Η Πνευματική αντιμετώπιση της πανδημίας.
Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος
Βεβαίως ό,τι είναι δυνατόν από το δικό μας χέρι, ανθρωπίνως να πράξουμε, πρέπει να το κάνουμε. Και ευχαριστούμε τους υπευθύνους και επιστήμονες και πολιτικούς και κυβερνώντες, οι οποίοι μας διδάσκουν και μας δείχνουν πώς πρέπει να αντιμετωπίσουμε τη δυσκολία αυτή στην οποία βρισκόμαστε. Δεν παραγνωρίζουμε την δυσκολία της πραγματικότητας.
Αλλά σίγουρα ως άνθρωποι της εκκλησίας έχουμε και έναν δικό μας τρόπο με τον οποίο κρίνουμε και αξιολογούμε και αξιοποιούμε τις περιστάσεις τις οποίες συναντούν κάθε φορά τη ζωή μας. Έτσι λοιπόν και αυτή την περίσταση και αυτήν την δυσκολία, θα την αντιμετωπίσουμε με όλα τα προβλεπόμενα ανθρώπινα μέσα, επιστημονικά και άλλα.
Αλλά σίγουρα πάνω απ' όλα με την πίστη μας εις τον Χριστό, εις την Παναγία μας και στους αγίους της εκκλησίας μας. Και η εκκλησία πάντοτε στις δύσκολες ώρες μας διδάσκει και μας προτρέπει να προσευχόμαστε. Αυτή η κρίσις θα αντιμετωπιστεί και μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με προσευχή. Χρειαζόμαστε πολλή προσευχή, πάρα πολύ προσευχή. Χρειαζόμαστε ανθρώπους, οι οποίοι να έχουν δύναμη προσευχής τέτοια που να μπορούν να ανατρέψουν τα δεδομένα του κόσμου όλου.
Γιατί τελικά μόνο η προσευχή μπορεί να ανατρέψει την πορεία των γεγονότων. Τα υπόλοιπα είναι ανθρώπινα. Καλά είναι κι αυτά και ωφέλιμα, αλλά η προσευχή μπορεί πραγματικά σε στιγμή χρόνου να τα ανατρέψει όλα και να εξαφανίσει όλη αυτή τη δυσκολία. Η οποία όμως έχει και την καλή της πλευρά. Γιατί μας διδάσκει πολλά πράγματα. Μας διδάσκει την αδυναμία μας, την ματαιότητα των ανθρωπίνων πραγμάτων. Μας διδάσκει ότι όλα όσα ζούμε γύρω μας είναι παρερχόμενα.
Και πρέπει να καταλάβουμε ότι το πρώτο ζήτημα και το πρώτο αίτημα το οποίο πρέπει να έχουμε είναι η Βασιλεία του Θεού. Όπως ο Κύριος μας λέγει στο άγιον Ευαγγέλιον, "Ζητείτε πρώτον την Βασιλεία του Θεού και όλα τα υπόλοιπα θα σας τα δώσει ο Χριστός, ο Κύριος της Δόξης". Πρέπει να ζητούμε τη Βασιλεία του Θεού. Αυτό είναι η πραγματική μας ανάγκη. Αυτό είναι που χρειαζόμαστε όντως. Τα υπόλοιπα και αυτά χρειάζονται, αλλά ο Θεός ξέρει τις ανάγκες μας.
Έτσι λοιπόν μας καλεί η Εκκλησία σε αγώνα προσευχής. Προσευχή η οποία να βγαίνει μέσα από μετάνοια και από ταπείνωση. Να μετανοήσουμε εμείς, για τις δικές μας προσωπικές αμαρτίες. Για τις αμαρτίες των αδερφών μας, για τις αμαρτίες του κόσμου όλου. Και να προσφέρουμε στο Θεό δύναμη προσευχής. Βγαλμένη μέσα από ταπεινή και μετανοούσα καρδία. Για να γίνει ίλεως ο Θεός και να ανατρέψει τον ρουν τον γεγονότων. Εάν προσευχόμαστε, τότε όλα θα ανατραπούν. Εάν δεν προσευχόμαστε, τότε θα ακολουθήσουν την ανθρώπινη πορεία, που δεν ξέρουμε ποια θα είναι και πώς θα εξελιχτεί.
Οι εκκλησίες πάντως θα παραμείνουν ανοιχτές. Η λατρεία του Θεού δεν θα σταματήσει ουδέποτε. Οι ιερείς μας και όλοι μας θα είμαστε στη θέση αυτή, την οποίαν μας έταξε ο Θεός. Ως Ποιμένες της Εκκλησίας. Και θα προσφέρουμε τις προσευχές μας και τις ακολουθίες μας και την λατρεία του Θεού και την Θεία Ευχαριστία υπέρ όλου του κόσμου, υπέρ όλου του Αδάμ. Όποιος θέλει, μπορεί να έρχεται. Όποιος αισθάνεται δυσκολία ή αδυναμία ή οτιδήποτε άλλο, μπορεί να πράξει κατά τη συνείδησή του. Εμείς δεν μπορούμε να κρίνουμε κανέναν άνθρωπο. Προσευχόμαστε υπέρ όλου του κόσμου, υπέρ όλου του Αδάμ, υπέρ όλου του ανθρωπίνου γένους.
Θα διερωτηθεί κάποιος, θα πει: "Εμείς που ερχόμαστε στην εκκλησία, δεν θα αρρωστήσουμε;" Θα αρρωστήσουμε και θα πεθάνουμε. Ποιος μας είπε ότι θα μείνουμε για πάντα σε αυτόν τον κόσμο; Ηθέλαμεν τον κορονοϊό να μας πει ότι μια μέρα θα πεθάνουμε; Ηθέλαμεν τον κορονοϊό να μας πει ότι μια μέρα θα αρρωστήσουμε; Οι άγιοι σαράντα Μάρτυρες τι είπαν; "Ποιήσομεν την ανάγκη, φιλοτιμίαν". Αφού μια μέρα θα πεθάνουμε, που θα πεθάνουμε, ας πεθάνουμε τουλάχιστον τίμιοι με τον εαυτό μας και ενώπιον του Θεού ευάρεστοι.
Και ας έχουμε μνήμη θανάτου. Που ο άγιος Νεόφυτος, ο συμπατριώτης μας, έλεγεν ότι: "Αγαθόν υπέρτερον παντός αγαθού, Θεού φόβος και μνήμη θανάτου". Να μας ενθυμίζει την έξοδό μας από αυτόν τον μάταιο κόσμο. Και την παράστασή μας ενώπιον του Θεού. Τι μας προσφέρει η εκκλησία; Την αφοβία, την νίκη κατά του φόβου του θανάτου. Τον βιολογικό θάνατο θα τον περάσουμε όλοι ανεξαιρέτως.
Τον πνευματικό θάνατο όμως, δεν θα τον περάσει ο άνθρωπος που πιστεύει στο Θεό. "Ο πιστεύων εις Εμέ, θάνατον ου μή θεωρήσει εις τον αιώνα", λέγει ο Κύριος. Αυτός που πιστεύει σε μένα, δεν θα δει θάνατο ποτέ. Βιολογικό σίγουρα, αλλά πνευματικό όχι. Και μόνο αυτός ο θάνατος μας φοβίζει: Ο πνευματικός θάνατος. Ο αιώνιος χωρισμός μας από τον Δεσπότη Χριστό. Αυτό μας τρομάζει. Δεν τον θέλουμε, δεν τον επιδιώκουμε. Τον απευχόμεθα, γιατί είναι αιώνιος χωρισμός και αιώνιος θάνατος.
Ο βιολογικός θάνατος είναι άχρι καιρού. Είτε είμαστε άγιοι είτε είμαστε αμαρτωλοί, θα διέλθομε την πύλη του βιολογικού θανάτου. Αλλά πορευόμαστε προς το Πάσχα, στην Ανάσταση του Χριστού. Που επάτησε τον θάνατο, που κατήργησε τον φόβο του θανάτου. Που θα ακούσουμε την νύχτα της Αναστάσεως: "Μηδείς φοβείσθω θάνατον. Ηλευθέρωσε γάρ ημάς ο του Σωτήρος θάνατος". Κανείς να μην φοβάται τον θάνατο. Γιατί μας ελευθέρωσε από τον φόβο του βιολογικού θανάτου, ο θάνατος του Σωτήρος. Ο θάνατος απέθανε. Δεν υπάρχει θάνατος. Υπάρχει ζωή αιώνιος. Υπάρχει Χριστός που είναι Βασιλεία του Θεού εις τους αιώνας των αιώνων.
Με αυτή την πίστη, θα πορευθούμε μέσα σε αυτή τη δυσκολία, που έχουμε μπροστά μας. Χωρίς πανικούς, χωρίς φοβίες, χωρίς ανθρώπινους λογισμούς. Θα βαδίσουμε επικαλούμενοι την αγάπη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Ξέρουμε ότι η ζωή μας σε αυτόν τον κόσμο έχει ημερομηνία λήξης. Αλλά ξέρουμε ότι είναι και ένα πέρασμα από τα μάταια πράγματα στα αιώνια. Στην αιώνια Βασιλεία του Θεού.
Εξάλλου αυτές οι κρίσεις, κρίνουν την πίστη μας, την ζωή μας, τους λογισμούς μας. Κρίνουν την σχέση μας με τον Θεό Πατέρα μας. Να δίνουμε τη ζωή μας και τη δύναμή μας και τον χρόνο μας εις έργα μετανοίας, προσευχής και λατρείας του Θεού. Η Εκκλησία θα παραμένει προσευχομένη και λατρεύουσα τον Ζώντα Θεό, χωρίς να υπολογίσει οιανδήποτε ανθρώπινη παρόρμηση ή οιανδήποτε ανθρώπινη ιδιοτέλεια.
Με αυτόν τον λόγο θα μας δώσει την ελπίδα ότι ο Θεός είναι πάνω απ' όλα. Όχι για να περιφρονήσουμε τα ανθρώπινα δεδομένα, αλλά για να νικήσουμε τον φόβο του θανάτου, που έξω βάλλει την αγάπη. Και η τελεία αγάπη έξω βάλλει τον φόβο. Ο αγαπών τον Θεό, δεν φοβείται τίποτα. Δεν τον σκιάζει καμιά δυσκολία του κόσμου. Γιατί η αγάπη του Θεού νικά τον φόβο και μας δίνει την αίσθηση της αιώνιας ζωής.
Εις την Ιεράν Μητρόπολή μας, στον μητροπολιτικό ναό και σε άλλους ιερούς ναούς, κάθε Πέμπτη απόγευμα, πριν ή μετά το Μεγάλο Απόδειπνο, θα τελείται το μυστήριο του Ιερού Ευχελαίου εις ίασιν ψυχής και σώματος. Θα μας προσφέρει η Εκκλησία φάρμακο ζωής αιωνίου, που θα θεραπεύει και την ψυχή μας και το σώμα μας.
Μαζί με τα βιολογικά και χημικά και ανθρώπινα φάρμακα, η Εκκλησία θα μας προσφέρει το αγιώτατο μυστήριο του Ιερού Ευχελαίου, οτιδήποτε ήθελε έρθει μπροστά μας: Και η ζωή και ο θάνατος. Και τα δύο είναι ενώπιόν μας και εμείς με την πίστη του Θεού και με την παρουσία του Χριστού στην καρδιά μας, θα αξιοποιήσουμε την παρούσα ζωή εις κέρδος και ωφέλεια ψυχική, αλλά και τον θάνατο εις ζωή αιώνιον.
"Τεθανάτωται ο θάνατος, θανάτω του Χριστού", όπως λένε οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας. Ας έχουμε ελπίδα εις τον Χριστό. Ας επικαλούμαστε την Υπεραγία Θεοτόκο τη Μητέρα μας, τους αγίους Πατέρες μας και να βαδίσουμε τον δρόμο μας με πίστη και ειρήνη και να δώσουμε και παρηγοριά στους αδερφούς μας.
Σκεφτείτε πόση απελπισία, πόση φοβία, πόση ανασφάλεια, πόση δειλία υπάρχει στις καρδιές των ανθρώπων, που δεν έχουν φως Θεού εις την ζωήν τους. Είναι πραγματικά τραγωδία η ζωή μας χωρίς τον Θεό. Είναι τραγωδία η ζωή μας χωρίς την αγίαν μας Εκκλησία. Χωρίς Χριστό, δεν μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος. Χωρίς το φως του Χριστού, το σκότος είναι αβάσταχτο.
