευτική» δράση της δέν πρέπει νά μᾶς ἐξαπατᾶ. Λίγη γνώση τῶν μεθόδων τῶν ἀποκρυφιστικῶν ὀργανώσεων φανερώνει ὅτι αὐτές χρησιμοποιοῦν πολλά προσωπεῖα. 

Ἐμφανίζονται ὡς ὁμάδες πού ἀσχολοῦνται μέ τήν παγκόσμια εἰρήνη, τήν οἰκολογία, τή θεραπευτική, τή γυμναστική, τήν ψυχολογία, τή διατροφή, τήν ἐκπαίδευση στελεχῶν κλπ, κλπ. Ἐτσι εἰσχωροῦν στήν κοινωνία καί πολλαπλασιάζουν τούς ὀπαδούς τους ἐξυπηρετώντας καί ἄλλους σκοπούς, ὅπως ἐδῶ τήν ἀλλοίωση τοῦ ὀρθοδόξου χριστιανικοῦ φρονήματος [ii]. 

Νέα Ἐποχή, Θεοῦ ἀποχή... ~ Ἀρχιμ. Ἀρσενίου Κατερέλου

Νέα Ἐποχή, Θεοῦ ἀποχή...

Ἀρχιμανδρίτου Ἀρσενίου Κατερέλου 

Ἡγουμένου Ἱ. Μονῆς Ἁγ. Νικολάου Δίβρης Φθιώτιδος

Δέν ὑπάρχει ἄνθρωπος πού τά τελευταῖα ἔτη νά μήν ἔχη ἀκούσει περί τῆς «Νέας Ἐποχῆς», δηλ. γιά μία νέα ἐποχή, τήν ὁποία, ὅσοι τήν προβάλλουν, ἐπαγγέλλονται ὡς τήν λύσι ὅλων δῆθεν τῶν προβλημάτων, πού ἔχουν συσσωρευθῆ στόν κόσμο. 

Πρόκειται δηλ. γιά μία νέα κατάστασι πού οἱ ἰσχυροί τῆς γῆς θέλουν νά ἐπιβάλλουν, πού γιά νά ἐπικρατήση καί γιά νά ἐπιφέρη τίς λύσεις καί τά νέα δεδομένα πού ἐπιθυμοῦν, καί μάλιστα σέ παγκόσμια κλίμακα, θά πρέπη ὁ,τιδήποτε παλαιό, ἀλλά καί ὁ,τιδήποτε ἀναδεικνύει τίς τοπικές παραδόσεις τῶν λαῶν καί πηγάζει ἀπό αὐτές, νά καταργηθῆ. 

Καί εἰδικά τήν Ἑλληνική Παράδοσι (γλῶσσα, ἱστορία, πολιτισμό κλπ.) καί κυρίως τήν Ὀρθόδοξη Χριστιανική Παράδοσι...

Ἀλλά, ποιά εἶναι αὐτά τά «δείγματα» γραφῆς, τά ὁποῖα τελικῶς ἀποδεικνύονται «δήγματα» τῆς νέας αὐτῆς «μεσσιανικῆς ἐποχῆς» (ἀντιχρίστου ἐποχῆς), πού κατά κόρον προβάλλεται ἀπό τά Μ.Μ.Ε. καί ταυτοχρόνως κηρύσσεται ἀπό τά κόμματα ὅλων τῶν πολιτικῶν ἀποχρώσεων μά καί ἀπό ἀνθρώπους πού δῆθεν ἔχουν μελετήσει τίς κοινωνιολογικές ἐξελίξεις καί τίς ἀνθρώπινες ἀνάγκες καί συμπεριφορές; 

Ποιά εἶναι τά στάνταρ τῆς «Ν.Ε.» πού προβάλλονται ἀκόμη καί ἀπό ἀνθρώπους πού φαίνονται, ἐξωτερικῶς τοὐλάχιστον, ὅτι ἀνήκουν στήν Ἐκκλησία;

Καί γιά νά μνησθοῦμε τοῦ λόγου τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποιοί εἶναι αὐτοί τελικῶς οἱ ἄνθρωποι πού ἐμφοροῦνται ἀπό τίς δῆθεν «νέες ἰδέες»; Ὁ Κύριός μας εἶπε «ἀπό τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς» (Ματθ. Ζ΄ 16). Καί ποιοί εἶναι οἱ καρποί, δηλ. τά «φροῦτα» τοῦ δένδρου τῆς «Ν.Ε.»; 

