Ιερομάρτυς Ιωάννης Κοτσούρωφ

(Οι πιστοί υψώνουν σταυρό στο μέρος όπου υπήρχε ο ναός της Αγίας Αικατερίνης 

και ο τάφος του Αγίου)

Άγιος Ιερομάρτυς Ιωάννης Κοτσούρωφ

Ο πρώτος μάρτυρας της νεότερης Ρωσίας († 31 Οκτωβρίου 1917)

Ο Ιερομάρτυς άγιος Ιωάννης γεννήθηκε το 1869. Ήταν γιος του ιερέως Αλεξάνδρου Κοτσούροφ. Ο πατήρ Αλέξανδρος - εφη­μέριος στο ναό των Θεοφανείων, στο χωριό Βιγκελτινοσούρκ - ήταν ταπεινός και είχε εμφυσήσει το φόβο του Θεού στα παιδιά του, ιδιαίτερα στον Ιωάννη, που ήταν το πιο ευαίσθητο. Ο Ιω­άννης το 1891 αποφοίτησε από το Θεολογικό Σεμινάριο της πό­λεως Ριαζάν. Στη συνέχεια ενεγράφη στη Θεολογική Ακαδη­μία, στην Άγια Πετρούπολη. Αποφάσισε ν' αφιερώσει τη ζωή του στην ιεραποστολή. 

Το 1895 στάλθηκε στην Αλάσκα ως ιε­ραπόστολος. Μετά τη χειροτονία του, τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου, τοποθετήθηκε εφημέριος στο ναό του αγίου Βλαδίμηρου στο Σικάγο, και στους Τρεις Ιεράρχες της πόλεως Στρήτορ. Οι να­οί ήσαν άδειοι. Όμως, αυτό δεν έκαμψε το ζήλο του. Με πολλή προσευχή και πολύ αγώνα, μέσα σε τρία χρόνια ασκητικής ζωής στο Σικάγο, ο άγιος Βλαδίμηρος απέκτησε ποίμνιο διακοσίων περίπου ψυχών και οι Τρεις Ιεράρχες ενενήντα. Ίδρυσε επίσης και κατηχητικά σχολεία. Ο πατήρ Ιωάννης βάπτισε ο ίδιος τα παιδιά του, μη υπαρχόντων άλλων ιερέων.

Τον Ιούλιο του 1907, γύρισε στην Άγια Πετρούπολη, μόλις πληροφορήθηκε το θάνατο του πεθερού του. Διορίστηκε στη Με­ταμόρφωση του Σωτήρος στην πόλη Νάρδα. Παράλληλα, δίδα­σκε στο γυμνάσιο. Το Νοέμβριο του 1916 έγινε εφημέριος στην αγία Αικατερίνα στην πόλη Τσάρσκογιε Σελό, οπού βρίσκονταν τα θερινά ανάκτορα των τσάρων. Έδωσε -όπως το έκανε παντού και πάντα- ολόκληρο τον εαυτό του στο έργο του, ως καλός ποιμήν.

'Υστερα από τρεις μήνες, ξεκίνησε ή επανάσταση του 1917. Στην πολίχνη, όπου υπηρετούσε, πήγαν στρατιώτες και περικύκλω­σαν τ' ανάκτορα. Γίνονταν επεισόδια συνεχώς. Ο πατήρ Ιωάννης πάσχιζε να μεταδώσει σε όλους την ειρήνη του Θεού και να τους στηρίξει πνευματικά. Σύντομα ή εξουσία πέρασε στους μπολσε­βίκους. Στο Πέτρογκραντ, ομάδες του κόκκινου στρατού διατά­χθηκαν να φθάσουν στα θερινά ανάκτορα των τσάρων και να χτυπήσουν τους κοζάκους που τα υπερασπίζονταν. Το πρωί της 30ης Οκτωβρίου, άρχισε η πολιορκία της πόλεως. Έντρομοι οι κάτοικοι ζήτησαν καταφύγιο στους ναούς. Ο πατήρ Ιωάννης, στην Αγία Αικατερίνα, έκανε παράκληση να σταματήσει ο εμφύλιος σπαραγμός. 'Όλοι μαζί οι κληρικοί αποφάσισαν να κάνουν περιφορά των εικόνων.

Η εφημερίδα της Πετρουπόλεως έγραψε: «Η λιτάνευση γινόταν με τη συνοδεία πυροβολισμών. Παρά τον άμεσο κίνδυνο της ζωής τους, χιλιάδες λάου συνόδευσαν τις εικόνες και προσεύχονταν. 'Όλοι έκλαιγαν, γι' αυτό οι ψαλμωδίες των ιερέων δεν ακούγονταν καθαρά! Ή περιφορά ολοκληρώθη­κε αργά το βράδυ. Άναψαν κεριά και συνέχισαν τις ικεσίες στον Θεό. Μόλις σκοτείνιασε για τα καλά, οι κοζάκοι άρχισαν να φεύ­γουν. Περνώντας από τους ιερείς, τους έλεγαν: «Σταματήστε, πα­τέρες τις δεήσεις και φύγετε. Η κατάσταση είναι έκρυθμη».