Γι' αυτό καλούμαστε όλοι εμείς, που πιστεύουμε εις τον Χριστό, και επικαλούμαστε το Πανάγιον Όνομά Του, να γίνουμε φορείς ελπίδας, χαράς, ειρήνης, ηρεμίας, ησυχίας και γενναιότητας στις καρδιές των αδερφών μας, επικαλούμενοι εις πάντας την παρουσία και την αγάπη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Αμήν...
Αλλά σίγουρα ως άνθρωποι της εκκλησίας έχουμε και έναν δικό μας τρόπο με τον οποίο κρίνουμε και αξιολογούμε και αξιοποιούμε τις περιστάσεις τις οποίες συναντούν κάθε φορά τη ζωή μας. Έτσι λοιπόν και αυτή την περίσταση και αυτήν την δυσκολία, θα την αντιμετωπίσουμε με όλα τα προβλεπόμενα ανθρώπινα μέσα, επιστημονικά και άλλα.
Αλλά σίγουρα πάνω απ' όλα με την πίστη μας εις τον Χριστό, εις την Παναγία μας και στους αγίους της εκκλησίας μας. Και η εκκλησία πάντοτε στις δύσκολες ώρες μας διδάσκει και μας προτρέπει να προσευχόμαστε. Αυτή η κρίσις θα αντιμετωπιστεί και μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με προσευχή. Χρειαζόμαστε πολλή προσευχή, πάρα πολύ προσευχή. Χρειαζόμαστε ανθρώπους, οι οποίοι να έχουν δύναμη προσευχής τέτοια που να μπορούν να ανατρέψουν τα δεδομένα του κόσμου όλου.
Γιατί τελικά μόνο η προσευχή μπορεί να ανατρέψει την πορεία των γεγονότων. Τα υπόλοιπα είναι ανθρώπινα. Καλά είναι κι αυτά και ωφέλιμα, αλλά η προσευχή μπορεί πραγματικά σε στιγμή χρόνου να τα ανατρέψει όλα και να εξαφανίσει όλη αυτή τη δυσκολία. Η οποία όμως έχει και την καλή της πλευρά. Γιατί μας διδάσκει πολλά πράγματα. Μας διδάσκει την αδυναμία μας, την ματαιότητα των ανθρωπίνων πραγμάτων. Μας διδάσκει ότι όλα όσα ζούμε γύρω μας είναι παρερχόμενα.
Και πρέπει να καταλάβουμε ότι το πρώτο ζήτημα και το πρώτο αίτημα το οποίο πρέπει να έχουμε είναι η Βασιλεία του Θεού. Όπως ο Κύριος μας λέγει στο άγιον Ευαγγέλιον, "Ζητείτε πρώτον την Βασιλεία του Θεού και όλα τα υπόλοιπα θα σας τα δώσει ο Χριστός, ο Κύριος της Δόξης". Πρέπει να ζητούμε τη Βασιλεία του Θεού. Αυτό είναι η πραγματική μας ανάγκη. Αυτό είναι που χρειαζόμαστε όντως. Τα υπόλοιπα και αυτά χρειάζονται, αλλά ο Θεός ξέρει τις ανάγκες μας.
Έτσι λοιπόν μας καλεί η Εκκλησία σε αγώνα προσευχής. Προσευχή η οποία να βγαίνει μέσα από μετάνοια και από ταπείνωση. Να μετανοήσουμε εμείς, για τις δικές μας προσωπικές αμαρτίες. Για τις αμαρτίες των αδερφών μας, για τις αμαρτίες του κόσμου όλου. Και να προσφέρουμε στο Θεό δύναμη προσευχής. Βγαλμένη μέσα από ταπεινή και μετανοούσα καρδία. Για να γίνει ίλεως ο Θεός και να ανατρέψει τον ρουν τον γεγονότων. Εάν προσευχόμαστε, τότε όλα θα ανατραπούν. Εάν δεν προσευχόμαστε, τότε θα ακολουθήσουν την ανθρώπινη πορεία, που δεν ξέρουμε ποια θα είναι και πώς θα εξελιχτεί.
