Προσευχή για την διόρθωση της προαίρεσης από τον άγιο των δακρύων...

ΟΣΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ ΕΡΓΑ ΤΟΜΟΣ ΣΤ' 

σελίδες 280 έως 290.

Προσευχές που συλλέχθησαν από τις θείες γραφές, 

από τον άγιο Εφραίμ το Σύρο, γι' αυτούς που θέλουν να διορθώσουν την προαίρεσή τους,

 η οποία είναι προσκολλημένη στα πάθη και τις ηδονές.

Δέξου τη δέηση ρυπαρού και ακαθάρτου στόματος, Δέσποτα των απάντων, φιλάνθρωπε Ιησού Χριστέ, και μη με αποστραφείς, επειδή είμαι ανάξιος και ασύνετος ούτε να θεωρήσεις την ψυχή μου, που πλησιάζει στον Άδη, ανάξια της δικής σου παρηγοριάς. Αναζήτησέ με, όπως το χαμένο πρόβατο, διότι έχω στερηθεί από την προθυμία και σκέψη να διορθώσω τον εαυτό μου. 

Επειδή τυφλώθηκα από τις ηδονές, έχω εσκοτισμένη την ψυχή μου, και έχω πωρωμένη την καρδιά μου από την μέθη των παθών. Εξομολογούμαι σε Εσένα Κύριε, Σωτήρα του κόσμου, όλη τη σκληρότητά μου, την πονηρία μου, την απερισκεψία μου. Θα ομολογήσω επίσης όλη τη χαρά Σου, τη γλυκύτητά Σου, που πρόσφερες σε εμένα χάρη στην καλοσύνη Σου, φιλάνθρωπε.

Από τα μικρά μου χρόνια Σε παρόργησα, έδειξα απροθυμία στο αγαθό, επινόησα κάθε κακία, διέπραξα εύκολα κάθε αμαρτία. Εσύ όμως Δέσποτα, παρέβλεψες όλη την πονηρία μου χάρη στους πολλούς οικτιρμούς Σου Υιέ του Θεού. Η κεφαλή μου ανυψώνεται με τη χάρη Σου, Δέσποτα, ενώ εξαιτίας των αμαρτιών μου πάλι ταπεινώνεται. Με προσελκύει πάλι η χάρη Σου στη ζωή, αλλά εγώ περισσότερο κατευθύνομαι με  πολλή προθυμία στο θάνατο, διότι η πολύ κακή συνήθεια της χαλαρότητάς μου με παρασύρει προς τον εαυτό της, και χωρίς να το θέλω.

Είναι φοβερή η συνήθεια των παθών... 

Αλυσοδένει τη σκέψη μου, σαν με άθραυστες αλυσίδες και τις βρίσκω διαρκώς ποθητές τις αλυσίδες!... Αλυσοδένομαι με τη συνήθεια των παγίδων ο δύστυχος, και χαίρομαι αλυσοδεμένος!... Είμαι βυθισμένος μέσα στον κατάπικρο Άδη και όμως νιώθω ευχαρίστηση. Καθημερινά ο εχθρός ανανεώνει τις αλυσίδες μου και όμως χαίρομαι!... 

Ω την πανουργία του εχθρού!... 

Δεν με αλυσοδένει με αλυσίδες που εγώ δεν θέλω, αλλά διαρκώς μου προσφέρει τέτοιες αλυσίδες και παγίδες, που εγώ τις δέχομαι με πολλή ευχαρίστηση, διότι ξέρει ότι αυτό που βάζει μπροστά μου είναι πιο δυνατό και γι' αυτό στη στιγμή προσφέρει την αλυσίδα που θέλω....

Αυτό είναι πένθος, αυτό είναι κλάμα, ατιμία και ντροπή. Ότι δηλαδή εγώ είμαι αλυσοδεμένος στα θελήματά μου. Και ενώ μπορώ να σπάσω τις αλυσίδες μία και καλή και να ελευθερωθώ απ' όλες τις παγίδες, δεν θέλω να το κάνω, επειδή εξουσιάζομαι από τη χαλαρότητά μου και υποδουλώνομαι με την πρόθεσή μου στις συνήθειες των παθών. 