Δέν χρειάζεται νά κουρασθοῦμε πολύ γιά νά βροῦμε τά πρόσωπα καί νά ἀνακαλύψωμε καί νά προβλέψωμε τίς καταστάσεις πού θά ἐπέλθουν, ἐάν ὅπως ἰσχυρίζωνται ἐπικρατήσουν, ἀφοῦ, ἐντελῶς ἀδιάντροπα, «Θεόν μή φοβούμενοι καί ἄνθρωπον μή ἐντρεπόμενοι», ἀποκαλύπτουν οἱ ἴδιοι τά πραγματικά τους πρόσωπα καί «urbi et orbi», δηλ. σέ ὅλη τήν οἰκουμένη, διαφημίζουν τά «φροῦτα» καί τήν «πραμάτειά» τους στά «παζάρια» τῶν λαῶν.

Καί, πρῶτα ἀπ᾽ ὅλα, ἡ «Ν.Ε.» στό καίριο καί καυτό θέμα τοῦ πανανθρωπίνου θρησκευτικοῦ πιστεύω, παρουσιάζει μία ἐξόφθαλμη ἀνακολουθία, ὅσον ἀφορᾶ στήν σχέσι τῶν ἄλλων θρησκειῶν μέ τόν Χριστιανισμό καί δή μέ τήν Ὀρθόδοξη πίστη - Ἐκκλησία μας. Ἀπό τήν μία μέν ἡ «Ν.Ε.» διακηρύσσει τήν ἀνοχή στό νά πιστεύη κανείς ὅ,τι θέλει καί νά ἐκφράζη ἐλεύθερα καί μέ τόν τρόπο πού θέλει τήν πίστη του, ἀπό τήν ἄλλη δέ, ἐπιχειρεῖ νά θέτη περιορισμούς στήν Ὀρθοδοξία, ὅσον ἀφορᾶ στό καθαρῶς ποιμαντικό καί ἱεραποστολικό Της ἔργο καί μάχεται τήν Ἐκκλησία.

Ἀπό τήν μία δηλ. παρέχεται ἡ δυνατότητα στόν κάθε ἕνα νά διαδίδη, ἀκόμη καί μέ θράσος «χιλίων πιθήκων», τά θρησκευτικά του πιστεύω, ἀκόμη καί αὐτά πού ἔρχονται σέ ἀντίθεσι μέ τά χρηστά ἤθη τῆς κοινωνίας μας, καί ἀπό τήν ἄλλη καταδικάζει τήν Ἐκκλησία γιά «στεῖρο φανατισμό», γιά φονταμενταλισμό καί γιά ἀνελευθερία ἐκφράσεως, ὅταν Αὐτή προστατεύη τό Ποιμνιό Της, ἀποκαλύπτοντας τά προσωπεῖα τῶν ποικίλων αἱρέσεων, τῶν καταστροφικῶν λατρειῶν, κλπ. Συνάμα, κατηγορεῖ τήν ποιμαντική μέριμνα τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά καί τήν προσπάθεια μεταδόσεως τοῦ αὐθεντικοῦ κηρύγματος, ὡς δῆθεν «προσηλυτισμό».

Ἐπίσης, ψηφίζουν νόμους τούς ὁποίους βαπτίζουν μέ ὡραῖες ὀνομασίες, ὅπως π.χ. ὁ ἐπικείμενος «ἀντιρατσιστικός νόμος» κλπ.

Ὅμως βάσει τοῦ νόμου αὐτοῦ, δέν θἀ ἐπιτρέπεται ὁ Χριστιανός νά ἐκφράζεται ἀληθῶς καί ἐλευθέρως.

Δηλ., ὁ νόμος αὐτός θά ἀπαγορεύει τήν διακήρυξι τῆς ἀληθείας ἡ ὁποία καί θά τιμωρῆται. Ἄκουσον, ἄκουσον...! Ποιοί; Οἱ ψεῦτες θά δικάζουν καί θά τιμωροῦν τούς ἐκφράζοντες τήν ἀλήθεια. 