Οι εκκλησίες πάντως θα παραμείνουν ανοιχτές. Η λατρεία του Θεού δεν θα σταματήσει ουδέποτε. Οι ιερείς μας και όλοι μας θα είμαστε στη θέση αυτή, την οποίαν μας έταξε ο Θεός. Ως Ποιμένες της Εκκλησίας. Και θα προσφέρουμε τις προσευχές μας και τις ακολουθίες μας και την λατρεία του Θεού και την Θεία Ευχαριστία υπέρ όλου του κόσμου, υπέρ όλου του Αδάμ. Όποιος θέλει, μπορεί να έρχεται. Όποιος αισθάνεται δυσκολία ή αδυναμία ή οτιδήποτε άλλο, μπορεί να πράξει κατά τη συνείδησή του. Εμείς δεν μπορούμε να κρίνουμε κανέναν άνθρωπο. Προσευχόμαστε υπέρ όλου του κόσμου, υπέρ όλου του Αδάμ, υπέρ όλου του ανθρωπίνου γένους.
Θα διερωτηθεί κάποιος, θα πει: "Εμείς που ερχόμαστε στην εκκλησία, δεν θα αρρωστήσουμε;" Θα αρρωστήσουμε και θα πεθάνουμε. Ποιος μας είπε ότι θα μείνουμε για πάντα σε αυτόν τον κόσμο; Ηθέλαμεν τον κορονοϊό να μας πει ότι μια μέρα θα πεθάνουμε; Ηθέλαμεν τον κορονοϊό να μας πει ότι μια μέρα θα αρρωστήσουμε; Οι άγιοι σαράντα Μάρτυρες τι είπαν; "Ποιήσομεν την ανάγκη, φιλοτιμίαν". Αφού μια μέρα θα πεθάνουμε, που θα πεθάνουμε, ας πεθάνουμε τουλάχιστον τίμιοι με τον εαυτό μας και ενώπιον του Θεού ευάρεστοι.
Και ας έχουμε μνήμη θανάτου. Που ο άγιος Νεόφυτος, ο συμπατριώτης μας, έλεγεν ότι: "Αγαθόν υπέρτερον παντός αγαθού, Θεού φόβος και μνήμη θανάτου". Να μας ενθυμίζει την έξοδό μας από αυτόν τον μάταιο κόσμο. Και την παράστασή μας ενώπιον του Θεού. Τι μας προσφέρει η εκκλησία; Την αφοβία, την νίκη κατά του φόβου του θανάτου. Τον βιολογικό θάνατο θα τον περάσουμε όλοι ανεξαιρέτως.
Τον πνευματικό θάνατο όμως, δεν θα τον περάσει ο άνθρωπος που πιστεύει στο Θεό. "Ο πιστεύων εις Εμέ, θάνατον ου μή θεωρήσει εις τον αιώνα", λέγει ο Κύριος. Αυτός που πιστεύει σε μένα, δεν θα δει θάνατο ποτέ. Βιολογικό σίγουρα, αλλά πνευματικό όχι. Και μόνο αυτός ο θάνατος μας φοβίζει: Ο πνευματικός θάνατος. Ο αιώνιος χωρισμός μας από τον Δεσπότη Χριστό. Αυτό μας τρομάζει. Δεν τον θέλουμε, δεν τον επιδιώκουμε. Τον απευχόμεθα, γιατί είναι αιώνιος χωρισμός και αιώνιος θάνατος.
Με αυτή την πίστη, θα πορευθούμε μέσα σε αυτή τη δυσκολία, που έχουμε μπροστά μας. Χωρίς πανικούς, χωρίς φοβίες, χωρίς ανθρώπινους λογισμούς. Θα βαδίσουμε επικαλούμενοι την αγάπη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Ξέρουμε ότι η ζωή μας σε αυτόν τον κόσμο έχει ημερομηνία λήξης. Αλλά ξέρουμε ότι είναι και ένα πέρασμα από τα μάταια πράγματα στα αιώνια. Στην αιώνια Βασιλεία του Θεού.