Αυτό είναι το πιο φοβερό και είναι πένθος γεμάτο από ντροπή, διότι εγώ συμφιλιώνομαι με τα θελήματα του αιώνιου εχθρού μου. Με αλυσοδένει και θανατώνομαι μέσα στα πάθη και αυτός χαίρεται. Κι ενώ μπορώ να σπάσω τις αλυσίδες, δεν θέλω να το κάνω. Κι ενώ μπορώ να ξεφύγω από τις παγίδες, δεν το προτιμώ...

Υπάρχει λοιπόν τίποτα πικρότερο απ' αυτό το πένθος και απ' ατό το κλάμα; Υπάρχει λοιπόν άλλη ντροπή βαρύτερη απ' αυτή; Δεν υπάρχει πικρότερη απ' αυτή την ντροπή, να κάνει δηλαδή κανείς τα θελήματα του εχθρού του. 

Και ενώ είμαι σε τέτοια κατάσταση ο ταλαίπωρος, και ενώ ξέρω τις αλυσίδες μου, τις κρύβω κάθε ώρα από τους θεατές, κάνοντας τον ευλαβή... 

Η συνείδησή μου όμως με ελέγχει που το κάνω. Καθημερινά με ελέγχει: "Γιατί δεν προσέχεις άθλιε; Η μήπως δεν ξέρεις ότι είναι πολύ κοντά η φοβερή μέρα της κρίσης;...

Σήκω πάνω ως άνθρωπος δυνατός!... Σπάσε τις αλυσίδες σου! ... Στο χέρι σου βρίσκεται η δύναμη να ελευθερωθείς ή να μείνεις στα δεσμά".

Γι' αυτά διαρκώς με ελέγχει η αγία συνείδηση, και όμως δεν θέλω να απαλλαγώ από τα δεσμά των παθών. Καθημερινά κλαίω και στενάζω γι' αυτά και όμως παραμένω αλυσοδεμένες στα ίδια πάθη, ο ταλαίπωρος και άθλιος, που δεν προκόβω σ' αυτό που ωφελεί την ψυχή μου. 

Εξωτερικά κάνω τον ευλαβή με προθυμία, εσωτερικά όμως είμαι βδελυρός μπροστά στον Κύριο. Γλυκαίνω τη φωνή μου στους ανθρώπους, ενώ ο ίδιος είμαι σκληρός και πονηρός ως προς τη διάθεσή μου. Τι θα κάνω κατά την ημέρα της εξέτασης, όταν ο Θεός θα τα φανερώσει όλα μπροστά στο θείο Του βήμα;... 

Μεγάλος φόβος βασανίζει την καρδιά μου διαρκώς, επειδή στενοχωρούμαι από τα δεσμά των ατελείωτων αμαρτιών μου. Ο ίδιος το ξέρω καλά ότι εκεί θα τιμωρηθώ, αν δεν παρακαλέσω με δάκρυα σε αυτή τη ζωή τον Δικαστή. 

Γι' αυτό το λόγο στέλνεις την ευσπλαχνία Σου Δέσποτα Χριστέ και εμποδίζεις την οργή Σου, διότι περιμένεις την επιστροφή μου. Δεν θέλεις να δεις κανένα να καίγεται στο πυρ της κολάσεως, αλλά θέλεις όλοι οι άνθρωποι να σωθούν στην αιώνια ζωή.

Παίρνοντας λοιπόν θάρρος από την ευσπλαχνία Σου, Κύριε Ιησού Χριστέ, πέφτω και Σε προσκυνώ παρακαλώντας: Κοίταξέ με με αγάπη και ελέησέ με. Βγάλε την ψυχή μου από τη φυλακή των ανομιών και ας λάμψει μέσα στη διάνοιά μου ακτίνα φωτός, προτού αναχωρήσω για τη μέλλουσα και φοβερή κρίση, όπου δεν υπάρχει καμία δυνατότητα μετανοίας για τις αμαρτίες μου. 

Με κυριεύει μεγάλος φόβος τον άθλιο και αισχρό. Πώς θα πάω στην κρίση εντελώς απροετοίμαστος και γυμνός από αρετές; Με πιέζει φόβος και δειλία, διότι βλέπω τον εαυτό μου απρόθυμο στο αγαθό. Βασανίζομαι από αντίθετους λογισμούς, διότι υπακούω στους δαίμονες, που με εξαπατούν με τις ηδονές, για να με κάνουν να χάσω για πάντα τη σωτηρία της ψυχής μου. 

Αν δεν ελέγξω τη συνείδησή μου, με την κακή μου προαίρεση, γίνομαι χρήσιμος ακόμη και σε αυτούς του δαίμονες!... 