Χρειάζονται, ἄρα, ἰδιαίτερες γνώσεις γιά νά ἐννοήση κανείς ὅτι, τελικῶς, ἡ «Ν.Ε.» αὐτό πού φοβᾶται δέν εἶναι τά ἀνθρώπινα θρησκευτικά κατασκευάσματα, πού, ὡς ἄλλα σαπιοκάραβα ναυαγοῦν καί θᾶττον ἤ βράδιον θά ναυαγήσουν ὅλα αὔτανδρα στόν ὠκεανό τοῦ πανδαμάτορος χρόνου, ἀλλά εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία; Ὅτι ἡ «Ν.Ε.» μισεῖ καί μέ φανατισμό ἐπιζητεῖ καί ἐπιδιώκει τόν ἀφανισμό τῆς Κιβωτοῦ τῆς Σωτηρίας, πού εἶναι καί ὀνομάζεται Ὀρθοδοξία;

Καί εἶναι ἀνάγκη νά διαθέτη κανείς εἰδικές θεολογικές γνώσεις, γιά νά διαπιστώση ὅτι ὁ λεγόμενος Οἰκουμενισμός...

πού ἀνοήτως καί ἐξοργιστικῶς τοποθετεῖ ἀλήθεια καί πλάνη στό ἴδιο βάθρο 

ἀποτελεῖ μέρος τοῦ σχεδίου τῆς «Ν.Ε.» στό θέμα τῆς Πίστεως καί τοῦ γενικοῦ θρησκευτικοῦ πιστεύω; 

Ἀρκεῖ καί μόνο μιά ματιά νά ρίξη κανείς στίς διαθρησκειακές συναντήσεις, στά συνέδρια, στίς συμπροσευχές μετά συμποσίων καί κροκοδειλίων ἐναγκαλισμῶν καί ἀνταλλαγῆς πνευματικῶν souvenir (σουβενίρ) - νέα «μόδα» (κοράνια κλπ. ἀντί γλυκισμάτων) - καί στά παγκόσμια συμβούλια τῶν ἐκκλησιῶν κλπ. ἀρκεῖ λοιπόν μόνο μιά ματιά νά ρίξη γιά νά καταλάβη τί σχεδιάζεται…

Η προσευχή για τους κεκοιμημένους ~ Από την Ασκητική και Ησυχαστική Αγιορειτική Παράδοση

Η προσευχή για τους κεκοιμημένους 

Από την Ασκητική και Ησυχαστική Αγιορειτική Παράδοση

Ήταν στο Μοναστήρι του Αγίου Παύλου ένα γεροντάκι ονόματι Κωνστάντιος από την Κεφαλλονιά· ήταν κι ένα άλλο Γεροντάκι, Κεφαλλονίτης κι αυτός, από το Πυργί, που λεγόταν Δημήτριος και η μητέρα του Μαρία. Κάποτε έλαβε ένα γράμμα ότι η μητέρα του εκοιμήθη. Δεν είχαν τηλέφωνα τότε.

Πάει λοιπόν στον π. Κωνστάντιο και του λέει:

– Γερο-Κωνστάντιε, σε θερμοπαρακαλώ, κάνε ένα κομποσχοινάκι, ένα σαραντάρι (προσευχή για σαράντα μέρες) για την μητέρα μου.

–  Θα κάνω, λέει αυτός, νά ’ναι ευλογημένο!

Αυτός ήταν αγωνιστής, όλη νύχτα τραβούσε κομποσχοίνι. Όταν συμπληρώθηκαν σαράντα μέρες, εκεί που καθόταν και έκανε κομποσχοίνι λέγοντας «Κύριε Ιησού Χριστέ, ανάπαυσον την δούλη Σου Μαρία», βλέπει μια γυναίκα να μπαίνει μέσα στο κελί του (ήταν η κεκοιμημένη Μαρία) και του λέει με ευγένεια πολλή:

–  Ευλογείτε, Γέροντα!...

–  Ο Κύριος!... Πού βρέθηκες εσύ εδώ πέρα;…

–  Μη ταράζεσαι, Γέροντα, γιατί ο Θεός μ’ έστειλε να ’ρθώ.

–  Και, τι θέλεις;…

–  Δεν θέλω τίποτε· αλλά ήρθα μόνο να σ’ ευχαριστήσω, διότι αυτά τα κομποσχοίνια που μου έκανες, πολύ με ωφέλησαν και βρήκε ανάπαυση η ψυχή μου. Σ’ ευχαριστώ, Γέροντά μου, σ’ ευχαριστώ!...

Αυτά είπε κι εξαφανίστηκε.