Εξάλλου αυτές οι κρίσεις, κρίνουν την πίστη μας, την ζωή μας, τους λογισμούς μας. Κρίνουν την σχέση μας με τον Θεό Πατέρα μας. Να δίνουμε τη ζωή μας και τη δύναμή μας και τον χρόνο μας εις έργα μετανοίας, προσευχής και λατρείας του Θεού. Η Εκκλησία θα παραμένει προσευχομένη και λατρεύουσα τον Ζώντα Θεό, χωρίς να υπολογίσει οιανδήποτε ανθρώπινη παρόρμηση ή οιανδήποτε ανθρώπινη ιδιοτέλεια.
Με αυτόν τον λόγο θα μας δώσει την ελπίδα ότι ο Θεός είναι πάνω απ' όλα. Όχι για να περιφρονήσουμε τα ανθρώπινα δεδομένα, αλλά για να νικήσουμε τον φόβο του θανάτου, που έξω βάλλει την αγάπη. Και η τελεία αγάπη έξω βάλλει τον φόβο. Ο αγαπών τον Θεό, δεν φοβείται τίποτα. Δεν τον σκιάζει καμιά δυσκολία του κόσμου. Γιατί η αγάπη του Θεού νικά τον φόβο και μας δίνει την αίσθηση της αιώνιας ζωής.
Εις την Ιεράν Μητρόπολή μας, στον μητροπολιτικό ναό και σε άλλους ιερούς ναούς, κάθε Πέμπτη απόγευμα, πριν ή μετά το Μεγάλο Απόδειπνο, θα τελείται το μυστήριο του Ιερού Ευχελαίου εις ίασιν ψυχής και σώματος. Θα μας προσφέρει η Εκκλησία φάρμακο ζωής αιωνίου, που θα θεραπεύει και την ψυχή μας και το σώμα μας.
Μαζί με τα βιολογικά και χημικά και ανθρώπινα φάρμακα, η Εκκλησία θα μας προσφέρει το αγιώτατο μυστήριο του Ιερού Ευχελαίου, οτιδήποτε ήθελε έρθει μπροστά μας: Και η ζωή και ο θάνατος. Και τα δύο είναι ενώπιόν μας και εμείς με την πίστη του Θεού και με την παρουσία του Χριστού στην καρδιά μας, θα αξιοποιήσουμε την παρούσα ζωή εις κέρδος και ωφέλεια ψυχική, αλλά και τον θάνατο εις ζωή αιώνιον.
"Τεθανάτωται ο θάνατος, θανάτω του Χριστού", όπως λένε οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας. Ας έχουμε ελπίδα εις τον Χριστό. Ας επικαλούμαστε την Υπεραγία Θεοτόκο τη Μητέρα μας, τους αγίους Πατέρες μας και να βαδίσουμε τον δρόμο μας με πίστη και ειρήνη και να δώσουμε και παρηγοριά στους αδερφούς μας.
Σκεφτείτε πόση απελπισία, πόση φοβία, πόση ανασφάλεια, πόση δειλία υπάρχει στις καρδιές των ανθρώπων, που δεν έχουν φως Θεού εις την ζωήν τους. Είναι πραγματικά τραγωδία η ζωή μας χωρίς τον Θεό. Είναι τραγωδία η ζωή μας χωρίς την αγίαν μας Εκκλησία. Χωρίς Χριστό, δεν μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος. Χωρίς το φως του Χριστού, το σκότος είναι αβάσταχτο.
Γι' αυτό καλούμαστε όλοι εμείς, που πιστεύουμε εις τον Χριστό, και επικαλούμαστε το Πανάγιον Όνομά Του, να γίνουμε φορείς ελπίδας, χαράς, ειρήνης, ηρεμίας, ησυχίας και γενναιότητας στις καρδιές των αδερφών μας, επικαλούμενοι εις πάντας την παρουσία και την αγάπη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Αμήν...
Η Πνευματική αντιμετώπιση της πανδημίας.
Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος
Απομαγνητοφώνηση: Παπαποστόλου Λαμπρινή
για Λόγος Φωτός
Αυτοί είναι Δεσπότες με "Δ" κεφαλαίο..!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρειαζόμαστε καί Ταλιμπάν αυτή τήν στιγμή.Εύγε στόν Μητροπολίτη Λεμεσού!!
ΑπάντησηΔιαγραφή