Μοιάζω με έμπορο ράθυμο και οκνηρό, που χάνει καθημερινά το κεφάλαιο μαζί με το κέρδος. Χάνω τα ουράνια αγαθά μέσα στους πολλούς περισπασμούς που με παρασύρουν στο κακό...

Αντιλαμβάνομαι και ο ίδιος πως ξεγελιέμαι κάθε στιγμή, και χωρίς να το θέλω, συμβαίνει να κάνω τις πράξεις που μισώ. Μένω κατάπληκτος με την προαίρεσή μου την ανίκανη να αντισταθεί στις θλίψεις, μέσα στις οποίες διαρκώς αμαρτάνει ποικιλότροπα. Μένω έκπληκτος με την μετάνοιά μου, πώς συμβαίνει να μην έχει γερό θεμέλιο οικοδομής την εγκράτεια. 

Βάζω καθημερινά θεμέλιο και πάλι με τα δικά μου χέρια το γκρεμίζω... 

Αυτό συμβαίνει γιατί δεν έβαλα καλή αρχή στη μετάνοια... 

Επίσης δεν έχει τελειωμό η τρισάθλια αμέλειά μου. 

Είμαι υποδουλωμένος από χαλαρότητα στο θέλημα του εχθρού μου, και γι' αυτό κάνω με προθυμία όλες τις επιθυμίες του... 

Ποιος θα ρίξει στο κεφάλι μου πολύ και άφθονο νερό να με ξυπνήσει;... 

Ποιος θα χαρίσει στα μάτια μου πηγές, για να αναβλύζουν διαρκώς δάκρυα, ώστε να κλαίω ασταμάτητα μπρος στον εύσπλαχνο Κύριο για να στείλει τη χάρη Του σ' εμένα τον αμαρτωλό και να με ανασύρει από τη θάλασσα την οργισμένη από τα κύματα της αμαρτίας, που ταλαιπωρεί την ψυχή μου κάθε ώρα από τις τρικυμίες;...

Τα δικά μου θελήματα στάθηκαν ισχυρότερα από τα τραύματά μου, ώστε να μη δέχονται καθόλου επίδεσμο θεραπείας. 

Εκείνη η άσωτη γυναίκα ξαφνικά παρουσιάστηκε συνετή, με το να φοβηθεί και να δείξει προθυμία, επειδή μίσησε τις πράξεις της αισχρής αμαρτίας. Γιατί έφερε στο νου της τη μέλλουσα αιώνια ντροπή, και την αβάσταχτη θλίψη της τιμωρίας. Εγώ όμως εξαιτίας των παθών της αμαρτίας, αν και προσεύχομαι καθημερινά, δεν απομακρύνομαι απ' αυτά αλλά απεναντίας επιμένω διαρκώς ο ανόητος στην κακή μου συνήθεια. 

Η μοναδική προσδοκία μου βρίσκεται στην ελπίδα της μετανοίας μου, καθώς ξεγελιέμαι με την ανώφελη υπόσχεσή της....

Ενώ διαρκώς λέω ότι θα μετανοήσω, ποτέ δεν μετανοώ... 

Μόνο με τα λόγια μετανοώ πρόθυμα, στην πράξη όμως είμαι πολύ μακριά από τη μετάνοια. Όταν μάλιστα βρίσκω άνεση, ξεχνώ ακόμη και την φθαρτή και εύθραυστη ανθρώπινη φύση μου και κάνω συνειδητά το κακό και αμαρτάνω τόσο πολύ που παροργίζω τον Χριστό...

Προσευχή για την διόρθωση της προαίρεσης

 από τον άγιο των δακρύων.
(πρώτο μέρος)

ΟΣΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ ΕΡΓΑ ΤΟΜΟΣ ΣΤ' 

σελίδες 280 έως 290.

Προσευχές που συλλέχθησαν από τις θείες γραφές, 

από τον άγιο Εφραίμ το Σύρο, γι' αυτούς που θέλουν να διορθώσουν την προαίρεσή τους,

 η οποία είναι προσκολλημένη στα πάθη και τις ηδονές.

Για την μεταφορά της ευχής του οσίου πατέρα μας Εφραίμ του Σύρου

και την πληκτρολόγησή της στα νέα ελληνικά 

Παπαποστόλου Λαμπρινή για Λόγος Φωτός.