Η προσευχή για τους κεκοιμημένους

«Από την Ασκητική και Ησυχαστική Αγιορειτική Παράδοση»,

μέρος 2ο («Περιστατικά»), κεφ. Κε΄, σελ. 356–357, 

Άγιον Όρος 2011.

π. Δαμιανός

Πηγή: Το Ειλητάριον

Τί εἶναι τό Ἅγιο Πνεῦμα καί τί δίνει στόν ἄνθρωπο ~ Ἁγίου Ἰννοκεντίου Μόσχας

Τί εἶναι τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ τί δίνει στὸν ἄνθρωπο

Ἡ πνοὴ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ~ Ἁγίου Ἰννοκεντίου Μόσχας 

Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι ὁ Θεός, τὸ τρίτο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, παντοδύναμο ὅπως ὁ Πατέρας καὶ ὁ Υἱός. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ζωογονεῖ, ἐμψυχώνει καὶ ἐνδυναμώνει τὰ πλάσματα. Αὐτὸ δίνει στὰ ζῶα τὴ ζωή, στοὺς ἀνθρώπους τὸ νοῦ καὶ στοὺς χριστιανοὺς τὴν ἀνώτερη ζωή, τὴν πνευματική. Αὐτὸ φωτίζει τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν βοηθάει νὰ μπεῖ στὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. 

Τό Ἅγιο Πνεῦμα δίνεται στόν καθένα μας ὄχι σύμφωνα μέ τήν ἀξία τῶν καλῶν ἔργων του, ἀλλά δωρεάν, σύμφωνα μέ τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, γιά τή σωτηρία του. 

Στὴ συνέχεια θὰ δοῦμε τί χαρίζει στὸν ἄνθρωπο τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. 

1. Ὅταν κατοικήσει μέσα στὸν ἄνθρωπο τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, τοῦ δίνει πίστη καὶ φωτισμό. Χωρὶς Αὐτό, κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ ἔχει ἀληθινὴ καὶ ζωντανὴ πίστη. Χωρὶς τὸ φωτισμό Του, καὶ ὁ πιὸ σοφὸς καὶ μορφωμένος ἄνθρωπος εἶναι ὁλότελα τυφλὸς ὡς πρὸς τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν κτίση Του...

Ἀπεναντίας, τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μπορεῖ νὰ φωτίσει ἐσωτερικὰ καὶ τὸν πιὸ ἀμόρφωτο καὶ ἁπλοϊκὸ ἄνθρωπο, νὰ τοῦ ἀποκαλύψει ἄμεσα τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ τοῦ προσφέρει τὴ γλυκειὰ γεύση τῆς βασιλείας Του. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔχει μέσα του τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, αἰσθάνεται στὴν ψυχή του ἕνα ἀσυνήθιστο φῶς, ποὺ τοῦ ἦταν ὁλότελα ἄγνωστο μέχρι τότε. 

2. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα γεννάει στὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου τὴν ἀληθινὴ ἀγάπη. Ἡ ἀληθινὴ ἀγάπη εἶναι σὰν μία καθαρὴ φωτιά, μία πηγὴ θερμότητας, ποὺ ζεσταίνει τὴν καρδιά. Εἶναι μία ρίζα, ποὺ βλαστάνει μέσα στὴν καρδιὰ ὅλα τὰ καλὰ ἔργα. Γιὰ τὸν ἄνθρωπο ποὺ ἔχει ζωογονηθεῖ ἀπὸ τὴν ἀληθινὴ ἀγάπη, τίποτα δὲν εἶναι δύσκολο, φοβερὸ ἢ ἀδύνατο. Γι' αὐτὸν κανένας νόμος δὲν εἶναι βαρύς, καμιὰ ἐντολὴ δὲν εἶναι ἀνεφάρμοστη. Ὅλα του εἶναι εὔκολα. 

Ἡ πίστη καὶ ἡ ἀγάπη, ποὺ χαρίζει στὸν ἄνθρωπο τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, εἶναι τόσο μεγάλα καὶ δυνατὰ ὄπλα στὰ χέρια του, πού, ἂν τὰ ἔχει, μπορεῖ εὔκολα, ἄνετα, μὲ χαρὰ καὶ γαλήνη νὰ βαδίσει τὸ δρόμο ποὺ βάδισε ὁ Χριστός. 

3. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα δίνει ἀκόμα στὸν ἄνθρωπο δύναμη, γιὰ ν' ἀντιστέκεται στοὺς πειρασμοὺς τοῦ κόσμου. Ἔτσι, χρησιμοποιεῖ βέβαια τὰ ἐπίγεια ἀγαθά, ἀλλὰ σὰν περαστικὸς ταξιδιώτης, χωρὶς νὰ κολλάει σ' αὐτὰ τὴν καρδιά του. Ἀντίθετα, ὁ ἄνθρωπος ποὺ δὲν ἔχει μέσα του τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ὅσο μορφωμένος καὶ ἔξυπνος κι ἂν εἶναι, μένει πάντα δοῦλος καὶ αἰχμάλωτος τοῦ κόσμου. 

4. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα δίνει στὸν ἄνθρωπο καὶ σοφία. Αὐτὸ τὸ βλέπουμε κατεξοχὴν στοὺς ἁγίους ἀποστόλους, πού, πρὶν λάβουν τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ἦταν ἀγράμματοι καὶ ἁπλοϊκοὶ ἄνθρωποι, ὕστερα ὅμως κανεὶς δὲν μποροῦσε ν' ἀντισταθεῖ στὴ σοφία καὶ τὴ δύναμη τοῦ λόγου τους. 

Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα χαρίζει σοφία ὄχι μόνο στὰ λόγια τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ καὶ στὶς πράξεις του. Ἔτσι, λ.χ., ἐκεῖνος ποὺ ἔχει μέσα του τὸ Πνεῦμα, πάντα θὰ βρεῖ τὸ χρόνο καὶ τὸν τρόπο νὰ φροντίσει γιὰ τὴ σωτηρία του, ἀκόμα καὶ μέσα στὸ θόρυβο τοῦ κόσμου. 

5. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα χαρίζει τὴν ἀληθινὴ χαρά, τὴν καρδιακὴ εὐτυχία καὶ τὴν ἀσάλευτη εἰρήνη. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ δὲν ἔχει μέσα του τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ποτὲ δὲν μπορεῖ νὰ χαρεῖ ἀληθινά, νὰ εὐχαριστηθεῖ καθαρά, νὰ νιώσει τὴν εἰρήνη ποὺ γλυκαίνει τὴν ψυχή. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι κάπου κάπου χαίρεται. Μὰ ἡ χαρά του εἶναι στιγμιαία καὶ ὄχι καθαρή. Κάπου-κάπου διασκεδάζει. Μὰ οἱ διασκεδάσεις του εἶναι πάντα κενές, ἀνούσιες, καὶ μετὰ ἀπ' αὐτὲς τὸν κυριεύει μία ἀκόμα μεγαλύτερη στενοχώρια. Κάπου-κάπου εἶναι ἤρεμος. Μὰ ἡ ἠρεμία του δὲν εἶναι ἡ πνευματικὴ εἰρήνη, εἶναι νάρκη τῆς ψυχῆς. Καὶ ἀλίμονο σ' ἐκεῖνον ποὺ δὲν προσπαθεῖ καὶ δὲν θέλει νὰ ξυπνήσει ἀπ' αὐτὴ τὴ νάρκη! 

6. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα δίνει καὶ τὴν ἀληθινὴ ταπείνωση. Ὁ ἄνθρωπος, ἀκόμα καὶ ὁ πιὸ γνωστικός, δὲν μπορεῖ νὰ γνωρίσει τὸν ἑαυτό του ὅσο πρέπει, ἂν δὲν ἔχει μέσα του τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Γιατί χωρὶς τὴ θεία βοήθεια, δὲν μπορεῖ νὰ δεῖ τὴν πραγματικὴ κατάσταση τῆς ψυχῆς του. Ἂν εἶναι τίμιος καὶ κάνει κανένα καλὸ στοὺς συνανθρώπους του, νομίζει πῶς εἶναι δίκαιος ἢ καί, σὲ σύγκριση μὲ τοὺς ἄλλους, τέλειος καὶ πῶς δὲν τοῦ χρειάζεται τίποτ' ἄλλο! 

Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ὅταν κατοικήσει μέσα μας, μᾶς ἀποκαλύπτει ὅλη τὴν ἐσωτερική μας φτώχια καὶ ἀδυναμία. Καὶ ἀνάμεσα στὶς ἀρετές μας, προβάλλει ὅλες τὶς ἁμαρτίες μας, τὴν ἀμέλειά μας, τὴν ἀδιαφορία μας γιὰ τὴ σωτηρία τῶν ἄλλων, τὴν ἰδιοτέλειά μας ἀκόμα καὶ ἐκεῖ ποὺ φαινόμαστε μεγαλόψυχοι, τὴν παχυλὴ φιλαυτία μας ἀκόμα καὶ ἐκεῖ ποὺ ποτὲ δὲν τὴν ὑποπτευόμασταν. 

Κοντολογίς, τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μας τὰ δείχνει ὅλα, ὅπως πραγματικὰ εἶναι. Καὶ τότε ἀρχίζουμε ν' ἀποκτᾶμε τὴν ἀληθινὴ ταπείνωση. Τότε ἀρχίζουμε νὰ χάνουμε τὴν ἐμπιστοσύνη μας στὶς δικές μας δυνάμεις καὶ ἀρετές. Τότε ἀρχίζουμε νὰ θεωροῦμε τὸν ἑαυτό μας χειρότερο ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους. Καὶ ταπεινωμένοι μπροστὰ στὸν Ἰησοῦ Χριστό, ἀρχίζουμε νὰ μετανοοῦμε εἰλικρινὰ καὶ νὰ ἐλπίζουμε μόνο σ' Ἐκεῖνον. 

7. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μᾶς διδάσκει, τέλος, τὴν ἀληθινὴ προσευχή. Κανένας δὲν μπορεῖ νὰ κάνει προσευχὴ πραγματικὰ εὐάρεστη στὸ Θεό, πρὶν λάβει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Γιατί ἂν ἀρχίσει νὰ προσεύχεται, χωρὶς νὰ ἔχει μέσα του τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, θὰ δεῖ τὸ νοῦ του νὰ μὴν μπορεῖ νὰ συγκεντρωθεῖ. Ἐπιπλέον, δὲν γνωρίζει, ὅπως πρέπει, οὔτε τὸν ἑαυτό του οὔτε τὶς ἀνάγκες του οὔτε τί νὰ ζητήσει οὔτε πῶς νὰ τὸ ζητήσει ἀπὸ τὸ Θεό. Καλὰ-καλὰ δὲν ξέρει οὔτε τί εἶναι ὁ Θεός. 

Ὅποιος, ὅμως, ἔχει μέσα του τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, γνωρίζει τὸ Θεό, βλέπει ὅτι Αὐτὸς εἶναι ὁ Πατέρας του καὶ ξέρει πῶς νὰ Τὸν πλησιάσει, πῶς νὰ Τὸν παρακαλέσει καὶ τί νὰ Τοῦ ζητήσει. Οἱ σκέψεις του στὴν προσευχὴ εἶναι εὔτακτες, καθαρές, προσηλωμένες μόνο στὸν Κύριο. Ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος μπορεῖ μὲ τὴν προσευχή του νὰ πετύχει τὰ πάντα, ἀκόμα καὶ βουνὰ νὰ μετακινήσει. 

Νά, λοιπόν, τί χαρίζει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα σ' ἐκεῖνον ποὺ Τὸ ἔχει λάβει. Βλέπετε ὅτι, χωρὶς τὴ βοήθεια καὶ τὴ συνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, εἶναι ἀδύνατον ὄχι μόνο νὰ μποῦμε στὴν οὐράνια βασιλεία, ἀλλὰ κι ἕνα βῆμα νὰ κάνουμε στὸ δρόμο ποὺ ὁδηγεῖ ἐκεῖ.

Γι' αὐτό εἶναι ἀπαραίτητο νά ποθοῦμε καί νά ζητᾶμε τό Ἅγιο Πνεῦμα• εἶναι ἀπαραίτητο νά Τό ἀποκτήσουμε καί νά Τό ἔχουμε πάντα μέσα μας, ὅπως Τό εἶχαν οἱ ἅγιοι ἀπόστολοι.

