Την τελευταία δεκαετία έχουν στοχοποιηθεί η βάπτιση, ο γάμος, η κηδεία, η θεία κοινωνία, οι θρησκευτικές εορτές, οι ορκωμοσίες, τα πάντα...
Γιατί είναι συστηματική η στοχοποίηση όλων των μυστηρίων της εκκλησίας μας, όλη η εκκλησιαστική ζωή;
Ο στόχος είναι να διαλυθούν οι θεσμοί, όπου συγκεντρώνονται οι πιστοί άνθρωποι, όπου αναπτύσσονται κοινοτικοί δεσμοί, όπου υπάρχει πίστη και ενότητα.
Αυτό επιδιώκουν σήμερα με το νόμο για τον γάμο των λ ό α τ κ ι.
Δεν θέλουν να μπορούμε να ορίζουμε τους εαυτούς μας ως Έλληνες και Ρωμιοί, ως Χριστιανοί Ορθόδοξοι, ως άντρες, ως γυναίκες, ως πατέρες ή μητέρες.
Γι' αυτό όλοι όσοι πιστεύουμε ακόμη κι αγωνιζόμαστε, γι' αυτά που συνθέτουν την ταυτότητά μας, δεν τους είμαστε αρεστοί.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η φωνή μας εμπνέει τόσο φόβο.
Γιατί η παραδοσιακή οικογένεια με πατέρα, μάνα και παιδιά είναι εχθρός της νέας τάξης πραγμάτων;
Υπάρχει μόνο μία απάντηση σε όλα αυτά τα ερωτήματα:
Τη φοβούνται και την πολεμούν διότι μια τέτοια οικογένεια μάς προσδιορίζει.
Διότι αυτή είναι η ταυτότητά μας.
Η νέα τάξη πραγμάτων θέλει μια κοινωνία άφυλη.
Θέλει ανθρώπους με ρευστό, ασαφές φύλο και κατά συνέπεια χωρίς (ψυχοπνευματική) συνοχή.
Η νέα τάξη πραγμάτων θέλει μια κοινωνία απρόσωπη, αριθμοποιημένη και φακελωμένη, ώστε με το πάτημα ενός κουμπιού στον υπολογιστή, να είναι ευχερής ο αποκλεισμός των απείθαρχων από την πρόσβασή τους στο μελλοντικό, κοινωνικό κράτος.
Θέλουν μια κοινωνία αχρήματη, με ψηφιακές συναλλαγές, οι οποίες έχουν στόχο την δραματική συρρίκνωση της ανθρώπινης ελευθερίας.
Μία κοινωνία χωρίς Χριστό και Ορθοδοξία.
Αυτήν εχθρεύονται.
Όχι τις αιρέσεις και τις άλλες θρησκείες...
Απόσπασμα ομιλίας Γεωργίου Αποστολάκη στην βουλή.
πηγή: Sportime
Η δική μας απάντηση στα παράνομα και έκφυλα νομοσχέδια των δόλιων αρχόντων
έρχεται κατευθείαν από την Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου:
"Ἀπομένει νά ἀκυρώσουμε τόν νόμο στήν πράξη. Νά στηρίξουμε τά παιδιά μας στήν ἀρετή καί τήν σωφροσύνη. Καί αὐτό θά εἶναι κάτι μεγαλειῶδες. Νά μείνουμε μέ τόν Χριστό.
«Οὗτοι ἐν ἄρμασι καί οὗτοι ἐν ἵπποις, ἡμεῖς δέ ἐν ὀνόματι Κυρίου ἐπικαλεσόμεθα» (Ψαλμ. 19, 8). Δύναμή μας ἡ προσευχή.
Ἡ Ἐκκλησία ἄλλωστε ὀφείλει νά καταφεύγει στήν «ἔρημο». Ὅποια καί ἄν εἶναι αὐτή ἡ προφητική ἔρημος. Μακρυά πάντως ἀπό τήν σύμπλευση μέ ἁμαρτωλά νομοθετήματα καί ἄνομους νομοθέτες.
Ἄς μή μᾶς ἐπηρεάσει ὁ φόβος τῆς φτώχειας, τῆς κοινωνικῆς καί ψυχολογικῆς ἀπομόνωσης. Μᾶς συνοδεύει τό Φῶς τῆς Ἀναστάσεως.
Σέ παρόμοιες περιπτώσεις οἱ ἅγιοι Πατέρες μας νίκησαν μέ τήν ἀνδρεία τους. Προτίμησαν τόν κόπο τῆς ἀρετῆς, καί, ὅταν χρειάσθηκε, τήν ἐξορία, τήν θλίψη, τήν στέρηση. Εἴτε ἐπρόκειτο γιά αἱρετικά δόγματα, εἴτε γιά ἀντιευαγγελικά ἤθη.
Στήν Βαβυλώνα ἡ καλοπέραση δέν ἦταν τό φρόνημα τῶν Τριῶν Παίδων, ἀλλά ἡ ὑπομονή στήν Κάμινο."
Πηγές:
