Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2019

«Νά κοιτάξουμε νά διορθωθοῦμε, γιά νά δικαιοῦμαστε τήν θεία βοήθεια».

«Νά κοιτάξουμε νὰ διορθωθοῦμε, γιὰ νὰ δικαιοῦμαστε 
τὴν θεία βοήθεια».
ἂγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης


Σήμερα εἶναι καιρὸς νὰ ἑτοιμασθοῦν οἱ ψυχές, γιατί, ἂν συμβῆ κάτι, δὲν ξέρω τί θὰ γίνη. Εἴθε νὰ μὴν ἐπιτρέψη ὁ Θεὸς νὰ ἔρθουν δύσκολες μέρες, ἀλλὰ ἂν ἔρθουν, μὲ ἕναν μικρὸ  «σεισμό», μὲ ἕνα «τράνταγμα», θὰ σωριάσουν ὁλόκληρες πόλεις καί οἰκογένειες, γιατί ὁ καθένας θὰ πάη νὰ σώση τὸν ἑαυτό του καὶ θὰ τραβήξη τὴν πορεία του.

Χρειάζεται πολλὴ προσοχή, γιὰ νὰ μὴ μᾶς ἐγκατάλειψη  Θεός. Οι ψυχὲς νὰ ἔχουν πνευματικό. Θά γίνη μεγάλο «τράνταγμα». Τόσα σᾶς λέω, τόσο σκληρὰ ἔχω μιλήσει!... 

Ἐμένα ἂν κάτι μοῦ ἔλεγαν, θὰ προβληματιζόμουν. Θὰ σκεφτόμουν γιατί μου τὸ εἶπαν, τί ἤθελαν. Γιὰ νὰ μὴν πῶ βράδυα, ἕνα βράδυ δὲν θὰ κοιμόμουν. Άν δὲν ἔβλεπα τὰ δύσκολα χρόνια πού ἔρχονται, δὲν θὰ ἀνησυχοῦσα τόσο. Αλλά αὐτὸ που βλέπω εἶναι ὅτι ἀργότερα θὰ δυσκολευθῆτε πολύ. Δὲν μὲ καταλαβαίνετε. Τότε θὰ μὲ καταλάβετε. 

- Ἂν βρεθῆ, Γέροντα, μόνος του κανείς σέ δύσκολα χρόνια, τί θά κάνη;... 

- Ἄρχισε τώρα νὰ κάνης πρῶτα ὑπακοή, νὰ ἀπόκτησης διάκριση, καὶ τότε θὰ δοῦμε. Γι' αὐτὸ εἴπαμε νὰ κόψουμε τὰ κουσούρια πρῶτα. Άν ἔχη κανεὶς κουσούρια, δὲν θὰ τὰ βγάλη πέρα. Ἂν τώρα γκρινιάζη γιὰ ὅλα καὶ νομίζη ὅτι αὐτὸς εἶναι λεβεντόπαιδο καὶ ὅλοι οι ἄλλοι εἶναι χάλια, τότε...; 

Κοιτάξτε νὰ διορθωθῆτε, γιὰ νὰ δικαιοῦσθε τὴν θεία βοήθεια. Νὰ στηριχθῆτε ἀκόμη περισσότερο στὸν Θεό. Θὰ ἔρθουν δύσκολα χρόνια... Όταν ἐσεῖς θὰ εἶστε ὥριμοι πνευματικά, ξέρετε τί θὰ εἶστε; Όχυρό. Ὄχι μόνο γιὰ ἐσάς, ἀλλὰ θὰ μπορῆτε νὰ βοηθᾶτε καὶ τούς ἄλλους. Γιατί, διαφορετικά, θὰ ἔχετε καὶ ἐσεῖς ἀνάγκη ἀπὸ ἀνθρώπινη βοήθεια καὶ προστασία.

Σήμερα οἱ ἄνθρωποι πρέπει νὰ ζοῦν πνευματικά, γιὰ νὰ εἶναι ἕτοιμοι νὰ ξεπεράσουν μιὰ δυσκολία. Νὰ ἑτοιμασθοῦν, γιὰ νὰ μὴν τούς στενοχωρήση ἢ στέρηση, γιατί μετὰ μπορεῖ νὰ φθάσουν στὴν ἄρνηση.

- Γέροντα, νιώθω ἀγωνία, φόβο, γιὰ ὅ,τι μᾶς περιμένει...


- Αὐτὸς ὁ φόβος μᾶς βοηθάει νὰ γαντζωθοῦμε στὸν Χριστό. Ὄχι ὅτι πρέπει νὰ χαίρεται κανεὶς γι' αὐτὴν τὴν κατάσταση ποῦ ζοῦμε, ἄλλα νὰ χαίρεται, γιατί θὰ ἀγωνισθῆ γιὰ τὸν Χριστό. Θὰ δώσουμε ἐξετάσεις γιὰ τὸν Χριστό. Τώρα ὁ ἀγώνας θὰ εἶναι πνευματικός. Θὰ παλέψουμε μὲ τὸν ἴδιο τὸν διάβολο. Ὁ διάβολος ὅμως δὲν ἔχει καμμιὰ ἐξουσία, ἂν δὲν του δώσουμε ἐμεῖς ἐξουσία. Ἂρα τί νὰ φοβηθοῦμε; Νά μὴν ὑπάρχη φόβος. Νὰ χαιρώμαστε πού ἢ μάχη εἶναι πνευματική.

Ἐὰν ζῆτε μοναχικά, πατερικά, καὶ προσέχετε, θὰ δικαιοῦσθε τὴν θεία ἐπέμβαση σὲ κάθε ἐπίθεση τοῦ ἐχθροῦ. Νά γίνετε ἄνθρωποι προσευχῆς, ταπεινοί, ποῦ ἔχουν πόνο καὶ ἀγάπη. Τότε θά εἶστε κεφάλαια πνευματικά, μέ «βάσεις» πνευματικές. Νά γίνετε ψυχὲς, πού σκέφτωνται τὸν πόνο τῶν ἄλλων καὶ προσεύχωνται, καί τότε θά εἶστε πνευματικὸ ὀχυρό. Θα καθηλώνετε τὰ πάντα...

«Νά κοιτάξουμε νὰ διορθωθοῦμε, γιὰ νὰ δικαιοῦμαστε 
τὴν θεία βοήθεια».
ἂγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὶς σελίδες 332 -336 τοῦ βιβλίου: 
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Β΄ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ 
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ» 
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ



Σάββατο 5 Ιανουαρίου 2019

«Να μαγειρέψουμε Αγάπη!» ~ Πρωτοχρονιά με τον πατέρα Ευφρόσυνο τον μάγειρα.

«Να μαγειρέψουμε Αγάπη!»
Πρωτοχρονιά με τον πατέρα Ευφρόσυνο τον μάγειρα.
Του αδερφού μας Δημήτρη Ρόδη

Στην πανέρημο των ασκητών του Αγίου Όρους θα συναντήσεις εκείνο, που πάντα αναζητούσε η ψυχή σου. Οι πατέρες στα ασκητικά Καρούλια - Κατουνάκια έχουν να καταθέσουν λόγους από καρδιάς, που γαληνεύουν τις κουρασμένες από την βαβούρα και αλλοφροσύνη του κόσμου ψυχές.

Οι δυο φίλοι προσκυνητές, φιλοξενούμενοι στην ασκητική καλύβα, βρήκαν μιαν αγάπη που μοσχοβολά, που εισέρχεται στα εσώτερα φύλα της ψυχής σου, και τις χαρίζει μια πρωτόγνωρη ανάπαυση.

Μοναδική παραφωνία, ο γηροντότερος των πατέρων της μικρής συνοδείας, ο πατέρας Ευφρόσυνος ο μάγειρας! Μορφή βαθιά ασκητική, από εκείνες που θαρρείς, πως ξεπρόβαλαν αναπάντεχα από αρχαία γεροντικά και συναξάρια... 

Ετών 90.. λιπόσαρκος, πρόσωπο λεπτό. Βαθιές ρυτίδες αποτύπωναν αγώνες μιας ζωής, χιλιάδες προσευχές και αγρυπνίες. Το κομποσχοίνι, η ευχή... Φως που αναλάμπεται, ψυχή βαθιά, καρδιά ζώσα, που χαράζει Αναστάσιμη πορεία...

Αυστηρότητα σε κάθε λόγο, παρατηρήσεις, σαν μιαν μορφή αμφισβήτησης, σαν κάποιος να σου χάλασε την ησυχία. Σου λέει: «θα τους διώξω, δεν έχουν λόγο πραγματικό να βρίσκονται εδώ... τουρίστες. Άλλωστε έρχεται πρωτοχρονιά, εδώ θα κάτσουν; θα φύγουν»...

Ξάφνου μία έκπληξη: Ο ένας έφυγε, ο άλλος έμεινε. Ο ασκητής σαν να απόρησε: «τι κάνει αυτός εδώ»... 

Σώμα γερασμένο, η σάρκα γεμάτη πληγές. Μιλούσε περίτρανα ο βίος. Τα λόγια κάνουν στην πάντα. Ο προσκυνητής ένιωσε να πονά η ψυχή του. Ήταν τόσο λίγος απέναντι στον Θεό, και στον Ευφρόσυνο τον μάγειρα... Πόνεσε βαθιά, ένιωσε τους αγώνες μιας ολάκερης ζωής. Θυσία. Σταυρός. Προσφορά εαυτού στον Θεό. 

Στην βραδινή ακολουθία κοιτούσε ξανά τον γερο ασκητή. 3,5 ώρες σιωπηλής συνομιλίας με τον Θεό. Ακολουθία με κομποσχοίνι... κάθε κόμπος και ευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με». 