 Ἅγιος Ἰννοκέντιος Μόσχας 

Ἡ πνοὴ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

Τί εἶναι τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ τί δίνει στὸν ἄνθρωπο

Πηγή: Πνεύματος Κοινωνία

Ὁ ἀποπροσανατολισμός τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου (ψυχίατρος ἤ Πνευματικός;) ~ Αγίου Παϊσίου & Αγίου Πορφυρίου

Ὁ ἀποπροσανατολισμός τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου (ψυχίατρος ἤ Πνευματικός;)
Αγίου Παϊσίου & Αγίου Πορφυρίου

«Αυτοί που δεν είναι καλά πνευματικά, είναι μερικοί ιερωμένοι που σπουδάζουν ψυχολογία, για να βοηθήσουν τις ψυχές (με ανθρώπινες τέχνες).» (Ἅγιος Παΐσιος)

Tα πάθη, εἶναι «ἀρρωστία τῆς ψυχῆς», ἀλλά καί τοῦ σώματος. Σύμφωνα με τον Ἅγιο Συμεών το Νέο Θεολόγο: «Όπως είναι η αρρώστια στο κορμί, έτσι είναι και η αμαρτία στην ψυχή. Γι΄ αυτό η ιατρική των ψυχών δεν καταγίνεται με τίποτ΄ άλλο, παρά μόνο με την καταπολέμηση της αμαρτίας και των αιτίων της, των παθών». [1]

Δυστυχῶς ὑπάρχει ἀποπροσανατολισμός τοῦ σύγχρονου κόσμου ἀπό τον ψευτοδιαφωτισμό τῆς Δύσης, ἡ ὁποία δεν βλέπει προς τον Θεό γι’ αὐτό και ἡ ἄθεη γνώση της δεν μπορεῖ να θεραπεύσει τους ψυχικά πάσχοντας. Τα πάθη δεν θεραπεύονται παρά μόνο με την Θεία Χάρη. Μ’ αὐτήν και μόνο μ’ αὐτήν ὁ ἄνθρωπος γίνεται πνευματικά και ψυχικά ὑγιής. «Ο άνθρωπος, που δεν πιστεύει στο Θεό και στη μέλλουσα αιώνια ζωή» ἔγραφε ὁ μακαριστός Ἅγιος Παΐσιος, «καταδικάζει αιώνια τη ψυχή του, και μένει απαρηγόρητος και σ’ αυτή τη ζωή».

Νομίζω ότι όλη η προσπάθεια πρέπει να γίνει σ’ αυτή την κατεύθυνση∙ διότι βλέπουμε σχεδόν όλη την Ευρώπη που διέθεσε όλη την επιστήμη (την ανθρώπινη γνώση), για να διορθώσει [δήθεν] την εικόνα του Θεού∙ αλλά επειδή δεν είναι οι ίδιοι (σχεδόν όλοι) στραμμένοι προς τον Θεό, και δεν ζητάνε και την θεία Του επέμβαση, ταλαιπωρούνται συνέχεια, και ταλαιπωρούν συνέχεια μικρούς και μεγάλους∙ και από την φύση [εννοεί, το φυσικό περιβάλλον], την οποία σιγά-σιγά παραμορφώνουν, άρχισαν να παραμορφώνουν και τους ανθρώπους, και να τους «περιποιούνται» στα ψυχιατρεία με ηλεκτροσόκ». [2]

Οἱ σύγχρονοι ἱερεῖς ἐν πολλοῖς δυστυχῶς ἀσκοῦμε μία ἐκκοσμικευμένη ποιμαντική ἀσχολούμενοι μέ κοινωνική πρόνοια, δημοτικούς χορούς, χωρωδίες καί «ντουβάρια», παρά μέ τήν θεραπεία τῶν ψυχῶν. 

«Βλέπω την καημένη την νεολαία» ἔγραφε ὁ μακαριστός Ἅγιος Παΐσιος, «ἐγκαταλειμμένη από πνευματικούς, γιατί οι περισσότεροι [πνευματικοί] ασχολούνται με την πρόνοια (ενώ υπάρχει η κοινωνική πρόνοια και κάνει καλύτερα τη δουλειά της στον τομέα αυτό), και το έργο του πνευματικού (δυστυχώς), το κάνουν ψυχίατροι, που οι περισσότεροι δεν παραδέχονται ψυχή, ή την παραδέχονται με τον δικό τους τρόπο, και δεν αναγνωρίζουν την αξία της ψυχής, που μια ψυχή αξίζει περισσότερο από όλον τον κόσμο, καθώς μας λέει ο Χριστός. 

Εάν δεν υπήρχαν τα ψυχολογικά βιβλία, θα είχαμε λιγότερες αυτοκτονίες, γιατί πολλοί που τα διαβάζουν, καταδικάζουν τον εαυτό τους. Ενώ η χάρις του Θεού διώχνει και τα κληρονομικά και σκορπάει και χαρά».