Ο πατήρ Ιωάννης, απάντησε εξ ονόματος όλων των κληρικών: «Δεν θα φύγουμε. Θα εκτελέσουμε το ποιμαντικό καθήκον μας, ως το τέ­λος. Κόκκινοι και λευκοί, όλοι είναι παιδιά του Θεού». Οι κο­ζάκοι έφυγαν, για ν' αποφευχθούν σφαγές. Μόλις ξημέρωσε, μπήκαν στην πόλη οι πρώτες συντεταγμένες ομάδες μπολσεβί­κων. Αμέσως άρχισαν οι συλλήψεις, οι εκτελέσεις, οι ανακρί­σεις. Από τους πρώτους, συνέλαβαν τους ιερείς, με την κατηγορία ότι η λιτανεία έγινε για να νικήσουν οι κοζάκοι!.. 

Ο πατήρ Ιω­άννης έλεγε και ξανάλεγε ότι δεν έχουν καμία σχέση με την πο­λιτική και ότι κληρικοί και πιστοί, προσεύχονται να σταματήσει ο εμφύλιος. Οι στρατιώτες, μη δίνοντας σημασία στα λόγια του, άρχισαν να τον χτυπούν στο πρόσωπο άγρια. Με φωνές και σαρ­κασμούς έσχισαν τα ράσα του. Αφού τον ταλαιπώρησαν αρκετά, τον πυροβόλησαν. Δεν είχε ξεψυχήσει ακόμη κι άρχισαν να τον βασανίζουν. Γρήγορα όμως ο Θεός πήρε κοντά Του τον ιερομάρτυρα, για να του δώσει τον αμαράντινο της δόξης στέφανο. Οι πιστοί υψώνουν σταυρό στο μέρος όπου υπήρχε ο ναός της Αγίας Αικατερίνης και ο τάφος του Αγίου.

Την ώρα που ξεψυχούσε, οι εκτελεστές τράβηξαν από το στήθος του το σταυρό κι έφυγαν. Την άλλη μέρα οι πιστοί μετέφεραν το Σκήνωμα στο κοιμητήριο. Πολλοί, βλέποντας τον επιστήθιο σταυρό του να λείπει, θυμήθηκαν τα λόγια που είχε πει δώδεκα χρόνια πριν - στην Αμερική - όταν του δώρισαν το σταυρό αυτό. Είχε πει τότε: 

«Ασπάζομαι τον σταυρό αυτό, ο οποίος θα είναι το στήριγμά μου στις δύσκολες στιγμές. Δεν θα πω μεγάλα λόγια, ότι θα τον έχω δηλαδή και στον τάφο μου. Δεν είναι ή θέση του σταυρού αυτού στον τάφο. Να μείνει ως ιερό κειμήλιο, μαρτυ­ρία της αγάπης, της αδελφοσύνης και της φιλίας, των πιο ιερών αισθημάτων στη γη!..».

Στις 31 Μαρτίου 1918, στο ναό της Θε­ολογικής Ακαδημίας της Μόσχας, ο πατριάρχης Τυχών τελούσε τα μνημόσυνα των ιερομαρτύρων και μαρτύρων που είχαν χάσει τη ζωή τους, από τους άθεους υλιστές. Ανέπεμψε δέηση «υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των δούλων του Θεού, των υπέρ της ορθοδόξου ημών πίστεως μαρτυρησάντων». Αμέσως μετά το πρώτο όνομα του ιερομάρτυρος Μητροπολίτου Κιέβου Βλαδί­μηρου, μνημονεύθηκε ο πρώτος ιερεύς που έδωσε τη ζωή του για τα πνευματικά του τέκνα. Ήταν ο πρωθιερεύς Ιωάννης Κοτσούρωφ, ο μαρτυρικός θάνατος του οποίου άνοιξε μια νέα σελίδα δόξης των Ρώσων νεομαρτύρων του εικοστού αιώνος.

Η ένταξη του ιερομάρτυρος Ιωάννου Κοτσούρωφ στο εορτολόγιο της ρωσικής Εκκλησίας, πραγματοποιήθηκε το χειμώνα του 1994-95.

Η μνήμη του τιμάται στις 31 Οκτωβρίου. 

Ταις πρεσβείαις του αγίου ιερομάρτυρος

 Ιωάννου, Σώτερ σώσον ημάς...

Άγιος Ιωάννης Κοτσούρωφ

ο πρωτομάρτυρας της νεότερης Ρωσίας

Από το βιβλίο του Μ. Μελινού: 

«Άνθη Αγίας Ρωσίας»

Πηγή: Προσκυνητής