Αισθάνθηκε την ανάγκη για μια ευχή, ένα κομποσχοίνι για την ασκητική μορφή. Μάτια που γέμισαν δάκρυα, καρδιά που έγινε φωτιά... η βίωση της αναξιότητας, έναντι του ασκητή. 

Το ξημέρωμα τους βρήκε να ανταμώνουν στην πόρτα του κελιού του. «Ευλογείτε γέροντα» αποφάνθηκε ο προσκυνητής... μια καθυστέρηση, αναμονή για τον αυστηρό λόγο του γέροντα και προσμονή για την εκφώνηση «Ο Κύριος», όπως αρμόζει...

«Ευλογείτε»... ακούστηκε και η ασκητική μορφή. Ο προσκυνητής πάγωσε. Ο λόγος του γέροντα συνέτριψε την καρδιά του. Ένας λυγμός. Έσπασαν τα μέσα του... Ο λόγος, η χροιά της φωνής... κάτι αλλιώτικο έκανε την εμφάνιση του.

Ω της ταπείνωσης απαύγασμα! Ω της Αρετής το καύχημα! Ω της καθαρής καρδιάς η απόκριση! Ω της αγνότητος πλούτος! Θαρρείς και ο σκληροτράχηλος γέροντας γνώριζε καλά.. εκείνο το πονετικό κομποσχοίνι της αγρυπνίας. 

Παραμονή πρωτοχρονιάς, ένας-ένας έπαιρνε την θέση του για την ακολουθία... Ο προσκυνητής έπιασε ένα στασίδι, από αυτά της σειράς, δίπλα σε έναν πατέρα... και να, ο λογισμός της υπερηφανείας έκανε την εμφάνισή του. 

Ω! Πόσο ζήλεψε εκείνο το στασίδι το μόνο του! Αυτό που έστεκε μονάχο, ξέχωρα από τα άλλα, από εκεί που «επιβλέπεις» όλο τον χώρο του ασκητικού παρεκκλησίου...

Δεν τολμούσε όμως να καθίσει εκεί, όχι-όχι, δεν του αρμόζει. «Μπα ανάξιε!» συλλογίστηκε, «τι υπερήφανα σκέπτεσαι»;... 

Τις σκέψεις του διέκοψε η φωνή του πατέρα Ευφρόσυνου: «θα κάθεσαι», ακούστηκε επιτακτικά, «αυτή είναι η θέση σου», δείχνοντας με το χέρι του ο ασκητής... το στασίδι εκείνο! Το μοναχό! 

Τα 'χασε! Έμεινε να κοιτάζει ανήμπορος να ψελλίσει κάτι στην ασκητική μορφή... και τράβηξε κατά το στασίδι. Ο γέροντας Ευφρόσυνος ο ταπεινός, είχε δει ξεκάθαρα τον λογισμό του... 

Και ως Πατέρας Πνευματικός και αγαπητικός, γνωρίζον την θυσιαστική αγάπη στην ανωτέρα της μορφή, την ταπεινή, προέτρεξε να αναπαύσει τον άσωτο προσκυνητή... που βίωνε νέα συντριβή από την πατερική παιδαγωγία του γέροντα...

Ένας λυγμός, η ψυχή δακρυρροούσα, το χέρι γλίστρησε στο κομποσχοίνι, ένας κόμπος, μιαν ευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησον τον δούλο σου, πατέρα Ευφρόσυνο, τον μάγειρα». 

Μια κλεφτή ματιά στον γέροντα, το πρόσωπό του... ένα ολόγλυκο χαμόγελο χαραγμένο στην ασκητική μορφή, γέμισε ανείπωτη αγαλλίαση την ψυχή του. Και χάραζε μνήμες βιώματος μυστικού, βαθιά μέσα στην άσωτη καρδιά του, κάνοντας εκείνη την πρωτοχρονιά, ίσως την ωραιότερη της ζωής του...

Είναι η ανιδιοτελής και θυσιαστική αγάπη, εκείνη που αναπαύει τις ψυχές και γιατρεύει τις πληγές των ανθρώπων.

Εκείνη η σπάνια μορφή αγάπης, που ξεχειλίζει από την χάρη της αγιότητας, του ασκητικού βίου, της αγαθής, ταπεινής, απερίεργης και απλής καρδιάς... όπως του Πατέρα Ευφρόσυνου του μάγειρα. Έτσι όπως βιώθηκε, μια πρωτοχρονιά στα Ασκητικά Κατουνάκια...

Αυτήν την «πρωτοχρονιά», εύχομαι ολόψυχα να ζήσουμε όλοι μας τον νέο χρόνο, 
της όντως παν-Αγάπης. 

Καλή χρονιά κόσμε, είθε να «μαγειρέψουμε» Αγάπη!...

«Να μαγειρέψουμε Αγάπη!»
Πρωτοχρονιά με τον πατέρα Ευφρόσυνο τον μάγειρα.


Share this

Εναλλακτικές αναρτήσεις

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...