«Δεν θα μᾶς ρωτήσει ἐμᾶς τούς ἱερεῖς ὁ Χριστός πόσες Ἐκκλησίες χτίσαμε, ἀλλά πόσες ψυχές μέ τή Χάρη Του σώσαμε.» 

Ἔγραφε ὁ Ἅγιος Παΐσιος: «Αυτοί που δεν είναι καλά πνευματικά, είναι μερικοί ιερωμένοι που σπουδάζουν ψυχολογία, για να βοηθήσουν τις ψυχές (με ανθρώπινες τέχνες). Και το παράξενο είναι που οι δάσκαλοί τους οι ψυχολόγοι δεν πιστεύουν στον Θεό και δεν παραδέχονται ούτε ψυχή, ή την παραδέχονται με ένα δικό τους τρόπο (σχεδόν όλοι). Από αυτήν την πράξη τους οι κληρικοί αυτοί φανερώνουν ότι πνευματικά είναι άρρωστοι και έχουν ανάγκη από Αγιοπατερικές εξετάσεις. Και, αφού θεραπευθούν, τότε θα διακρίνουν και μόνοι τους το άρρωστο αυτό πνεύμα και θα γνωρίσουν παράλληλα και τη θεία Χάρη, για να χρησιμοποιούν στο εξής, στις ψυχές που πάσχουν, την θεία ενέργεια και όχι τις ανθρώπινες τέχνες».

«Όταν ο άνθρωπος βοηθηθεί να πιστέψει στο Θεό και στη μέλλουσα ζωή, την αιώνιο – συλλάβει δηλαδή το βαθύτερο νόημα της ζωής – και μετανοήσει, αλλάξει ζωή, έρχεται αμέσως η θεία παρηγοριά με τη Χάρη του Θεού, η οποία αλλοιώνει τον άνθρωπο, διώχνοντας και όλα τα κληρονομικά του. 

Έτσι έγινε σε πολλούς ανθρώπους που μετανόησαν, αγωνίστηκαν με φιλότιμο ταπεινά, χαριτώθηκαν, έγιναν και Άγιοι και τους προσκυνάμε τώρα με ευλάβεια και ζητάμε και τις πρεσβείες τους, ενώ πριν είχαν πολλά πάθη και κληρονομικά».

«Επί παραδείγματι, ο Όσιος Μωυσής ο Αιθίοψ, ενώ πριν ήταν ο πιο αιμοβόρος ληστής, με κληρονομική κακία, μόλις πίστεψε στον Θεό, μετανόησε, ασκήθηκε, έφυγαν όλα τα πάθη, τον επισκέφθηκε η Χάρις του Θεού και αξιώθηκε να λάβει ακόμα και το προφητικό χάρισμα. Πέρασε δε στην ευαισθησία ακόμα και το Μέγα Αρσένιο, ο οποίος ήταν από τη μεγαλύτερη αρχοντική οικογένεια της Ρώμης, με κληρονομικές αρετές και επιστημονική μεγάλη μόρφωση.

Επομένως, το παν είναι η Χάρις του Θεού. Την ψυχή μπορεί να την βοηθήσει μόνο χαριτωμένος Πνευματικός, με πίστη, που αγαπάει την ψυχή και την πονάει, γιατί γνωρίζει τη μεγάλη της αξία. 

Την βοηθάει στη μετάνοια, την ξαλαφρώνει με την εξομολόγηση, την ελευθερώνει από το άγχος και την οδηγεί στον Παράδεισο ή πετάει το λογισμό με τον οποίο βασανίζει την ευαίσθητη ψυχή ο πονηρός, και θεραπεύεται. 

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αρρώστια στον κόσμο από το λογισμό, όταν δηλαδή πείσει ο διάβολος τον άνθρωπο με λογισμούς ότι δεν είναι καλά. 

Όπως δεν υπάρχει και ανώτερος γιατρός σ’ αυτές τις περιπτώσεις από τον έμπειρο Πνευματικό, που εμπνέει εμπιστοσύνη με την αγιότητά του και πετάει αυτούς τους λογισμούς από τα ευαίσθητα πλάσματα του Θεού και θεραπεύει ψυχές και σώματα δίχως φάρμακα, με τη Χάρη του Θεού, και τις εξασφαλίζει και τον Παράδεισο». [3]